U bent hier

PatriarcH - Rage Of Gods

Posted by Avon Moltoy op Thursday, 24 March 2016

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: PatriarcH

Album: Rage Of Gods

Genre: Power metal

Label: Eigen beheer

Score: 76/100

Het gaat misschien net iets te ver om PatriarcH het Belgische Anvil te noemen maar toch zijn er een aantal opvallende gelijkenissen, zij het niet noodzakelijk muzikaal. Net zoals de karaktervolle Canadezen timmert PatriarcH al decennia aan de weg zonder daar echt de verdiende waardering voor te krijgen. De tomeloze inzet is doorheen de jaren en ondanks tal van bezettingswisselingen niet afgenomen en enkel en alleen al daarom verdienen deze Kempenzonen ons respect.

Op het moment dat ondergetekende zijn eerste PatriarcH-album aanschafte moesten de eerste schaamharen zich nog aan het front melden. Mits ‘World Within Worlds’ leerde ik de band kennen in het verre 1993. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik toen niet bijster onder de indruk was, voornamelijk omdat mijn muzikale leven zich op dat moment nogal focuste op de Noorse black metalscène. Maar het betrof een Belgische band dus voelde ik mij uit puur chauvinisme verplicht de plaat aan te schaffen (zo ging dat in die dagen jongens en meisjes!). Daarna bleef het een hele tijd stil.

Pas in 2008 verschenen ze terug op mijn radar toen ik op Olen’s Rockfest hun promo ‘Introducing The Virus’ in handen gestopt kreeg. De kwaliteit van dit werkstuk deed me onmiddellijk overgaan tot de aanschaf van het full album ‘Mankind = The Virus’. En opnieuw trad daarna de stilte in.

Maar kijk, de mannen melden zich opnieuw aan het front met een fonkelnieuw album getiteld ‘Rage Of Gods’ en het is meteen met voorsprong hun meest avontuurlijke album ooit. De power metal van vroeger is nog wel ruimschoots aanwezig maar er wordt volop geëxperimenteerd met vreemde wendingen en extra ingrediënten zoals akoestische gitaren. Het titelnummer is daarbij exemplarisch voor die opmerkelijke vernieuwingen.

Qua bevreemdende sfeer steekt het als intro bedoelde Into The… er echt wel bovenuit en het is op z’n minst een gedurfde zet om zo’n nummer op je album te pleuren. Zelf ben ik er nog altijd niet uit of dit nu geniaal of geschift is maar oordeelt u vooral zelf.

Mede dankzij nieuwe zanger Kevin Vangelooven klinkt PatriarcH in zijn meest geïnspireerde momenten als het tweelingbroertje van Iced Earth maar zo nu en dan laat de brave man ook een steekje vallen. Neverwhere klinkt net iets te geforceerd en dat terwijl hij in andere nummers bewijst net een heel goede vocalist te zijn. Wellicht moeten we hier enige mildheid aan de dag leggen omdat Patriarch nu eenmaal niet in de luxepositie zit om een nummer honderdmaal opnieuw op te nemen en bij te schaven tot in de perfectie.

Bovenal is ‘Rage Of Gods’ een goudeerlijk album van muzikale veteranen die nooit de erkenning hebben gekregen die hun carrière nochtans rechtvaardigt. Dit is een plaat van mannen die elke dag moeten gaan werken voor de kost en voor wie metal de uitlaatklep is die ze nodig hebben om mentaal gezond te blijven. Laat dit dan ook een warme oproep zijn om ‘Rage Of Gods’ aan te schaffen. Niet alleen omdat het een sterk stukje Belgische power metal is maar ook als eresaluut aan een band die al podia bestormde toen u en ik nog met zijwieltjes fietsten. Respect!

Tracklist: