U bent hier

Avatar - Feathers & Flesh

Posted by Jeroen Vranken op Tuesday, 10 May 2016

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Avatar

Album: Feathers & Flesh

Genre: Metal

Label: Another Century

Score: 80/100

Na twee jaar wachten brengt Avatar een nieuw album uit. Dit is ondertussen al het zesde studio album. Voor een band die ondertussen al een elftal leden heeft zien vertrekken, lijkt het toch dat deze line-up er een is die niet snel zal wijzigingen.

Het vorige album, 'Hail The Apocalypse', trok veel aandacht naar zich toe. Hierdoor waren er een heel deel uitverkochte shows, vele support acts en veel nieuwe fans voor deze heavy metal band. Het was dus bang afwachten of het nieuwe album het vorige kon overtreffen. Men begon in 2015 met de opnames van dit album. De opnames gebeurden in Duitsland, Finland en Zweden. De producer die meehielp aan dit album was niemand minder dan Sylvie Massy. In het verleden hielp ze System Of A Down, Tool, Red Hot Chili Peppers en nog vele anderen.

Het album is een concept album. Het gaat over een uil die ten strijde trekt tegen de wereld, meer specifiek tegen het rijzen van de zon. Het verhaal is geïnspireerd door Jean de La Fontaine. De uil staat symbool voor de mens met zijn verschillende gedaantes. Het is ook de bedoeling dat je tegen het einde van het album ook iets geleerd hebt. De donkere sfeer die we van het vorige album gewend zijn komt hier weer terug.

Het eerste nummer is Regret. We horen wat klassieke instrumenten waarna Johannes Eckerström invalt. Dit nummer wordt door de band beschreven als volgt: “an intense journey through epicness”. Eigenlijk is dit nummer een lange intro voor House Of Eternal Hunt. Hier wordt het hoofdpersonage, de uil voorgesteld. De eerste officiële single werd eind maart uitgebracht en trok al veel belangstelling.

The Eagle Has Landed heeft een leuk ritme. In dit nummer wordt een nieuw personage voorgesteld, je kon het al raden, de arend. We horen in dit album twee solo’s in de heavy metal stijl. New Land heeft een rock ’n roll vibe. De vocals zijn hier divers. We horen hier zowel rustige als ruige stukken. We horen wel op het gebied van vocals elementen terugkomen die we misten op het vorige album maar wel aanwezig waren op de oudere albums. Een leuke toevoeging was een koor. Tooth, Beak & Claw valt niet te vergelijken met de vorige nummers. De intro doet een beetje denken aan Sweating Bullets van Megadeth.

Hierna worden we omver geblazen door thrash metal riffs. Kungen en Öhrström verwennen ons met geweldige riffs terwijl dit ook het eerste nummer is waar de bass volledig tot zijn recht komt. Het kortste nummer For The Swarm verwijst naar de bijen. Dit nummer staat eigenlijk symbool voor de levensstijl van deze dieren. Een rustige intro vinden we terug bij Findlers Farewell. Dit is zonder twijfel een van de beste nummers op het album, ook al is dit het zachtste nummer dat we te horen krijgen. Deze ballade is rustig maar toch bevindt er zich op de achtergrond een duistere sfeer.

Een combinatie van western, rock ’n roll, heavy metal, thrash metal en een vleugje Alice Cooper en Marilyn Manson. Dat is een omschrijving van One More Hill. Vooral de pre-chorus is zeer zwaar terwijl de chorus zelf allesbehalve zwaar is. De hoge noten die Eckerstrom haalt zijn wel bewonderenswaardig. Dit doet een beetje denken aan Let It Burn van het Black Waltz album.

Distortion gitaren, een laag tempo en alweer wat rock ’n roll. Dat is wat we te horen krijgen in Black Waters. De vreemde stijl van vocals zal niet door iedereen geapprecieerd worden. Het grote pluspunt van dit nummer is de gitaarsolo. Voor de rest konden de blues licks niet echt overtuigen. Dat deze band graag experimenteert is geweten. Night Never Ending is hier het bewijs van. De solo, geïnspireerd door Thin Lizzy pakt goed uit maar de rest van het nummer kan wel een beetje tegenvallen voor velen. Van een donkere sfeer is hier wel absoluut geen sprake. Pray The Sun Away gaat terug naar de duistere sfeer die we gewend zijn. De funky stukken zullen vooral bijblijven. Voor de aandachtige luisteraars onder ons, de arend komt hier weer terug. Er zijn verschillende gedeeltes die op een interessante manier aan mekaar gelinkt worden. De overgangen zijn echt een pluspunt.

Een meeslepende intro die niet mis zou zijn op het vorige album, dat is het begin van When The Snow Lies Red. Hier houdt men het relatief simpel, enkele rustige en enkele zwaardere stukken. Het experimenteren is hier niet meer aan de orde. De stem van Johannes is een van de sterke punten achter het succes van deze band en dat wordt hier ook weer bewezen. Soms zijn er nummers waarvan je niet echt weet wat je er van moet denken of verwachten. Raven Wine is er zo eentje. Ondertussen zijn we aangekomen bij Sky Burial. Avatar heeft een sterke reputatie als we het hebben over laatste nummers op een album, dus verwachtten we ook nu niet anders. Ook hier wordt afgesloten in stijl. Ook nu richt ik me weer tot de aandachtige luisteraars. Johann verzorgt nu de intro. Hij mompelt wat woorden, exact dezelfde woorden die we eerder hoorden in Regret. Vooral de stukken waar dingen gemompeld worden zijn zeer goed uitgewerkt. Van een distortion gitaar is hier ook geen sprake. Dit is een rustig nummertje, perfect om af te sluiten. Ik zeg nu rustig, voor sommigen kan het een beetje een creepy nummertje zijn. We horen ook enkele instrumentale stukken terugkomen die doen denken aan de vorige nummers.

Dit album bevat zeer veel verschillende elementen. Heavy, death, melodic, thrash en zelfs doom metal vinden we terug maar een van de belangrijkste elementen is weer het rock ’n roll element. De band experimenteert graag wat tot verrassend goede resultaten leidt maar ook tot enkele kleine misstapjes. Het is Avatar wel goed gelukt om hun nummers te voorzien van een boodschap. Het idee om een concept album te maken valt zeker in goede aarde. Over het algemeen is dit een goed album maar het kon 'Hail The Apocalypse' toch niet overtreffen.

Tracklist: