U bent hier

Tour report Nightwish @ Rockhal - Lotto Arena - Wembley SSE Arena

Posted by Tim Vermoens op Monday, 21 December 2015

Datum:

donderdag, 17 december, 2015 tot zaterdag, 19 december, 2015

Amorphis, Arch Enemy en Nightwish, op affiche een package om u tegen te zeggen. Ook in de praktijk bleek dit het geval. In de maanden november en december gingen ze op tournee doorheen Europa met meerdere optredens in Nederland, Duitsland, Frankrijk enz. Ook in de Rockhal in Luxemburg en de Lotto Arena te Antwerpen streken ze neer als voorlaatste show van deze Europese tour, vooraleer ze in grandeur eindigden in de Wembley SSE Arena in Londen.

De maand december mocht vooral het Oostblok en Duitsland de bands verwelkomen in grote arena's. Na de duitse mini-tour laten we zeggen, streken de tourbussen neer in de Rockhal in Luxemburg (Esch zur Alzette om specifieker te zijn). Vooral Franse, Duitse maar ook Luxemburgse fans waren daar verzameld, maar ook enkele eenzame Finnen, Britten en Belgen. De Rockhal lijkt iets kleiner dan het Antwerpse Lotto Arena, wegens het ontbreken van een balkon, maar zowel in Luxemburg als in Antwerpen was er al tamelijk wat volk verzameld aan de ingangen. Wanneer de deuren van de zalen opengingen, werden de zalen met mondjesmaat gevuld. Geen overdrukke gekte op de stormloop naar de felbegeerde eerste rij na. Beide shows bleken dan ook niet uitverkocht te zijn, laten we het op goed gevuld houden. Frankrijk en Duitsland waren immers al uitgebreid aan bod gekomen en in België genieten ze niet dezelfde populariteit die ze in andere delen van Europa wel hebben, zoals Scandinavië, Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland en het Oostblok. Daar hadden ze verschillende uitverkochte zalen en arena's en ook het optreden de dag erna in de Londense Wembley SSE Arena was al uitverkocht. Wij Belgen echter, verdeeld op zoveel vlakken.

De eerste band was Amorphis, landgenoten van de hoofdact. Ze mochten 35 minuten lang hun progressieve muziek aan de man brengen. Met hun nieuw album 'Under the Red Cloud' beschikken ze over muziek die heel goed in de smaak valt, het is het beste werk van de band in tijden. Zo startten ze dan ook met twee van de beste nummers, Death of a King en Sacrifice, dat de hoofdelementen van Amorphis perfect weergeeft, melodisch en progressief maar zwaar dankzij de grunts van zanger Tomi Joutsen. Ze speelden een veelzijdige setlist met oude en nieuwe nummers en sloten af met een verrassing: bij House of Sleep kondigden ze special guest Marco Hietala van Nightwish zelve aan, al was zijn bijdrage heel beperkt. Maar fijn voor de toeschouwers en zeker een boost voor het enthousiasme van het publiek voor de band, ze verdienen het dan ook van harte.

De setlist:

Death of a King
Sacrifice
Hopeless Days
Bad Blood
The Smoke
Silver Bride
The Four Wise Ones
House of Sleep

Wat volgde was voor velen niet weggelegd. Wie houdt van alleen engelenzang was eraan voor de moeite. Arch Enemy deed fans schreeuwen en nieuwelingen opkijken. Dat waren er overigens heel veel, bijna de helft van de zaal leek hen nog nooit live gezien te hebben op navraag van zangeres Alissa. Melodic death metal van de beste klasse, dames en heren!

Ze lieten er geen gras over groeien, ze brachten een harde en energieke show. Grote hits zoals Dead Eyes see no Future of We will Rise zaten niet eens in de 50 min lange setlist, opmerkelijk. Geheadbangt moest er worden en daar waren er songs genoeg voor. Opener Yesterday is Dead and Gone zorgde voor het schokeffect in het publiek, waarop War Eternal en vooral Ravenous lustig verder knalden. Stolen Life toonde aan hoe goed de gitaristen Michael Amott en nieuwe aanwinst Jeff Loomis wel niet zijn, ze gingen geregeld of solo of samen in het midden van het podium staan.

