U bent hier

Hatebreed - The Concrete Confessional

Posted by nik op Tuesday, 7 June 2016

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Hatebreed

Album: The Concrete Confessional

Genre: Hardcore

Label: Nuclear Blast

Score: 91/100

“Today is not the fucking day”, roept Jasta bij het aanvangen van Seven Enemies in mijn oor, wanneer ik 'The concrete Confessional' een eerste luisterbeurt geef. Ik denk echter bij mezelf, “Hell yeah it’s that fucking day!”. De dag dat de nieuwste boreling van Hatebreed een aanslag pleegt op mijn trommelvliezen. Want een aanslag van jewelste is het, wie denkt dat er na 20 jaar hardcore maken sleet zit op de formule, kan er niet verder naast zitten. Jasta is nog steeds behoorlijk boos op zowat alles en iedereen en uit graag zijn kritiek op alles wat misloopt in de wereld en in zijn geliefde USA, waar hij duidelijk een haat/liefde relatie mee heeft.

Over naar de orde van de dag, het nieuwe album. Drie jaar hebben we er op moeten wachten, maar Hatebreed pleegt geen vaandelvlucht en duwt het gaspedaal diep in. Snoeihard, retestrak en voeg daar brulboei James Jasta aan toe en je hebt een explosieve cocktail vol energieke nummers. Opener A.D. vat alles wat ik net schreef al onmiddellijk goed samen. De frustraties van Jasta wanneer hij op de tv naar de wereld kijkt, de dubbele basdrum die de gitaren aanspoort om nog sneller te spelen en de constante tempowisslingen, dit allemaal verpakt in een nummer dat geen 3 minuten duurt. Looking Down The Barrel Of Today is mijn absolute favoriete track op dit album en ik ben er zeker van dat dit nummer menig festivalwei in vuur en vlam zal zetten. Typische Hatebreed sound en ik hoor de meute al bijna massaal “NO SLEEP, NO REST” scanderen! Seven Enemies werd onlangs ook al op de wereld losgelaten en is iets groovier en ontleent zich perfect tot een headbangsessie! Dan laten de jongens hun punkinvloeden even duidelijk aan de oppervlakte komen met o.a. Us against Us.

Enkele tracks verder komen we weer een pareltje tegen, namelijk Something’s Off. Iets trager dan de voorgangers met zijn bijna 4 minuten veruit het langste nummer op het album, maar dat is geen moment te merken. Jasta waagt zich zelfs even aan zingen in plaats van zijn lyrics uit te spugen en komt er zeer goed mee weg!

Hatebreed bewandeld op dit album de weg die ze al veel langer volgen en laten daarenboven al hun invloeden duidelijk merken, ik hoor Agnostic Front, Sick of it All, maar evengoed Sepultura en Motörhead. Heerlijke plaat waarmee de heren bewijzen dat zij de absolute koningen zijn van het metal hardcore genre!

Tracklist: