U bent hier

Lacuna Coil - Delirium

Posted by Tim Vermoens op Wednesday, 25 May 2016

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Lacuna Coil

Album: Delirium

Genre: Alternative metal

Label: Century Media Records

Score: 88/100

‘Delirium’ is het nieuwe, spookachtige album van de Italiaanse band Lacuna Coil. De band heeft sinds hun vorige telg ‘Broken Crown Halo’ heel wat doorstaan. Zo heeft zowat de helft van de line-up het ondertussen voor bekeken gehouden, drummer Cristiano ‘Criz’ Mozzati en gitarist Cristiano ‘Pizza’ Migliore stopten ermee na de opnames van het vorige album waarop Lacuna Coil verderging met slechts één gitarist en vervangend drummer Ryan Blake Folden. Tijdens het maken van het nieuwe album ‘Delirium’ hield ook overblijvende gitarist Marco ‘Maus’ Biazzi ermee op. Dit leidde ertoe dat alle muziek op het album enkel en alleen nog bedacht en opgenomen is door bassist Marco Coti Zelati, in samenwerking met drummer Ryan en vocalisten Cristina Scabbia en Andrea Ferro. Geen zorgen, hij is immers de muzikale kern binnen de band.

Tegenslagen in het leven van de artiesten en andere ervaringen lagen aan de basis van dit nieuwe duistere album, dat de muziek van de band een nieuwe wending geeft. De band neemt ons mee naar een donker sanatorium in Italië, dat aan de basis ligt van de inspiratie van dit album. Hier worden verschillende psychologische ziekten behandeld die doorheen de songs worden weergegeven. Dit hele album klinkt zwaarder dan welk eender vroeger werk van de band. ‘Delirium’ is met dit alles een nieuw hoofdstuk in de carrière van de band.

Dit wordt al onmiddellijk opgemerkt met starter The House of Shame. Na een korte spookachtige intro brult zanger Andrea Ferro het uit. Heavy en energiek, zo komt het eerste nieuwe nummer over. De gitaarriffs zijn donker en krachtig, de baslijnen hard en rauw, net zoals Andrea’s stem. Ook Broken Things volgt deze trend. Maar ook meer catchy elementen zijn geïncorporeerd, elektronische geluiden en moderne deuntjes zoals bij de titeltrack en Blood, Tears, Dust. Het gebrek aan vaste gitarist lijkt geen probleem. Op ‘Delirium’ zijn ook heel wat gastgitaristen te horen, waarbij vooral Myles Kennedy van Alter Bridge opvalt in de ballade Downfall.

Niet alleen Andrea lijkt het over een andere boeg te gooien, ook Cristina laat haar van een andere zijde horen. Ze experimenteert nog meer met voorheen onbekende toonhoogtes. Soms klinkt het alsof de klanken van haar stem van een gitaar afkomstig zouden zijn, maar niets is minder waar.

Maar niet het hele album is een grote brok heaviness, her en der zitten pareltjes van melancholische, rustigere nummers. Neem bijvoorbeeld het refrein van Ghost in the Mist, dat afwisselt met hard gezongen en gitaarrammende strofes. De tekst van My Demons laat je dan weer spontaan terugdenken aan minder goede periodes in je leven, alsook de gevoelige melodie van Claustrophobia. Het album sluit in balans af met Ultima Ratio, dat de herboren heaviness combineert met een zeemzoet klinkend refrein.

De nieuwe sound die Lacuna Coil met dit album brengt is misschien even wennen, maar wie blijft luisteren ontdekt een band met doorzettingsvermogen en de eigenschap om niet op te geven, die het tegendeel te doen: alle negatieve ervaringen gebruiken om sterker naar buiten te komen.

Tracklist: