U bent hier

Nile - What Should Not Be Unearthed

Posted by Avon Moltoy op Friday, 11 September 2015

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Nile

Album: What Should Not Be Unearthed

Genre: Death metal

Label: Nuclear Blast

Score: 90/100

Laat ik beginnen met een boude stelling beste lezers: u bent allen jong geweest. Probeer u nu even terug in te beelden hoe uw gevoelswereld in elkaar zat toen u kind was. Graaf nog een beetje verder en herbeleef die nacht net voor Sinterklaas, voor de eerste schooldag of net voor je met de verantwoordelijken voor uw conceptie op reis ging vertrekken. Die heerlijke mix van opwinding, verwachting en een minuscuul deeltje onverklaarbare angst die het quasi onmogelijk maakte om de slaap te vatten. Zelf dien ik te bekennen dat ik dat gevoel nog tot diep in mijn puberteit heb doorgetrokken, vooral wanneer de volgende dag een concert of festival beloofde waarnaar ik al een tijd uitgekeken had.

Eenzelfde verwachtingsvolle onrust durfde ik te voelen wanneer een nieuw album van muzikale helden in mijn bezit kwam en de weg vanuit de platenwinkel naar huis eindeloos leek te duren. De plastic folie was al na enkele meters uit de shop gesneuveld en het turen naar de hoes of het CD-boekje kostte menige kunstgrepen van mijn bewaarengel om mij niet onverhoeds onder een voertuig te laten stappen of fietsen. Sinds hun debuut mocht Nile zich tot dat selecte clubje van bands rekenen wiens albums met mijn bloeddruk rommelden. Nog tot op vandaag kan ik, wanneer ik mijn ogen sluit, perfect de weg van de Bilbo naar mijn kot in Leuven gevoelsmatig reconstrueren toen ik ‘Black Seeds Of Vengeance’ aanschafte.

De voeten en fiets werden qua transportwijze vervangen door de auto maar het enthousiasme verminderde niet ten tijde van ‘In Their Darkened Shrines’ en ‘Annihilation Of The Wicked’. De ommekeer kwam er met ‘Ithyphallic’. De ultratechnische death metal werd verder geperfectioneerd en het muzikale kunnen bereikte eenzame hoogtes maar ergens onderweg waren de Amerikaanse mummies verleerd hoe ze een degelijk song moesten schrijven. Wat overbleef was een rondje instrumentale zelfbevrediging en Nile verwerd meer en meer tot een ‘muzikantenband’. We stonden erbij en keken ernaar met een mengeling van stille bewondering om het vakmanschap maar groeiende frustratie omwille van het gebrek aan gevoel en beleving.

Blijkbaar is dat ook doorgedrongen tot Nile-farao Karl Sanders want op ‘What Should No Be Unearthed’ staan eindelijk terug de songs centraal. Voor het eerst sinds te lange tijd staat er met EvilTo Cast Out Evil zelfs een heuse meebruller op het menu. Ook Call To Destruction en Liber Stellae zijn een pak directer dan we de laatste jaren van Nile-nummers gewend waren.

Uiteraard wordt er nog steeds een gitaarspel tentoongespreid dat menig beginnend muzikant tot wanhoop zal drijven maar toch klinkt het allemaal een stuk compacter en minder hyperkinetisch dan de voorbije jaren. Negating The Abominable Coils Of Appep is een typevoorbeeld van de ideale mix die men weet te bereiken, flitsend dubbel gitaarwerk, een barrage aan tempowisselingen en desondanks toch een song met kop en staart.

Dat de band op alle vlakken de matiging predikt blijkt zelfs uit de songtitels. Alhoewel er nog steeds flinke titels worden gebruikt (To Walk Forth From Flames Unscathed) komt er geen enkele meer in de buurt van het bijzonder slechtst bekkende Papyrus Containing The Spell To Preserve Its PossessorAgainst Attacks From He Who Is In The Water. Ook voor arme reviewers die de tracklist moeten overtypen is dat een erg welkome evolutie.

Trouw aan het concept sinds de begindagen wordt er tekstueel weer volop geput uit de tomben van het oude Egypte en zijn er de nodige oriëntaalse zijstapjes met Ushabti Reanimator als meest treffende intermezzo.

Het is met bijzondere blijdschap dat ik Nile weer omarm. Na enkele muzikaal geniale maar oersaaie en semi-arrogante werkstukken is er eindelijk weer een album dat de ene death metal klapper aan de andere rijgt. Het zal bijzonder druk worden aan de top van mijn jaarlijstje van 2015.

Tracklist: