Review Psychonaut - Violate Consensus Reality

Na het succesvol debuutalbum, Unfold The God Man, is het uitkijken naar de opvolger. In het geval van Psychonaut zal dat met Violate Consensus Reality zeker geen probleem zijn. Dit psychedelische post-metalcollectief zit blijkbaar in een opwaartse spiraal. Met zijn tweede album neemt het trio je mee op een viscerale reis naar ons collectieve menselijk bewustzijn. Een reis gekenmerkt door explosieve riffs, opzwepende zang en ingewikkelde, maar pakkende composities. Een indrukwekkend album dat de positie van Psychonaut als kandidaten voor de troon van de hedendaagse Europese progressieve / post-metalgemeenschap bevestigt.

Meest opvallende feit op dit album is de titeltrack en tevens de tweede gereleasete single. Een epos van een kleine negen minuten waar Psychonaut de samenwerking kreeg van Stephanie Mannaerts (Brutus) en van Colin H van Eeckhout (Amenra). Stephanie opent zacht het nummer waarna we een prachtige samenzang krijgen met de cleane stem van Stefan. Een ijzige gil van Colin maakt hieraan een einde en waarna het tempo stevig de hoogte in gaat. Stephanie is trouwens nog meer op dit album aanwezig want in het afsluitende nummer, Towards The Edge, mag zij voor haar de slotregels voor haar rekening nemen. Een track die maar liefst 12:53 minuten lang is en waar we het totale arsenaal waar Psychonaut voor bekend staat nog eens de revue passeert. Zacht opbouwend om dan over te gaan in psycho hypnotiserende muziek. Cleane zang en screams die elkaar afwisselen. Progressieve elementen, beukende gitaren en drumpartijen.

A Storm Approaching is de openingstrack en dat is waarachtig een zeer waarheidsgetrouwe titel voor een opener van een album. Want verwacht u maar aan een storm van geluid die op u afkomt. Zacht opbouwend om dan los te barsten. Echter met harmonie en gevoel voor melodie. All Your Gods Have Gone en het daaropvolgende Age of Separation zijn tracks die we kunnen linken aan hun debuutalbum en klinken dus vertrouwd. Energiebommen, krachtig maar toch niet afwijkend van een bepaalde stijl waardoor alles zeer herkenbaar en beluisterbaar blijft. Hope is een beetje de vreemde eend in de bijt. Zachte pianotoetsen, rustig gezang en een meerstemmig refrein. Voeg daar nog een paar violen aan toe en een paar psychedelische arrangementen en je kunt zomaar wegdromen in Psychonaut's diepste dromen.

Interbeing is in het begin van de zomer gelanceerd als eerste single en is een perfect voorbeeld van hoe Psychonaut zijn onderwerp kan belichamen door middel van geluid en dynamiek. In plaats van een middelmatige melodie te verbergen achter een grote climax, belichaamt het Mechelse trio eerst het moment, om het vervolgens op te blazen tot levensgrote proporties. A Pacifist’s Guide To Violence is met zijn 3:29 minuten het kortste nummer op dit album en daarom wordt er ook geen tijd verspild aan intro’s of zijsprongetjes, maar de beuk erin vanaf de eerste seconde.