U bent hier

Fat Mike & Friends - Home Street Home

Posted by Anoniem op Saturday, 7 February 2015

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Fat Mike & Friends

Album: Home Street Home

Genre: Theatrical

Label: Fat Wreck Chords

Score: 52/100

“When did punk rock become so safe?”, stelde ‘Fat’ Mike Burkett ons een dikke tien jaar geleden de vraag. “When did the scene become a joke?”, voegde hij daar zelfs, ietwat rancuneus, aan toe.
Het zijn regels uit The Separation of Church and Skate, een nummer van NOFX waarin de toenemende popularisering van punk rock en de daarmee gepaard gaande teloorgang van diens ethos werd aangeklaagd. De ethos van non-conformisme en vrijheid was immers heilig voor Mike en de zijnen; in een carrière van meer dan dertig jaar hebben ze nooit hun ziel aan één of andere grote platenbons verkocht. In tegenstelling tot talloze andere bands heeft NOFX nooit geld of roem verkozen boven authenticiteit.

Dus, “when did punk rock become so safe?”, dachten wij op onze beurt, toen we onlangs een perstekst onder onze neus geduwd kregen waarin stond dat diezelfde Fat Mike een musical heeft geschreven.
Begrijp ons niet verkeerd, wij zijn de laatsten om “sellout!” te gaan schreeuwen wanneer artiesten nieuwe wegen gaan bewandelen. Mike mag dus gerust een 'Green Day'ke' doen als hij dat wil. Maar bij musical denken we toch vooral aan Chicago, Mary Poppins en Grease. Aan mooi aangeklede schouwburgen, publiek met kinderen en cola’s en popcorn, ... Aan een speelse vrolijkheid. Misschien komt die gedachte voort uit onwetendheid, of zelfs kortzichtigheid. En als dat zo is gelieve ons daarvoor te willen excuseren. Musical is dan ook nooit onze core business geweest, verre van zelfs. Hoe het ook zij, de wereld van moshpits, hanenkammen, gitaarlawijt, drankmisbruik en buitenproportionele colère lijkt ons in schril contrast te staan met het luchtige entertainment van een Broadway theater. Vandaar weifelde onze luim bij het lezen van die perstekst toch een beetje tussen nieuwsgierigheid en lichte ongerustheid. Want wanneer men de furiositeit van het straatleven wil vertalen naar een dans- en zangspektakel loert de valkuil van valse romantiek om de hoek. Zou deze 'Home Street Home' niet scheetsgewijs kunnen ontaarden in een sfeer van onuitstaanbare, melige oppervlakkigheid? Het verhaal (samengevat: zestienjarig meisje loopt weg van huis, vindt aanvankelijk liefde en avontuur bij een groepje dakloze punks, komt al snel terecht in een schrijnende en uitzichtloze situatie) deed alvast vermoeden van wel.

En helaas, onze intuïtie liet ons niet in de steek. ‘Home Street Home’ vergaart de clichés. Tijdens het luisteren, dringt de vraag zich meermaals op: wie, oh wie, in Sid Vicious’ naam, zou hier op hebben zitten wachten? Hoewel het op muzikaal vlak niet zo slecht is als verwacht, komt men door de band genomen ook niet veel verder dan uiterst verteerbare en vergeetbare theaterriedeltjes. Dertien-in-een-dozijn musicalsongs met een light sausje van pop punk er bovenop, waarin alle karakteristieke onderwerpen van het white trash drama de revue passeren; waaronder prostitutie (Gutter Tarts), druggebruik (High Achievers) en verkrachting (Safe Words). De verheerlijking van de misdadige loser wordt nog maar eens gevulgariseerd, compromisloos en zwart-wit. Er is op zich niks mis met dergelijke thematiek en ook niet met de onverbloemde, grove wijze waarop men het aan de man probeert te brengen. Een beetje aanstoot moet kunnen, maar dan moet het wel in functie zijn van een verdomd minutieus uitgewerkte plot. Het moet met andere woorden al Scorsese-niveau zijn wil zo’n uitgemolken misdaadverhaal nog boeien. En tja, een ‘Taxi Driver’ is dit bijlange na niet, zoveel was waarschijnlijk al duidelijk.

Natuurlijk dienen ook wij onszelf hier een nuance op te leggen, in die zin dat het hier niet gaat om een conceptalbum, maar om een theaterstuk. En één dat we (nog) niet eens gezien hebben. Op plaat kan het niet overtuigen, maar wellicht komt dit beter tot zijn recht in een zaal, in een live setting. Dus als u toch belangstelling zou hebben gekregen voor ‘Home Street Home’, besteedt u uw zuurverdiende centen mogelijks beter aan een toegangskaartje in plaats van aan het album.

Tracklist: