U bent hier

Danzig - Skeletons

Posted by Anoniem op Friday, 18 December 2015

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Danzig

Album: Skeletons

Genre: Hard Rock

Label: AFM

Score: 37/100

Geachte Heer Danzig,

Beste Glenn,

Mag ik Glenn zeggen? Vermoedelijk niet, u staat immers niet echt bekend als de meest gemoedelijke persoon op aarde. Meneer Danzig dus.

Geachte meneer Danzig, om met de deur in huis te vallen: waar bent u mee bezig?

Sinds de (jarenlang uitgestelde) release van ‘Static Age’ heb ik u zowat aanbeden. Wat een stemgeluid! Wat een perfect aangemeten cult-imago! Wat een passie voor grindhouse en een gevoel voor aanstekelijkheid! Uw muzikale recept was – zowel bij Misfits, Samhain als Danzig - steeds even briljant als eenvoudig; ongekunstelde popdeuntjes, chargerend op een verschroeiend volume, overgoten met een sausje van vintage horror. Door middel van opzettelijke ruis en onzuiverheden voorzag u uw oeuvre bovendien van een gelijkaardige feel als de jaren '50 B-films: low budget, een beetje smakeloos, doch uiterst amusant. Het was een obscuur maar tegelijkertijd toegankelijk trademark dat generaties fans overstag zag gaan. Ik ben één van die (latere) fans.

Dat zo’n gimmicks – hoe goed bedacht ook - niet oneindig rekbaar zijn, meneer Danzig, voelt ook u aan uw water, of niet? Laat ons eerlijk zijn, op een bepaald ogenblik kom je er gewoon niet zo makkelijk meer mee weg. Zo laat Blixa Bargeld het tegenwoordig na als een gedrogeerd slangenmens over het podium te sluipen. Zo laat Angus Young zijn boekentasje sinds mensheugenis thuis. Ook u evolueerde uiteraard, zowel in sound als in vestimentaire kenmerken. Maar uw hersenspinsels kenden over de jaren heen wisselend succes. Zo kreeg u het na ‘Danzig IV‘ moeilijker om uw populariteit te handhaven. Begrijp me niet verkeerd, dit is geen verwijt. Iedere artiest krijgt vroeg of laat een periode van “laagconjunctuur” te verwerken. Het is echter hoe je met die periodes omgaat dat te kennen geeft uit welk hout je bent gesneden.

In uw geval, meneer Danzig, is het een understatement om te zeggen dat u de tanende ster van uw carrière moeilijk kunt aanvaarden. Wild om u heen schoppend, tracht u God en klein Pierke van uw legendarische status te overtuigen. Wees gerust, mij hoeft u niet meer over de streep te trekken. U bent, als voormalig frontman en stichter van de originele Misfits, de voorvader van zowel horror punk als hardcore. Zonder u was er wellicht nooit sprake geweest van pakweg Metallica, zoals we ze vandaag de dag kennen. Nee, ik weet wat de naam Danzig waard is. Maar de generaties na mij hebben u, door dat wild om u heen schoppen, leren kennen als een zelfingenomen blaaskaak. Een onmogelijk figuur, die het bont maakt op en naast het podium. Controversiële uitspraken over o.a. chemotherapie, vroegtijdig afgebroken shows, gevechten met fans en fotografen, enzovoort, enzovoort. U spaart tijd noch moeite om de roddelpers en de haters munitie te geven. Munitie waarmee ze u maar al te graag afschieten. Uw arrogantie overtreft in toenemende mate uw talent en relevantie, waardoor ook steeds grotere getalen fans u opgeven. Ikzelf heb het tot vandaag nooit nagelaten u te verdedigen, meneer Danzig. Zelfs uw – om het zacht uit te drukken – mindere optreden op de Lokerse Feesten een aantal jaren terug heb ik nog trachten goed te praten, wat mijn geloofwaardigheid danig limiteerde. Nu, met het nieuwe coveralbum ‘Skeletons’, is de maat vol. Ik zag de kans schoon om eindelijk een ouwe held te kunnen recenseren. Tot mijn grote teleurstelling valt er in deze weinig positiefs over die held te zeggen.

Een gebrekkige productie maakte ten tijde van The Misfits deel uit van een zeker charmeoffensief. U had geen geld en onvoldoende opnametijd ter beschikking maar wist dat uitermate clever naar uw hand te zetten. Dat u deze insteek nu – in het vierde decennium van uw carrière - tracht te recupereren, getuigt mijn inziens van zowel laksheid als desinteresse. We kunnen om de olifant in de kamer heen dansen zoveel we willen, maar het album klinkt erbarmelijk slecht. Alsof u er zich vlug-vlug vanaf heeft willen maken. Dat uw stem de laatste jaren aan enige slijtage onderhevig is, is één zaak. Dat u de kwaliteit van uw muzikanten op deze onvergeeflijke manier teniet doet, een andere.

Men kan bovendien discussiëren over de toegevoegde waarde van een cover. Al valt er bezwaarlijk iets op tegen te hebben wanneer het om een goed gemaakte herinterpretatie van het origineel gaat. Ik herinner me in dit opzicht de geëmotioneerde Robert Plant wanneer die hoorde wat Ann Wilson van zijn Stairway To Heaven had gemaakt. Hij huilde bij het aanschijns van zoveel schoonheid. Als deze gecoverde artiesten – uw muzikale helden nota bene - ‘Skeletons’ aanhoren, zal schreien misschien wel aan de orde zijn maar niet uit ontroering. Met alle respect, meneer Danzig, moet dit een “ode” voorstellen? U bekladt als het ware enkele Picasso’s. Uw arrogantie schoor nooit eerder zo'n hoge toppen.

U bevestigt eigenlijk wat we al langer vermoedden; u heeft een schrijnend gebrek aan respect voor anderen. Met dit album zet u niet alleen de gecoverde artiesten te kakken, maar ook uw fans, waarvan u wellicht hoopt dat ze hun zuurverdiende centen aan dit album gaan uitgeven. Wel, meneer Danzig, bij deze deel ik u mede: de maat is vol!

Een teleurgestelde fan.

Tracklist: