Review Groezrock 2013: dag 2

Datum: 
zondag, 28 april, 2013

Na een eerste koude, korte nacht zagen de meeste festivalgangers er moe uit. Gelukkig verscheen rond de middag de zon en stegen de temperaturen op de weide naar een aangename temperatuur. Op deze tweede dag was het vooral uitkijken naar de Groezrock huisband Bad Religion. De oude Bad Religion t-shirts werden nog eens van onder het stof gehaald voor 's werelds beste punkrock band. Voordat Bad Religion het festival mocht afsluiten in stijl stonden er ook nog andere bands op het programma.

Op de Etnies Stage was het tijd voor Masked Intruder, ze zitten sinds kort op het Fat Wreck label en ze stonden voor de eerste keer op Groezrock. De bandleden dragen altijd vier gekleurde balaclava’s (blauw, rood, groen en geel) en hun roadie mag de zwarte kleur dragen. De poppunkmelodieën sloegen ons rond de oren en zowel de band als de fans genoten met volle teugen van het optreden. In deze band zit er talent en ze zullen het nog ver brengen. Hoogtepunten van de show waren de nummers '25 To Life', 'Stick ‘em Up' en 'Breakin''. Bij het nummer 'Heart-Shaped Guitar' mochten er vrouwelijke fans het podium opkomen om mee te zingen. Zij namen het stuk dat Maura Weavers op CD zingt over. Het nummer 'Wish You Were Mine' werd door de fans ingezet met vingergeknip en gaf een leuk extraatje aan het nummer.

Met Midnight Souls werden we direct wakker geschud. Deze prachtige band gaat de scene verlaten na vier korte jaren. En dan sla je echt in verdoemenis, want deze band heeft echt alle pit en performance die sommige bands in de hedendaagse scene echt missen. De hele band ging plat op Groezrock en ze speelden een strakke set met ontzettend veel gevoel en emoties. De zanger liet zich helemaal gaan en mag zich echt wel gaan prefereren als een tweede ‘Verse’-gehalte. Midnight Souls heeft echt een mooi begin van de dag gegeven en haalde echt alle muzikale technieken uit hun lijf. Ze hebben het niet verleerd, maar waarom ze stoppen met deze prachtige muziek is voor mij een raadsel. Het zou jammer zijn als ze hun talenten gewoon de prullenbak in zouden gooien.

De Amerikaanse hardcoreband Stick To Your Guns betrad Groezrock deze tweede dag op de Impericon Stage. En hoe! De band speelde het publiek plat met hun allerlaatste CD’s ‘Diamond’ en ‘The Hope Division’. Dit was echt persoonlijk een dikke meevaller, althans dat ze het publiek toch nog soms moesten lostrekken. Heel raar om te weten dat dan wel de tent echt van voor tot achter en van links tot rechts helemaal vol zat. Iedereen wou wel Stick To Your Guns zien, ook al was het maar voor één of twee songs. De band heeft echt alles gegeven in hun mooie en welverdiende tour en hebben een ultrastrakke set gespeeld vol met prachtige songs. Bij de songs ‘Diamond’ en ‘Against Them All’ werd het publiek wild, terwijl het publiek bij de track ‘Such Pain’ tot beroering overging met hun sterke tekst ‘My Only Enemy Is Me’. Met ‘Empty Heads’ werden de violent dancers wakker geschud met één van de mooiste pits tijdens de set van Stick To Your Guns en met ‘Amber’ en ‘Build Upon The Sand’ werden de emoties weer omhoog gegooid in het publiek en bij de band zelf. Dit was voor mij echt één van de prachtigste performances die ze ooit hebben gedaan. Na een geweldige speech door de zanger Jesse Barnett werd duidelijk dat je in sommige dingen altijd het positieve en de hoop moet zien. Dit werd ook medegedeeld in hun song ‘We Still Believe’ waar het publiek pas echt ontplofte. De set zat gewoon perfect en sterk in elkaar, zowel in techniek, performance, muzikaal en tekstueel. Het was een persoonlijke favoriet van Groezrock 2013.

De volgende band was Narrows. Ik had deze band nog nooit gezien, maar het was wel eens waard om deze band aan het werk te zien. En hoe? Ze hebben er echt wel een fan bij. Deze band zat strak in hun jasje en ondanks hun redelijke leeftijd sloegen ze de pan zeker niet mis met hun set. De zanger vloog vaak op het publiek in en liet zijn fans helemaal losgaan. De band liet mij een beetje denken aan de band BEAR. Hetzelfde formaat, maar dan toch weer anders. Narrows is een aanrader!

Een zonnige dag op een zondag in Meerhout, dat hadden we graag. En om alles nog wat extra kleur te geven gingen we een oude bekende opzoeken in de Etnies tent. Old Man Markley ging een tweetal jaar geleden al eens compleet uit zijn dak, samen met het publiek op Groezrock. Dit jaar kregen ze met hun nieuwe album 'Down Side Up' een kans om die gekheid over te doen, opnieuw met een compleet losgeslagen publiek present. De band bracht met hun gemengde stijl van punk en bluegrass weer de hele tent op hol en dat was tot grote vreugde van zowat elk individu aanwezig in de Etnies. Stagediven en dansen waren de hoofdingrediënten van het publiek, wild en vrolijk waren de tonen van de band. Een mooie mix van hun twee studio albums tot noch toe. Zo kregen we onder andere 'For Better For Worse' van het eerste 'Guts n' Teeth' en 'Blood on My Hands' van hun huidige 'Down Side Up'. Zowat de complete set door werd er gedanst op het knappe afwisselende stemmenwerk van John, Joey en Annie. De temperaturen stegen dus niet alleen in de heerlijke buitenlucht, ook, dat kan je wel met zekerheid stellen, in de zweterige lucht van deze kleine tent. We hadden niet anders verwacht van deze lekkere muziek.

Strung Out valt het best te beschrijven onder de woorden 'net niet'. Akkoord, ze hebben afgelopen jaren enkele uitstekende albums afgeleverd, maar dit leek live te hoog gegrepen, vooral zangtechnisch. Voor dit optreden leek de groep eerder op veilig te spelen, het was allemaal in orde, maar er ontbrak toch wat bezieling. Ook qua setlist wel teleurstellend. Er was wel wat ruimte voor topnummers als 'Velvet Alley','Bring Out Your Dead' en 'Mind Of my Own', maar dat was het dan ook. Ook het nieuwe materiaal kon niet helemaal overtuigen. Ik kan me bij deze band niet van de indruk ontdoen dat ze zelf niet echt goed weten welke richting ze uit willen. Dat er veel potentieel in deze band zit, daar is weinig discussie over, maar het lijkt er nooit helemaal uit te komen.

Na een twist tussen twee bands had ik besloten om zowel First Blood als Attack Attack! deels te zien. Bij de metal/hardcore band First Blood was ik redelijk snel weg. Deze band is technisch perfect in orde, maar muzikaal refereren ze voor mij gewoonweg niet naar meer. Ik hou niet zo van de stem en hun muziek, maar objectief gezien zat deze set perfect in elkaar. En zeker voor de fans. First Blood liet gewoon zien aan de fans waar ze voor staan en ze zullen hier niet zo snel van veranderen.

Attack Attack! gaf één van hun laatste shows en dit was eraan te merken. Ofwel had de band er niet veel zin in ofwel was de band te moe om andere nummers te spelen. Persoonlijk ken ik niet veel van hun songs, maar ze hebben toch maar weinig van hun nieuwere songs gespeeld. Dit was wel jammer. Het feit dat er ook een zogezegd een ‘merchpit’ van de band kwam (wall of death / moshpit waar er merchandise in het midden werd gezet), kwam er bij mij ook niet helemaal in. Deze stunt of wat zij daar ook zo leuk aan vinden, vond ik echt een beetje raar. Fans zullen het wel een grappige stunt hebben gevonden, maar persoonlijk was ik er niet zo voor te vinden. De set heb ik niet helemaal gezien en dat was dan ook maar goed. Je kan zelfs sterker stellen: het werd tijd dat deze band die haast een parodie op het genre is, er eindelijk eens mee stopt.

Het ultieme feel good moment van Groezrock was dit jaar aan de hand van niemand minder dan Less Than Jake. Dit hoeft uiteraard niet te verrassen, dit ska-poppunkcollectief is een vaste klant op onze Belgische festivals en concertzalen en kan rekenen op een trouwe fanbasis. Dat hun bekendere nummers als 'Look what happened' 'The ghosts of you and me', 'The Science of Selling Yourself Short' en 'All My Best Friends are Metalheads' luidkeels meegezongen worden leek haast vanzelfsprekend. Natuurlijk moet je als band dat niveau kunnen volhouden, en dat gebeurde ook. less Than Jake koos vooral voor ska-getinte nummers in deze set, en minder voor poppunk. In deze koude editie bleek dat een meesterzet. Ook wat nummers uit het laatste album 'Greetings and Salutations from Less Than Jake' zaten in de set, maar toch niet opvallend veel. We kunnen dit jaar wel spreken van een onderdosis ska op Groezrock, als je ziet hoe makkelijk Less Than Jake het volk aan het dansen bracht.

De hardcoreband Hundredth heeft een zeer strakke show gegeven, ze speelden op de MacBeth Stage een waardige set. De band vloog erin alsof het niets was en het hele publiek zat mee. Ik denk dat er nog meer publiek stond dan voor welke andere band op deze stage dan ook. Hundredth gaf echt een prachtige prestatie met natuurlijk hun bekendste single ‘Desolate’. Deze band mag in de nabije toekomst nog vaker België passeren. Ze zullen zeker één van de betere opkomende hardcorebands zijn en worden.

August Burns Red kwam vrolijk op voor een goed gevulde Impericon stage. Zwieren maar met die microfoon en stevig doorbrullen wanneer die aan je kin staat, dat is wat Jake Luhrs kent en ook verdomd goed aan de man brengt. Stevige breakdowns, vreemde tempowisselingen en fantastische gitaarstukken maakt August Burns Red tot een van de uitstekers in het metalcore genre. Overkoepelend met heel wat andere muzikale invloeden als thrash en progressieve metal misstonden ze zeker niet op dit festival. Dat kreeg je van begin tot einde te zien. Af en toe wat tijd voor een vreemd dansje, een zware moshpit of een dikke vette wall of death, alles kan je verwachten bij deze band. Energie te over en nummers als 'Meddler', 'Back Burner' en 'Empire' doen het hem toch steeds fantastisch. Een gekte van jewelste was het daar in de Impericon tent wat het voor vele toch zeker één van de vooraanstaande optredens van deze editie maakte. We hadden niet anders verwacht van een band die zulk smakelijks als 'White Washed' componeert en dat dan live nog eens op je af laat stevenen tegen 200 kilometer per uur. August Burns Red wist zichzelf duidelijk weer eens te overtreffen. Knap gedaan heren.

De volgende hardcoreband op de Etnies Stage was Strife. En zoals we de zanger ook weer kennen, sloeg hij zich weer helemaal bont en blauw tot bloedens toe. Strife was echt één van de hoogtepunten van Groezrock. Dit is hardcore tot in het heetst van de strijd. Zo moet hardcore altijd zijn. Strife bewijst met elke show meer en meer waar zij voor staan en dat zullen ze ook nog voor een zeer lange tijd doen. Technisch strak in orde en qua performance mag deze band echt de punten van het hele publiek gaan tellen. Elke tien zijn ze meer dan waard!

Bring Me The Horizon stond als co-headliner op de Impericon Stage. Ik verwachtte veel van Bring Me The Horizon. Ik had hen twee jaar geleden voor de laatste keer gezien en toen hadden ze echt een verschrikkelijke indruk bij mij achtergelaten. De stemtechnieken van de zanger Olli zaten toen helemaal niet juist. Bij dit optreden zaten de stemgeluiden zeer goed. Ik weet niet hoe de zanger dit gedaan heeft, maar zijn stem was tien keer zo beter als twee jaar geleden. Olli bracht echt een prachtige performance en de tent zat echt van voor tot achter en van links tot rechts vol. Zelfs buiten stonden de mensen nog te kijken naar Bring Me The Horizon. Dit zegt dan toch wel heel erg veel over deze band. Bring Me The Horizon begon met een prachtige en lange intro, genaamd ‘Shadow Moses’, waar het hele publiek mee daverde en zong. Dit was echt enorm mooi om aan te horen. Zoveel stemmen bijeen… dat was echt een prachtige ervaring. Daarnaast begon Bring Me The Horizon met hun keisterke songs naar voren te brengen zoals ‘Chelsea Smile’, ‘The Comedown’, ‘Diamonds Aren’t Forever’, ‘The Sadness Will Never End’ en ‘Sleepwalking’ maar de set zakte naarmate de show vorderde ietswat in. En dit was echt jammer! De onderverdeling van songs had heel wat anders mogen zijn, maar al bij al was Bring Me The Horizon echt een prachtige ervaring en had Olli veel meer in zich dan hij in eerdere jaren heeft getoond aan het publiek!

