Review Airbourne @ Trix

Datum: 
woensdag, 16 oktober, 2019

Het is een druilerige woensdagavond in Antwerpen.  In de Lotto Arena slaat Stan Wawrinka een tennisballetje tegen Feliciano Lopez en op de televisie verdelen Beste Kijkers en Bake Off Vlaanderen de spreekwoordelijke kijkerskoek. U leest het al, gene vette dus. Op muzikaal gebied valt er vanavond echter vanalles te beleven. De Pixies maken Vorst Nationaal onveilig en As I Lay dying gaat de AB op zijn grondvesten doen daveren. Wij geven vandaag echter de voorkeur aan Trix, want op een boogscheut van de Lotto Arena, valt er ook wat te beleven. En veel mensen weten dat blijkbaar, want alle tickets voor vanavond zijn de deur uit. Logisch als je weet dat er een Airbourne optreden gepland staat.

Alvorens onze Australische vrienden het podium opstormen, mogen eerst de Supersuckers de zaal opwarmen. Deze band noemt zichzelf veelvuldig en pretentieloos, The Greatest Rock 'n' Roll Band in the World! Dat zij niet vies zijn van enige zelfspot bewijst hun eerste album, The Songs All Sound the Same. Deze band bestaat al meer dan 20 jaar en dat zetten ze vanavond even in de verf.  Met een breed assortiment aan invloeden - van punk, over garagerock tot country en rockabilly, alles passeert de revue. Met pareltjes als Dead inside, Breaking My Balls, en de van de potgerukte love balad Pretty Fucked Up  weten zij het merendeel van de mensen wel te entertainen. Ondergetekende onthield vooral de cover van  Michael Monroe: Dead, Jail or Rock 'N' Roll, het eerste moment dat de band erin slaagde toch wat armpjes in de lucht te krijgen.

Wanneer de intro van Terminator 2 door de boxen schalt, stijgt de temperatuur in de zaal makkelijk tien graden.  Joel O’ Keeffe heeft er echter zo veel zin in dat hij het einde niet afwacht en het podium opstormt om onmiddellijk Raise the Flag in te zetten. Gewoontegetrouw heeft O’ Keeffe letterlijk weinig om het lijf, behalve dan zijn short en zijn trouwe maagdelijke, witte gitaar! Volgende week komt het nieuwe album Boneshaker uit, het is dan ook niet verwonderlijk dat met Burnout the Nitro ook snel een nieuw nummer op het publiek wordt afgevuurd, bijgestaan door een nieuwe backdrop, die ongetwijfeld volgend jaar veelvuldig te zien zal zijn (misschien al op Graspop?). Op vraag van de band worden in de zaal tijdens Bottom of the Well massaal gsm’s en aanstekers in de lucht gestoken, wat zorgde voor een feeëriek schouwspel en dat op een rockshow! Ook de Lemmy tribute It's All for Rock 'n' Roll ontbreekt niet in de set en tijdens dit nummer maakt O’Keeffe ruim de tijd om vanop een geïmproviseerd toogje, de meute te voorzien van, hoe kan het ook anders, Jack Daniels! De intro van Live It Up doet mij altijd wat denken aan One van Metallica. Overvliegende vliegtuiggeluiden, belichting die veel weg heeft van zoekspots en een live vliegtuigalarm, u weet wel, zo’n draaiding! Tegen het einde van het nummer wordt er een aanslag gedaan op het wereldrecord pintjes in de zaal gooien door de leadzanger! Ik denk niet dat het gebroken werd, maar eventjes leek het binnen wel geregend te hebben, want ik zag aardig wat natte mensen! Het bier vloog letterlijk in het rond!

Met bisnummers Ready to Rock en Runnin’ Wild zat het er helaas veel te snel op, maar één ding is zeker: de gebroeders Keeffe en hun vriendjes weten hoe ze een rockfeestje moeten bouwen! Hopelijk tot snel!

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!