Dorian and the Grays - Weekend Haze

Rating: 
0
Nog geen stemmen

Artiest: Dorian and the Grays

Album: Weekend Haze

Genre: Britpop/rock

Label: Eigen beheer

Score: 79/100

Wat bezielt vier jonge kerels uit Wetteren om zich te vernoemen naar Dorian Gray, een getormenteerd personage uit de boeken van Oscar Wilde? Is het de hoogmoedige narcistische insteek die uiteindelijk de grandioze val inleidt, of de realiteit dat keuzevrijheid zijn consequenties soms pas achteraf prijs geeft? ‘Weekend Haze’ laat het antwoord vooralsnog open, al wordt het relationele spel tussen gelijk- en tegengestelde polen thematisch niet uit de weg gegaan.

In tijden van elektronische drumpads, grooveboxen, klankschalen en het sporadisch gebruik van drones, wordt de pure gitaarrock steeds meer in een hoek gedreven. Aan Dorian and the Grays om de goedgemeente te overtuigen met een portie strijdlustige snaarcomposities dat laveert tussen The Vaccines, Black Box Revelation en Black Rebel Motorcycle Club. Inspiratie halen de jonkies uit hun, al dan niet op waarheid gebaseerde, wispelturige relatie met het vrouwelijk geslacht. Of is het hun relatie met wispelturig (geslachte) vrouwen? Resultaat: songs met een lekkere groove, maar steeds omhuld met een licht giftige korst. Relatietherapeuten mogen zich alvast beginnen aanmelden.

Dorian and the Grays maakt muziek die wellicht het best tot zijn recht komt in kelders gevuld met halfbezopen schorum en in spannende broeken gestoken hipsters. Neem nu Rookie Mistakes, een aanloop die live aanzet tot amikaal geduw en getrek, om daarna ergens halverwege een meebrulrefrein voor de voeten te gooien waarbij de puber zijn beer ook eens kan loslaten. Spontaan herinneren we ons Palma Violets in de Charlatan enkele jaren terug. Ook Weekend doet goesting krijgen om tussen bezwete lijven in een veel te warme club te gaan staan. Toch wordt er niet op één paard gewed, See The Sun start trager, met die typisch troebele ondertoon die aan Joy Division refereert, maar krijgt uiteindelijk een vrij frivool einde mee. Pretty Girl teert dan weer op het nonchalante doch ijzersterke klankgeluid van zanger Kasper De Moor, die trouwens een zeer constante prestatie neerzet. Ondersteund door een, in deze context althans, loom geluidspakket krijgt het nummer de tijd om onder de huid te kruipen, waarna het alsnog in een ingetogen razernij uitbarst. Het zou het minuscule achterneefje van Nirvana’s Rape Me kunnen zijn.

Krachtpatsers in een zacht behaarde jas die de kunst van het kwalitatief schrijven beet lijken te hebben. Geen tweevaksplakkers, maar gasten die gericht van rijstrook wisselen en zo ten gepaste tijde het stramien van het nummer wijzigen. Ronkend, zonder de voeling met de (radio)luisteraar te verliezen. Auditief materiaal dat hunkert naar een kleinschalige pub met een weerbarstige vibe; poprock die simultaan schuurt en glijdt als een knobbelige penisring omringd door veel vaseline. 

Tracklist: 

  1. My Number
  2. Rookie Mistakes
  3. ​Pretty Girl
  4. Weekend
  5. See The Sun
  6. Sort It Out
  7. California

Meer info over Dorian and the Grays:

dorian and the grays weekend haze cover

Categorie: