Interview Triggerfinger

Triggerfinger is momenteel hot in België. Een rede te meer om een gesprek met de mannen van Triggerfinger te hebben. Het interview ging door met de volledige band en we hadden het over ‘Regi drugs’. Deze drug is heel gevaarlijk en verslavend. Festivalblog raadt iedereen af om deze drugs te gebruiken en wij zijn niet aansprakelijk voor blijvende letsels.

Welkom, Hoe gaat het ermee?

Mario: Bon bon
Paul: Alles inorde

Straks spelen jullie hier op het podium, wat mogen we verwachten?

Ruben: Een Trigger concert ;).

Kan een Belgische band als Triggerfinger leven met de verkoop van tickets en cd's of hebben jullie zo ook nog ander werk?

Ruben: Op dit moment zijn dat vooral onze inkomsten. We halen op dit moment het meeste geld uit de festivals en de verkoop van de merchandise & CD’s. Dat geld dat we verdienen investeren we opnieuw in de band want we moeten een nieuwe plaat opnemen, hiervoor moeten we sparen. We gaan dit najaar nog op tour met Within Temptation en in het voorjaar van 2012 op tour met Thin Lizzy. Dit zijn tours die veel geld kosten.

Bij welke bands halen jullie je inspiratie?

Ruben: dat zijn er heel veel.
Paul: Dat zijn allerlei bands.
Mario: Dat kunnen liedjes van op de radio zijn, als het een leuke melodie heeft of als het goed klinkt kan ik hier inspiratie uit halen. Dat mag gaan van country tot blues, noem maar op. Er zijn natuurlijk periodes dat we enkel maar naar één plaat luisteren zoals nu met de Beastie Boys plaat. We hadden allemaal iets van eindelijk nog eens een goede plaat op de markt.

Vorige maand stonden jullie op het hoofdpodium van Rock Werchter? Wat voor een gevoel heb je als je op dat podium staat en er staan zoveel mensen voor u?

Ruben: Dat is heel plezant. Vooral op het einde als zo over de volledige weide de handjes op elkaar gaan. Dan krijgen wij zo het Regi-gevoel.
Paul: Het Regi-gevoel! (lacht) Je moet daar mee oppassen, dat is een heel sterke drug. Je moet dat maar met mondjesmaat gebruiken en vooral met maten.
Mario: Dat is echt de max hé dat Regi-gevoel.
Ruben: Als alles loopt zoals het moet lopen en je kan op dat moment op die plek op de affiche staan, en je kan zo’n concert geven, dat is een geweldig gevoel. Zoiets hangt natuurlijk van veel factoren af. Je moet natuurlijk in form zijn, het publiek moet mee zijn, de techniek moet goed afgesteld zijn.
Mario: Zo de eerste noten van een optreden zijn heel bepalend. Als alles meezit dan gebeurd het maar helaas zit zelden alles goed mee, er is meestal ene ‘maar’.

Hebben jullie nog zenuwen voordat jullie op moeten?

Paul: Dat ligt er aan wat voor een optreden het is.
Ruben: Soms is dat een gezonde spanning, dat heeft misschien te maken met een soort concentratie waar ge uzelf inzet.

Toen jullie begonnen met Triggerfinger, hadden jullie toen kunnen dromen van het succes dat jullie nu hebben?

Mario: Dat was niet het hoofddoel. Het hoofddoel was vooral om muziek te maken wat we zelf tof vinden. We waren al heel blij doen het wat succes kreeg en toen waren we nog blijer omdat het nog meer succes had, nu zijn we heel blij omdat het nog meer succes heeft. Je start uiteindelijk een band met 3 of met meerdere personen om toch stiekem op een festival te spelen. Het is iets waar je naar uitkijkt. Het is echt uitkijken om een show te spelen in goede omstandigheden.
Paul: De uitdaging wordt ook telkens anders. Zo helemaal in het begin als je mag openen op een festival is dat echt ‘wij’ als band tegen de rest van de wereld. Zoals nu staan we overal hoog op de affiches en dat is dan weer een nieuwe uitdaging.
Mario: We moeten vandaag na Kyuss spelen en dat is ook niet zomaar iets, maar zoiets is goed want het houdt ons scherp.

Begin volgend jaar gaan jullie op tournee met Thin Lizzy. Hoe is deze tournee tot stand gekomen?

Mario: Dat is eigenlijk door 2 dingen gekomen. Hun agentschap (dezelfde als de onze) heeft bijna alle artiesten in hun rooster zitten in de UK. We hebben elkaar ontmoet op Bospop en het klikte direct goed en we hebben hun een plaat mee gegeven. We hebben het toen voorgesteld aan ons management. Aangezien onze agent Thin Lizzy boekt was de connectie veel gemakkelijker. We hebben twee weken geleden in Londen al samen gespeeld op een groot festival en het klikte heel goed. Nu afgelopen weekend stond Thin Lizzy hier ook op de Lokerse Feesten en zijn we komen kijken, de klik blijft heel goed dus het gaat super fijn zijn.

Wat zijn de toekomstplannen?

Mario: Een nieuw album en filmmuziek schrijven. Begin januari gaan we dus filmmuziek schrijven voor de film “Offline”. Het is een Belgische film van Peter Monsaert. We gaan dan nog touren en de nieuwe plaat opnemen in de States.
Ruben: Hopelijk kunnen we dan weer twee jaar op tour gaan met die plaat. Er zijn ook nog andere projecten met de groep dus ik denk als alles lukt dat we nog een vijf tal jaar verder kunnen doen zoals we nu bezig zijn.

Welke festivals doen jullie het liefst?

Mario: Maakt niet zo uit. Elk festival heeft zo zijn unieke iets. We hebben hier al een paar keer gespeeld. Bospop en Blues festival in Peer was echt de max. Het toffe met deze band is dat we een breed perspectief hebben. We kunnen op een festival als Rock Werchter spelen en ook op een blues festival zoals in Peer. Wij als band passen ook op Bospop tussen al die classic metal bands.

Doen jullie speciale rituelen voor een optreden?

Paul: ‘Begint met een voodoo ritueel voor onze microfoon’. Ieder is gewoon met zijn ding bezig een uurtje voor het optreden. Wat koffie drinken, wat opwarmen en concentreren door niet teveel dingen te doen. Van het moment dat we opmoeten is natuurlijk de adrenaline hoger.

Valt het spelen in Triggerfinger te combineren met familie en vrienden?

Mario: ja, maar het is soms moeilijk.
Paul: Ik heb zojuist het tour schema van Kyuss gezien en dat is niet normaal. Die spelen overal in de wereld dus dan moet je wel alles goed op voorhand plannen. Wij houden het wel allemaal goed in het oog dat iedereen zijn familie en kinderen ziet.

Wat is het vreemdste geschenk dat je ooit van een fan hebt gekregen?

Mario: We hebben een tijdje geleden alle drie een geschenk gekregen waar we alle drie van zijn verschrokken. Dat waren mensen die ons voorstelden om in een caravan te komen slapen in een woonwagenpark.
Paul: Dat klonk op dat moment meer als een horror film.
Mario: Het klinkt niet raar als ik dat nu zo zeg maar dat was het wel. Die mensen bedoelden dat goed maar die stonden er echt op dat wij er kwamen logeren en een boom kwamen planten. Het vragen opzich is niet zo erg maar het ging zover dat ze dat ons overal kwamen vragen.
Paul: Eigenlijk bestaan die mensen niet maar wij zien die enkel alleen.

Hoeveel seks, drugs en rock 'n roll is Triggerfinger?

Ruben: Het is vooral een feestje bouwen op het podium dan erlangs.
Paul: Er wordt natuurlijk af en toe wel eens een feestje gebouwd maar niet echt zo de seks, drugs en rock 'n roll. Er wordt wel eens een glas teveel gedronken maar dat doet iedereen. Als het een verjaardag is is het meestal champagne. Met drugs doen wij niet mee, dat is nooit geweest bij Triggerfinger. Het is niet dat wij vijf flessen Whisky op moeten hebben voordat wij het podium betreden.

Hoe gaan jullie om met alle aandacht die jullie krijgen op straat?

Mario: De aandacht valt goed mee, wij hebben momenteel nog geen stalkers.
Paul: Ik denk dat je zoiets zelf in de hand hebt.
Mario: Het is soms wel lastig als je een optreden wilt zien, mensen komen vaak vragen voor foto’s maar dat is totaal niet erg.

Beschrijf Triggerfinger in 3 woorden?

Paul: seks, drugs en rock n' roll!

Welke ‘maten’ moet een meisje hebben voordat je ze mee backstage neemt na een optreden?

Mario: Geen maten, die moet alleen komen!
Paul: Een goed karakter.

Categorie: