Photo report Sabaton @ Sportpaleis - Zweeds militair Eurosong defilé met een Japans tintje

Datum: 
zaterdag, 13 mei, 2023

Sa-ba-ton! Het Sportpaleis galmde een hele avond lang met deze drie lettergrepen geroepen door een uitzinnig publiek, op uitzondering van een (hard rock) hallelujah en Japanse woordjes. The Tour To End All Tours streek neer in Antwerpen en op het programma stond Lordi, Babymetal en Sabaton, een ware combinatie van Eurosong en militair defilé!

 

Eurosong op televisie, maar ook in het Sportpaleis! Niemand minder dan Finse winnaars Lordi (we kennen hen, gelukkig, al van lang voor die ene songfestival-hit) mochten Sabatons The Tour To End All Tours openen. De Finse monsters onder leiding van Mr. Lordi mochten het publiek warm maken en gaven een goede indruk. Lordi had 'Screem Writers Guild' voor te stellen, hun laatste album, maar lieten ook heel wat oudere topnummers horen. Ja, je kan hier gerust Hard Rock Hallelujah bij rekenen (de afsluiter), maar we hebben het liever over bv. Blood Red Sandman, Devil's A Loser en Who's Your Daddy?. De sfeer zat er al goed in, maar het volk liep nog steeds mondjesmaat het Sportpaleis binnen.

Finland douze points zonder al teveel discussie, of Babymetal ook 'douze points' van de publieksstem zou krijgen is eerder zeer twijfelachtig. Je bent voor of je bent tegen (als zijnde: het is niets voor jou, because haters gonna hate). Een Japanse band (onder de naam Kami-band) en drie jonge juffertjes die opgedragen worden om eerder al de verfijnde danspasjes tot perfectie uit te oefenen dan duidelijk te zingen. Eigenlijk is dat Babymetal samengevat; een geoliede machine met een stel knappe muzikanten die helaas volledig op de achtergrond staan ten opzichte van de drie danseressen/zangeressen, met Su-Metal als prominente figuur. Recent vervoegde officieel Momo-Metal zich als derde frontlady, naast Su-Metal en Moa-Metal, het drietal terug herenigd om tot de Fox God te bidden (een constante doorheen hun albums). De dames leken zich te vermaken met hun heuse choreografie die ze neerzetten (knappe prestatie) terwijl ze met hun hoge stemmen in het Japans zingen, op toch wel harde (death) metal. Luister maar naar BABYMETAL DEATH als goed voorbeeld daarvan. Ook PA PA YA!! en vooral grote hit Gimme Chocolate! deden een deel van het publiek wel heel enthousiast worden, terwijl anderen erbij stonden en ernaar keken, of juist de zaal even verlieten. Elk z'n ding zeg maar!

Waar natuurlijk iedereen voor was gekomen, was Sabaton. Op Graspop kregen we vorig jaar al een live voorproefje van hun nieuw album 'The War To End All Wars', nu meer van dat. Met hun 'The Tour To End All Tours' (geen zorgen, ze stoppen er voor zover wij weten niet mee) brachten de Zweden een grandioos optreden op een volledig in Wereldoorlog I uitgedost podium. Zandzakken, prikkeldraad, een drumstel als een tank gebouwd, noem maar op. Het leek was veel op dat van vorige tournee, maar dit nieuwe album is dan ook het verlengde van dat vorig album. Geen zorgen, nieuwe props genoeg om het publiek mee te entertainen. Een fake valse start met ontploffingen werd in scène gezet, waarna de band toch plots razendsnel uit de startblokken vertrok met Ghost Division (er zijn nog zekerheden in het leven). Zowat elk nummer had z'n eigen thema en attributen. Met old school nummer Into The Fire kon het toepasselijk niet op met pyro's, bij Carolus Rex (ook toepasselijk in het Zweeds gezongen) trokken de bandleden hun blauw-gele uniformen aan, een groot geweer aan zanger Joakims schouder en militairen met echte vlammenwerpers tijdens Stormtroopers, bij Soldier Of Heaven en Christmas Truce dwarrelden (fake) sneeuwvlokken naar beneden, een marinier met verrekijker op de rechtertoren om Dreadnaught in te leiden, ... noem maar op. Bij The Red Baron werd de band bijgestaan door een piloot spelend op een orgel uitgedost als een miniatuurversie van het rode vliegtuig in kwestie, een wetenschapper die toxisch gas uitvindt bij Father en tijdens The Attack Of The Dead Men kwam de hele band vervolgens op met gasmaskers en Joakim met een heus gasapparaat (net zoals vorige keer).

Sabaton houdt van België en dat lieten ze ook meermaals blijken. Zowel bassist Pär als zanger Joakim haalden het enthousiasme van het Belgische publiek aan en exclusief voor ons werd The Race To The Sea gespeeld (over de terugtrekking van ons Belgisch leger achter de Ijzer, de sluizen open te zetten om het vijandig Duitse leger tegen te houden). Haast een hele show lang zong het publiek uitbundig mee, zonder echt last te hebben van crowdsurfers (die werden net voor de golden circle eruit gevist, praktisch). De bisronde bestond nog uit , uiteraard, Primo Victoria, Swedish Pagans met uitgebreide drumsolo en To Hell And Back om finaal af te sluiten. Spektakel verzekerd een hele avond lang! Mogen we echter wel zeggen dat we stiekem ergens de vroege jaren missen (Trix, AB, Effenaar, 013, ...) toen meer de muziek en bandactiviteit op zich in de kijker stond dan de props en verhalen die nu uitgebeeld worden op gigantische stages? Al dat entertainment lokt veel reactie en "oeh's en aah's" uit, maar hierdoor gaat enigszins de impact van de nummers op zich soms een beetje verloren. Sabaton kan je echter niet meer in een middelmaat-zaal programmeren en grote podia verwachten ook een grootse show. Wikken en wegen!

Foto's door Shoot 'n Rock - Tim Vermoens Photography - meer foto's online op social media.

Categorie: