Last Builders Of Empire - Post-War

Rating: 
0
Nog geen stemmen

Artiest: Last Builders Of Empire

Album: Post-War

Genre: Post-rock

Label: /

Score: 71/100

De tijd dat nieuwe muziek enkel via radiogolven ter onzer oren kwam, ligt al even achter ons.  Een overload aan mogelijkheden via het wereldwijde web leiden tot een nog grotere toevloed aan bands. Bij toeval en met de hulp van het blauw vogeltje met de 170 tekens, kwam Last Builders Of Empire op ons pad. Deze post-rock band uit Boston bracht een jaar geleden hun eerste album ‘Post-War’ uit, dat nu via de sociale media ook zijn weg naar Europa heeft gevonden.
 
Post-rock in zijn meest pure vorm, zoals de band het genre opvat, heeft zo zijn voor- en nadelen. Voordeel één: soundscapes hebben de neiging om vrij snel beelden bij de luisteraar op te roepen, zodat het makkelijk wordt om een instrumentaal verhaal te vertellen. Voordeel twee: zonder zang wordt de kans op een transcenderend effect alleen maar groter omdat de focus slechts naar de muziek en niet naar woorden hoeft te gaan. Nadeel één: het genre bereikt al snel zijn grenzen waardoor er van vernieuwing vaak weinig sprake is. Referenties als Mono en Explosions In The Sky zijn schering en inslag bij het beluisteren van menig post-rock adept. Nadeel twee: dit genre heeft een specifieke tijd en plaats nodig om tot zijn recht te komen. En moet bij voorkeur in één ruk uitgeluisterd worden, wil je de echte waarde en betekenis kunnen vatten.
 
‘Post-War’ is een mooi voorbeeld van al deze genre specificaties, waarmee niet is gezegd dat dit album zomaar opzij moet worden geschoven. Als je de tijd neemt en met de juiste mindset aan het luisteren gaat, valt op hoe gedetailleerd de kroniek is ontspruit aan de geest. De naam van het album, en in uitbreiding alle titels van nummers, zijn niet toevallig gekozen en passen telkenmale bijzonder goed bij het verhaal. Aether schept een sprookjesachtige sfeer van verlokking naar de toekomst, bijna kinderlijk enthousiast en zorgeloos uitkijken naar wat komen gaat. Als een soldaat die vol idealistische gedachten ten strijde trekt, voor vorst en vaderland. Daarbij enkel kijkend naar zijn eigen voorgespiegelde heldenstatus, om zo de terreur die daarmee gepaard gaat te verdrijven. Tijdens Quiet Like A Knife slaat de teneur langzaam om. Het personage krijgt te maken met de reality check, rusteloosheid die lijkt om te slaan in faalangst. Helaas voor hem is er geen weg terug en wacht enkel de landing op het strand, waar maar één optie is; de gruwel met open vizier tegemoet lopen. Niets zo veelzeggend als de titel van het volgend nummer: This Tired Wasteland. Illustere beelden van kapotgeschoten en gebombardeerde landschappen, bezaaid met lichaamsdelen en halfrottende menselijke kadavers waartussen één persoon zich een weg baant. Op zoek naar een sprankel hoop, een houvast dat alle wreedheid niet voor niets is geweest. Het is die troost die net voldoende kracht geeft om door te gaan. Langgerekte geluidssalvo’s maken hiervan een hevig nummer, niet zozeer in hardheid, maar vooral in intensiteit.
 
Elke compositie roept zoveel beelden op dat er bij wijze van spreken een verhalenbundel van ‘Post-War’ zou kunnen gemaakt worden. Gevoelens als eenzaamheid, wanhoop (Pyre), gelatenheid, verwarring en decompressie (While I Lay), sereen en opgelucht (For Those Who Have Faith), geven weer hoe bewogen het relaas van deze oorlogsveteraan zich aandient. Huida Hacia El Sol verwijst dan weer naar de gelijknamige film uit 1957 (Run For The Sun in het Engels) waarbij een journaliste en schrijver na een vliegtuigcrash in handen komen van Nazi’s die zich verschuilen in de Mexicaanse jungle. 
 
Alles bij elkaar is ‘Post-War’ geen plaat die voor eeuwig en drie dagen in ieders geheugen zal gegrift staan. Daarvoor is ze geenszins vernieuwend en komt ze enkel in een zeer specifieke setting tot zijn recht. Toch mag ze niet onderschat worden. Last Builders of Empire geeft blijk van een zeer intense manier van werken, met een duidelijk focus op het overbrengen van emoties en haarscherpe beelden. Ze realiseren hierdoor bijzonder levendige taferelen die de bewogenheid krachtig weet op te roepen en tegelijk de kans geeft om als luisteraar echt opgeslorpt te worden. In tijden waar rechts gedachtegoed steeds prominenter aanwezig is en tirannie nationaal en internationaal angstaanjagend dichtbij komt, drukt de aversie van conflicten die dit album oproept, iedereen eens te meer met de neus op de feiten. Muziek kan, mag en moet een uiting zijn om persoonlijke en maatschappelijke verhalen te verwerken tot een kunstvorm. In dat opzicht is ‘Post-War’ een kunststukje! 

Tracklist: 

  1. Aether
  2. Quiet Like A Knife
  3. This Tired Wasteland
  4. Pyre (Where There's Nothing Else Left)
  5. While I Lay
  6. Huida Hacia El Sol
  7. Three Fatal Sparks Have Set The Hearts Of All On Fire
  8. All Is Good
  9. For Those Who Have Faith

Meer info over Last Builders Of Empire:

last builders of empire post-war cover

Categorie: