Review Sepultura - Machine Messiah

Rating: 
9
Uw beoordeling: 9

Artiest: Sepultura

Album: Machine Messiah

Genre: Thrash metal

Label: Nuclear Blast

Driewerf hoera!!! Een nieuw album van ons favoriet Grafmonument (Nederlands voor het Braziliaanse Sepultura). Met Derrick Green al achttien jaar achter de microfoon vormen ze ondertussen een relatief rustige bezetting, hoewel ze even vaak van drummer wisselen als wij van badhanddoek. Eloy Casagrande teistert momenteel de vellen. Producer Jens Bogren (bekend van Opeth en Amon Amarth) nam de plaat op in Örebro, Zweden.

Deze nieuwe worp genaamd Machine Messiah hekelt de machinerie die de maatschappij geworden is. Met een behoorlijk Braziliaanse twist wordt het leven als een concept verwoord waarbinnen een goddelijke machine de mens schiep. Nu wordt met de onstuitbare opmars van social media alles wat de mens tot mens maakte opnieuw teniet gedaan. Maar klinkt Machine Messiah nu eerder machinaal of best nog menselijk?

Het titelnummer opent de debatten met een vertrouwd in de metaloren klinkend gitaarriedeltje. De drums van Casagrande vallen snel in en zorgen voor deining en dreiging. I am the Enemy is een optater van jewelste en presenteert de band in een erg overtuigend thrashmetaljasje. ‘Reprogram your aim, rewrite our law, you are human’, schreeuwt Green in een bijtende aanklacht.

Phantom Self is navenant straf en boort Oosterse bronnen aan. ‘I’ve been looking for myself, it haunts me everyday’. Kan best zijn, maar Sepultura etaleert toch vooral haar topvorm. Ratelende drums worden maniakaal opgezweept door de gitaren van Andreas Kisser en de heerlijke sitar. Alethea is een pak traditioneler en valt minder op, hoewel het een stevig pak voor de broek blijft!

Tijd dan voor Iceberg Dances en Sworn Oath, twee kleppers van jewelste en het hoogtepunt van de plaat. Een zinderende intro met een ‘attitude’ die ons doet mijmeren over de Cavalera-periode, gevolgd door een Rodrigo y Gabriela–intermezzo, recht uit het regenwoud geplukt dat voldoende wortel schiet om weer pijlsnel op kookpunt te geraken. The iceberg has melted…. Sworn Oath gooit ook de Oosterse troefkaart op erg overtuigende manier op tafel. Resistant Parasites kan het hoge niveau even niet meer aan maar meandert wel fijntjes verder op de ingeslagen weg. Stevige potige drums vechten het uit met de flink tekeer gaande gitaarsalvo’s. Eigenlijk is deze iets breder uitgesponnen thrashmetal een voorbode voor een nieuwe tempoversnelling in Silent Violence en  Vandals Nest, what’s in a name? Spijkerhard maar toch deden ze dit ten tijde van Chaos A.D. al beter.

De angst voor de machine moet diep zitten. Cyber God laat eveneens geen millimeter ruimte voor rust en bezinning.  ‘There is nothing left to obey’. Green gaat echt wel all the way in deze slotsong die hoge ogen gooit met een schitterende opbouw waarin dreiging en spanning samen front vormen.

Sepultura komt aandraven met een dijk van een album. Vintage sound, strakke thrash, droog en hard. De plaat klinkt overtuigend als een blauwdruk van de sound waar de band decennialang garant voor stond. En dan schiep De Machine alsnog De Mens !!!

Tracklist:

  1. Machine Messiah
  2. I am the Enemy
  3. Phantom Self
  4. Alethea
  5. Iceberg Dances
  6. Sworn Oath
  7. Resistant Parasites
  8. Silent Violence
  9. Vandals Nest
  10. Cyber God

Meer info over Sepultura:

sepultura machine messiah cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!