Toegegeven, voor de main stage rond half negen had ik wat bang, gaan ze er staan of niet was de hamvraag deze zondagavond. En dat had niets te maken met Otto-Jan Ham die de al ietwat platgelopen groene weide van Groezrock onveilig kwam maken. Nee, wel alles met het feit dat Billy Talent hoog aangeschreven stond op de affiche, en laat dat nu net al enkele keren misgelopen zijn. Dat besefte ook de Canadese melodische punkrockband maar al te goed. Zo liet leadzanger Benjamin het ook wel eens verstaan in de set. Dat ze niet enkel Groezrock 2012 goed te maken hadden, maar ook hun recent afgezegde show in Trix Antwerpen stond op dat lijstje van verontschuldigingen. Al vroeg in de set jaagde Billy Talent er de schitterende nieuwe hitsingle 'Viking Death March' door en dat werd meteen goed onthaald. Een volledig opgewarmd publiek werd voorgeschoteld voor de band en zij aanvaarden dit met de armen ver gespreid. Wat energie op het podium betreft is er weinig wat Billy Talent, dan vooral Benjamin Kowalewicz, nog kan overtreffen. Zo flitsten 'Man Alive!' de hit 'Fallen Leaves' en ook 'The Ex' in een mum van tijd aan je voorbij. De tijd vliegt als je plezier hebt, hé. Dat bleek eens te meer met de super rock hit 'Devil on My Shoulder'. Het is op zijn minst gezegd een zonde als je dit gemist hebt als muziekliefhebber en festivalverslaafde. Ook de openhartoperatie van drummer Aaron bleef niet onaangeroerd, dat wist de zanger mooi in kleur te brengen tot groot vermaak van de fans. Billy Talent was op deze zondagavond onze dealer van muzikaal genot dat ons steeds meer richting het absolute hoogtepunt van de avond bracht. De band kon hiermee dan ook het nog harder opgewarmde schoteltje van losgeslagen publiek doorgeven aan de headliner van de avond. Hopelijk tot snel? Zeker en vast ja! Dat liet Benjamin ons al even weten.

Flag, dat is een band bestaande uit enkele leden van de legendarische punk/hardcore band Black Flag, wel zonder boegbeeld Henry Rollins, maar toch met muzikanten die hun waarde reeds bewezen hebben. Een grote fout die de organisatie gemaakt heeft was Flag en Bad Religion tegelijk laten spelen. Ik besloot een kwartiertje van Flag mee te volgen om op tijd te zijn bij Bad Religion. Door wat technische problemen begon Flag een vijftal minuutjes later. In die korte periode kon de band toch niet helemaal overtuigen. Strak, snel, stevig, dat wel, maar de groep gaf een verwarde indruk, alsof ze niet helemaal voorbereid waren om te touren. Het zal de leeftijd zijn? Misschien dat de show later toch wat meer op dreef kwam, wanneer de klassiekers passeerden.

Maar intussen was het tijd voor Bad Religion. Toch ook niet de jongsten, maar ze klinken toch nog een stuk frisser. Opmerkelijk genoeg leek Bad Religion dit optreden maar met zijn vieren op het podium te staan, de reden hiervoor is me niet bekend. Dit maakte gelukkig weinig verschil. De typische Bad Religion achtergrondzang was een beetje minder aanwezig, maar het publiek maakte dit grotendeels goed. Nu heeft wellicht bijna iedereen in het publiek deze band al minstens vijf maal live gezien, gelukkig genoeg touren ze niet elke keer met knal dezelfde setlist. Ze hebben natuurlijk een gigantisch arsenaal aan nummers en de nummers zijn onderling wel inwisselbaar. Dat is ook wel een vaak gehoorde kritiek op deze band, maar dit geldt eigenlijk voor alle punkrockbands. Je houdt er van of je houdt er niet van. Daarnaast wel een indrukwekkende lijst aan echte classics, 'Generator', 'American Jesus', 'Punk Rock Song', 'Infected', '21st Century (Digital Boy)', 'Sorrow', 'New Dark Ages' en het ongelofelijk strakke 'Sinister Rouge'. De paar nummers uit het recentste album 'True North' (inclusief de titeltrack) vielen nauwelijks op in deze set. Of dit nu een goede of slechte zaak is moet je zelf maar uitmaken. In ieder geval waren de immer trouwe fans ook dit jaar weer in hun nopjes. Ik weet niet wat nopjes zijn, maar ze waren er in! De jongere generatie lijkt zich toch wel minder te interesseren in Bad Religion. Dit is hoe je het ook draait of keert een band die je toch minstens een keer in je leven gezien moet hebben, en ze zullen niet meer eeuwig blijven doorgaan. Toegegeven, dit zeiden we tien jaar geleden ook al...

Geschreven door Kevin, Jacqueline, Ronnie en Kurt

Lees de review van dag 1 hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!