U bent hier

Barren Earth - On Lonely Towers

Posted by Avon Moltoy op Thursday, 30 April 2015

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Barren Earth

Album: On Lonely Towers

Genre: Progressive death metal

Label: Century Media Records

Score: 90/100

Ooit heeft iemand voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid een koe gemolken. De duivel mag weten wat deze avontuurlijke voorvader oorspronkelijk van plan was met het dier maar feit blijft dat hij of zij de eerste was die melk uit een uier perste, daarmee de evolutie van de mens een stapje vooruit helpend. Net zoals een andere inventieve homo sapiens het wiel ontdekte en een andere verdorven geest het concept ‘geld’ bedacht (moge zijn ziel branden in de hel).

Innovatie bestaat slechts bij de gratie van creatieve durvers die het risico nemen om nieuwe dingen uit te proberen. De ene keer met overdonderend succes, de andere keer met perverse gevolgen die de maker onmogelijk kon voorspellen. Zo zou Alfred Nobel zijn leven lang spijt hebben van zijn –nochtans goedbedoelde- uitvinding: het dynamiet.

Muzikale innovatie is een al even risicovolle onderneming. De muziekgeschiedenis biedt een ruim gamma aan verdienstelijke pogingen van bands om hun sound te innoveren met gruwelijke resultaten tot gevolg. Enkele pijnlijke voorbeelden: Paradise Lost gaat de Depeche Mode toer op met ‘Host’, Megadeth waagt zich aan pop-rock op ‘Risk’, Kreator verloochent zichzelf met het gothic album ‘Endorama’ enzoverder enzovoort. We zwijgen dan nog zedig over het schandelijke en onwelriekende pad dat Metallica insloeg na ‘… And Justice For All’. De geur van mislukking en overmoed meurt over deze stapel beledigingen van de goede smaak.

Wie zich dus waagt aan het combineren van death metal met progressieve rock bevindt zich op de dunne lijn tussen genialiteit en misdaden tegen de esthetica. Het Finse Barren Earth is niet vies van een waagstuk meer of minder en linkt op hun derde album alweer deze twee genres die van elkaar verschillen zoals een Cornetto verschilt van een chilipeper. De weegschaal slaat in het geval van deze muzikale veelvraten gelukkig geheel door naar de goede kant. ‘On Lonely Towers’ is een indrukwekkend, verrassend en vooral avontuurlijk album dat zich geen fluit lijkt aan te trekken van mogelijke barrières tussen subgenres binnen metal.

Meest opvallende rol op ‘On Lonely Towers’ is weggelegd voor nieuwe vocalist Jon Aldara. Men is de brave man helemaal gaan zoeken op de afgelegen Faröer eilanden maar er mag gerust gesproken worden van een applausvervanging. Het bereik van dit vocaal toptalent is bijna ongezien, van een rauwe grom tot emotioneel episch, hij draait er zijn hand niet voor om. Het geeft de band ook meteen de mogelijkheid om terreinen te verkennen die voorheen onbereikbaar leken.

From The Depths Of Spring opent melancholisch met een stukje folk waarin de hoofdrollen zijn weggelegd voor piano, akoestische gitaar en viool waarna met Howl het echte werk begint. Het gitaargeluid en de licht Oosters klinkende riffs doen meteen denken aan de Oostenrijkse experimentele metalband Hollenton maar naarmate het nummer vordert komt de ware aard van Barren Earth boven. Progressieve elementen sluipen binnen en fans van pakweg Rush, Camel, King Crimson of Pink Floyd zouden tot hun verbazing kunnen vaststellen dat ze godbetert een death metalband gevonden hebben die ze waarlijk kunnen appreciëren.

In de snellere passages zoals tijdens het voornoemde Howl of in Frozen Processions heeft de band veel weg van een geïnspireerd Amorphis of Opeth en een licht opgejaagde versie van My Dying Bride. Wanneer het gaspedaal wordt losgelaten (Set Alight en het titelnummer) en de theatrale zang van Jon de traankanalen prikkelt krijgt prog de boventoon maar beide gezichten van Barren Earth vloeien harmonieus samen, alsof deze combinatie tussen agressie en emotie de meest normale zaak op de wereld is.

Een te verwaarlozen punt van kritiek is dat zowel het titelnummer als het afsluitende The Vault net iets te lang duren om de aandacht volledig te blijven trekken. Maar dit is dan ook geen album dat zich leent om op een zomerse dag in de wagen af te spelen. ‘On Lonely Towers’ is een album dat dient gesavoureerd te worden met eerbied zoals een goed glas rode wijn, niet om achterovergeslagen te worden als een halve liter pils op een overvol terras in Blankenberge.

Omwille van het experimentele karakter van de band en de vele uiteenlopende invloeden zullen ze hoogstwaarschijnlijk nooit uitgroeien tot de grootste naam in het genre maar muziekfans die de oogkleppen weten op te bergen zullen in Barren Earth een zeldzaam juweeltje vinden.

Tracklist: