Review Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2019: zaterdag 10 augustus

Datum: 
zaterdag, 10 augustus, 2019

Na een drukke maar uitermate geslaagde openingsdag, was de tijd voor dag 2 van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival aangebroken. Hoe het er op zaterdag 10 augustus in Kortrijk aan toe ging, verneemt u in onderstaande terugblik.

Door het afsluiten van het terrein rond de Prison Stage kon Hell City reeds op dit vroege uur op de aanwezigheid van heel wat toeschouwers rekenen. Deze groep van eigen bodem kende in het verleden heel wat personeelwissels. Ook het vroegtijdige heengaan van de bassist in 2015, maakt Hell City tot wat ze vandaag de dag zijn. Eén brok energie en meer specifiek een solide metalband. Frontvrouw Michelle Nivelle komt bijzonder zelfzeker over eenmaal ze het podium opstapt. De samenzang tussen (de cleane vocals van) Michelle en (de grunts van) percussionist Tommy Goffin geven het geheel een bijkomende dimensie. Een degelijke prestatie zo vroeg op de dag!

Nadat Deserted Fear het optreden op Alcatraz Hard Rock & Metal Festival op het laatste moment moest annuleren, heeft de organisatie met Nailed To Obscurity in geen tijd een waardige vervanger gevonden. Deze Duitse melodieuze death/doom metalband verscheen op het podium na een lange dreunende intro en een opstelling die verschilt van de meeste andere bands. De pedaalboxen liggen aan de achterkant van het podium zodat bandleden steeds na ieder nummer met hun rug naar een overvolle tent stonden. Een vreemd zicht, dat wel! Gelukkig deed dit niets af van het muzikale aspect. Openingsnummer Black Frost greep ons meteen bij de keel om dan niet meer los te laten!

Op zaterdag was het Doom gezelschap Sanctuary de eerste groep die we op de Prison Stage aan het werk zagen. De Amerikaanse groep die ruim drie decennia geleden in Seattle werd opgericht, moest het met verrassend weinig publieke belangstelling stellen. Een jammere zaak want Dave Budbill en co verdienen zonder meer het respect van de metal gemeenschap. Aangevangen werd er met Arise and Purify, tevens het openingsnummer van de meest recente plaat. Tussen de stevige windstoten door kwamen ook nog onder meer de ‘oldies’ Battle Angels en afsluiter Taste Revenge aan bod. Een korte maar desalniettemin geslaagde passage van Sanctuary. De afwezigen hadden ongelijk!

Een half uurtje nadat Sanctuary het podium verliet, was het aan de Zweden van Soilwork om aan te treden. De groep uit Helsingborg kon dan weer wel op een enthousiast publiek rekenen. Dat de mix tussen (melodic) death metal en metalcore niet iedereen kan bekoren, is het equivalent van een open deur intrappen. We deden er echter alles aan om onze vooroordelen over boord te gooien. En weet je wat? Het was het best waard. Het optreden van de dag – laat staan van het weekend – mocht het dan niet zijn, het was best genietbaar. Björn "Speed" Strid en diens medeplichtigen lieten in The Swamp een energieke prestatie optekenen. Met in de aanbieding onder andere Full Moon Shoals, The Akuma Afterglow en het populaire titelnummer van ‘Stabbing The Drama’ werden de fans op de wenken bediend. Op naar de volgende groep!

De tijd was aangebroken voor Prong. De groep aangevoerd door Tommy Victor stelt live zelden teleur, iets waar in Kortrijk geen uitzondering op werd gemaakt. Met Unconditional, Lost and Found, Beg To Differ, Ultimate Authority, Whose Fist is this Anyway?, Broken Peace en Revenge Best Served Cold volgden de hoogtepunten elkaar in snelvaart op. Het moge duidelijk zijn: groovier dan Prong worden groepen niet meer gemaakt!

Het Mechelse Psychonaut doet beroep op moderne invloeden van o.a. Tool en Amenra gecombineerd met de sound van bands uit de jaren zeventig zoals onder meer Led Zeppelin en Pink Floyd. Hypnotiserende beelden die op de achtergrond geprojecteerd worden, dragen eveneens een steentje bij. In veel composities van Psychonaut horen we bovendien een progressief korstje. We nemen afsluiter Pscychedelic Mammoth als voorbeeld. Een nummer van nagenoeg vijftien minuten dat een einde maakte aan het optreden.

Met Hypocrisy konden liefhebbers van het zwaardere werk hun hart ophalen. De Zweedse groep mag dan al geruime tijd geen nieuw werk meer hebben uitgebracht, populair zijn ze nog steeds. In een druk bezochte Swamp werd een voor velen bijzonder gesmaakte prestatie neergezet. Zeg nu zelf: composities als Fire In The Sky, Adjusting The Sun en afsluiter Roswell 47 staan nog steeds als een huis! Hopelijk toeren Peter Tägtgren en co in de toekomst wat vaker doorheen Europa. Wij tekenen zonder enige twijfel present!

Begrijp ons niet verkeerd: Thin Lizzy was zonder enige twijfel een fantastische groep. We zeggen bewust ‘was’. De line-up die we op Alcatraz Hard Rock & Metal Festival aan het werk zagen, had namelijk meer weg van een coverband. Prima muzikanten, dit trekken we allerminst in twijfel, maar zonder wijlen Phil Lynott ook niet meer dan dat. Nummers als Jailbreak, Don’t Believe A Word, Are You Ready, Alibi, Emerald en Do Anything You Want To Do deden ons dan bij momenten wel meezingen, echt in de sfeer geraakten we helaas zelden.

Misvieringen, die vinden meestal plaats op zondag (‘Dag des Heren’). In Kortrijk werd er echter op zaterdag een plechtigheid gehouden. Geen traditionele misviering maar wel een ‘zwarte mis’ opgevoerd door het Noorse Mayhem. Necrobutcher, Hellhammer, Atilla en de overige muzikanten dragen een kwalijke reputatie met zich mee. Live word je ofwel op een barslechte ofwel een uitmuntende prestatie getrakteerd. Gelukkig voor ons ging het op Alcatraz om het laatste. Sfeervol, duister en strak: de doortocht van Mayhem was echt genieten. Een geluk overigens dat het optreden in The Swamp plaatsvond. Op het hoofdpodium zou deze opvoering namelijk niet tot zijn recht zijn gekomen.

Dat Avatar als headliner mocht aantreden, was een gecontesteerde beslissing. De vele fans die in een t-shirt van de groep waren gehuld, bewezen echter dat de organisatoren het mogelijks bij het rechte eind hadden. Muzikaal mag de groep ons dan bitter weinig zeggen, het showelement mag er meer dan zijn. Het doorbraaknummer Hail The Apocalypse werd in Kortrijk al snel ingezet. Later op de avond volgden ook nog onder andere Paint Me Red en Ladies and Gentlemen. Aan de hand van een knappe podiumdecoratie werd op zaterdag alles uit de kast gehaald om deze live-registratie tot een goed einde te brengen. Een prima optreden voor de fans, voor ons echter een constante strijd tussen tegengestelde gevoelens.

België's beste exportproduct, Amenra, mocht op dag twee The Swamp afsluiten. De muziek die aan de ene kant zalft om daarna direct terug hard toe te slaan: het is een bijzondere groep! De setlist van Amenra bestond uit een verzameling van de vier laatste Mass-albums. Opener Boden uit Mass 5. Razoreater, Terziele en Thurifer uit Mass 4. Klassieker Am Kreuz uit Mass 3 en het zachtere maar niettemin intens mooie A Solitary Reign, Plus Près De Toi en afsluiter Diaken uit de laatste worp getiteld Mass 6.

Bekijk ook het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!