Hoe fantastisch waren ze wel niet, het leek een hoofdact op zich. Alissa schreeuwde het een heel optreden lang uit, lokte reactie uit bij het publiek en zwaaide met een grote vlag tijdens Under Black Flags we march. Ze kreeg een deel van het publiek aan het springen bij No Gods, no Masters, om te eindigen met een explosie genaamd Nemesis. Spectaculair noemen we het optreden in deze grote zalen voor zoveel mensen, ook zij verdienen het volop.

De setlist:

Chaos Overture
Yesterday is Dead and Gone
War Eternal
Ravenous
Stolen Life
You will know my Name
As the Pages Burn
Under Black Flags we march
Avalanche
No Gods, No Masters
Nemesis

Iedereen kwam natuurlijk voor Nightwish (hoewel? Er waren verdacht veel Arch Enemy t-shirts en hoodies te zien). Een primeur voor Luxemburg deze tour, voor België na hun twee passages op Alcatraz Metal Festival eindelijk een indoor show. Het beloofde nog grootser te worden dan toen, een 2 uur durende setlist met nog meer pyro's en spektakel. Iedereen keek vol ongeduld uit tot het zwarte gordijn dat voor het podium werd gehangen naar beneden zou vallen. Ook hier weinig tierlantijntjes, met slecht enkele seconden intro ging Nightwish van start met Shudder Before the Beautiful, een knaller van een opener. Het leek alsof ze Arch Enemy moesten evenaren met snelheid en bombast, ook Yours is an Empty Hope was een headbangnummer van formaat. De sfeer zat er goed in, de band ontving een warm welkom en applaus. Ook zijzelf hadden er massa's zin in, de dynamiek van de band en hun uitstraling spraken voor zich, ze voelen zich goed in hun vel.

Wat Luxemburg en België te horen kreeg, was de vaste setlist die ze een paar shows eerder hebben gespeeld. De band wisselde in het begin van de tournee hier en daar een nummer en de volgorde om te zien wat het best paste en waar. Zo waren er rustige en emotionele momenten met Ever Dream, Nemo en het verrassende en minder bekende While your Lips are still Red, werd er overgeschakeld naar party-mode met My Walden, Alpenglow en I want my Tears back en ging het er ook harder aan toe dankzij Storytime, Weak Fantasy en Last Ride of the Day. De pyro's vlogen vooraan, achteraan en opzij gedurende al deze nummers, koude stoom werd van achteraan naar voor gespoten, spektakel verzekerd. Ook meezingnummers als Élan deden het goed met op en top sfeer. Overal blonk zangeres Floor Jansen in uit maar haar hoogtepunt lag nog steeds bij Ghost Love Score. Ook oldie Stargazers was ze volledig meester, haar stem is dan ook de veelzijdigheid zelve. Tarja wie? Ze doet de iconische oude operazangeres volledig vergeten. Aan gitaarsolo's ook geen gebrek, Emppu Vuorinen leefde zich uit en had een fantastische interactie met het publiek, terwijl bassist Marco iets ingetogener was maar het publiek entertainde op tussenstukken.

Nightwish schuwde hun 16 minutenlange song The Greatest Show on Earth niet. De lange piano intro werd integraal gespeeld door Tuomas Holopainen, aangevuld met Troy Donockley's uileann pipes en fluiten. De rest van de band vervoegde hen om met dit energiek nummer van formaat het publiek een grandioos einde te bezorgen, waarbij vooraan zelfs water uit 2 kanonnen spoot en de pyro's op het einde al vlammend hun laatste brandstof verbruikten. Nightwish passeerde met hun support acts als een tornado. Laat daar Dimitri Vegas die in het Sportpaleis speelde maar eens aan tippen denken we dan!

Ook in Londen kregen we quasi dezelfde show te zien, de setlist lag immers vast. Het grote verschil was het massale enthousiasme van het Engelse publiek (hoewel er veel verschillende nationaliteiten waren), de leuke anekdotes van Troy die eindelijk "Hello Wembley" kon zeggen als Brit zijnde en nog net die extra push en enthousiasme van de band om hun muziek voor een laatste keer te brengen. De grote verrassing was dat op het einde van het optreden bij The Greatest Show on Earth, de bandleden zich plots aan de kant schoven en plaats maakten voor niemand minder dan professor Richard Dawkins, die net zoals op het album het nummer en bij deze dus ook het laatste optreden in stijl afsloot. Die eer was aan hem gegund!