Review Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2019: zondag 11 augustus

Datum: 
zondag, 11 augustus, 2019

Op zondag 11 augustus vond in Kortrijk de derde en tevens laatste dag van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2019 plaats. Met onder meer Anvil, Voivod, Rotting Christ & Soulfly op het programma, beloofde het wederom een drukke dag te worden.

Het Nieuw-Zeelandse Alien Weaponry mocht op zondag het festival op gang trappen. Je kan dit bijna letterlijk nemen, zo energiek was het namelijk. Aan de hand van opzwepende thrash metal, doorspekt met invloeden uit de Maori-cultuur, bewezen deze jeugdige Kiwi’s een prima opener te zijn. Dat de groep een stevige indruk naliet, bleek uit de vele toeschouwers die na het optreden een t-shirt van Alien Weaponry aanschaften. Missie meer dan volbracht!

Als gevolg van weersomstandigheden verhuisde Carnation van zaterdag naar zondag. Nummers als Chapel Of Abhorrence en Disciples of Bloodlust deden de aanwezigen enthousiast headbangen. Het voorkomen van brulboei Simon - bebloed gezicht en kettingen rond de borst - gaf het geheel dat tikkeltje meer. Dat het optreden van de groep werd opgenomen, geven we ook nog mee.

Het Canadese Anvil – tegenwoordig opererend als trio – stond in de vroege namiddag op het podium van de Prison Stage. Steve "Lips" Kudlow en co wonnen sinds het verschijnen van de tragikomische documentaire ‘The Story of Anvil’ aan populariteit. Dat de groep op de nodige publieke belangstelling kon rekenen zal dan ook niet verbazen. Met onder andere Winged Assassins, Badass Rock N Roll, Bitch in the Box en het weinig verrassende Metal On Metal als afsluiter, werden we op een gesmaakte passage getrakteerd. Geslaagd maar wat ons betreft veel te kort.

Wie aan volstrekt eigenzinnige metal denkt, komt automatisch bij de Canadezen van Voivod uit. De tegendraadse compositie van Voivod kwamen op het podium van The Swamp bijzonder goed tot hun recht. Binnen een beperkte tijdspanne opteerde de groep in respectievelijke volgorde voor Post Society, Psychic Vacuum, Obsolete Beings, The Prow, Iconspiracy, Overreaction, Fall en afsluiter Voivod. Indrukwekkend maar wederom véél te kort!

Frontman Phil Rind mocht op zondag de vernieuwde line-up van Sacred Reich aan het Belgische publiek voorstellen. Naast klassiekers als Who’s To Blame, Ignorance en Independent werd eveneens de nodige aandacht besteed aan nieuwe composities. Dat de Amerikaanse groep binnenkort met een nieuw album voor de dag komt, was dan ook overduidelijk. Vervelen doet Sacred Reich nooit, op deze regel werd in Kortrijk geen uitzondering gemaakt. Dat de thrash metal van Rind en co beter in The Swamp tot diens recht zou zijn gekomen, denken we echter wel.

Decapitated uit Polen pakte in The Swamp uit met een bijzonder energieke vertoning. De uit het plaatsje Krosno afkomstige groep, bracht in Kortrijk veel werk van het meest recente album ‘Anticult’. Het was toch vooral een mokerslag als Spheres of Madness die op de meeste bijval kon rekenen. Dat de moshers overuren maakten, mogen onze Poolse vrienden als een stevig compliment opvatten!

Glen Benton en co wisten op zondag de Swamp Stage in lichterlaaie te zetten. Het doel van Deicide was om zoveel mogelijk nummers te spelen, dit ging uiteraard ten koste van de interactie met het publiek. Een deathmetal klassieker als Once Upon The Cross zegt dan uiteraard weer meer dan duizend woorden. Kwamen eveneens aan bod: Scars of the Crucifix, Bible Basher en Dead But Dreaming. Over een slagveld gesproken…

Als we op zondag een groep niet wilden missen, dan was het wel Rotting Christ. Het Griekse combo onder leiding van de broertjes Tolis liet wat ons betreft een van de hoogtepunten van het weekend optekenen. De melodische black metal ging er in als zoete koek. Een moshpit tijdens een optreden van Rotting Christ zagen we nog niet eerder gebeuren. Een unicum dat de Grieken als teken van appreciatie kunnen opvatten. Een greep uit het gebrachte werk: de nieuwbakken nummers Hallowed Be Thy Name en Fire God Fear. Helaas geen plaats voor Non Serviam in de setlist, iets wat we Sakis en co met alle plezier vergeven.

Avantasia (officieel eigenlijk Tobias Sammet’s Avantasia geheten) als afsluiter past perfect in de Alcatraz filosofie. Hier in België zijn ze misschien net nog dat tikkeltje te onbekend bij het grote publiek maar de band staat toch al bijna 20 jaar en 8 albums lang garant voor hoogstaande en kwalitatief perfect uitgevoerde symfonische metal. In Duitsland trekken ze massa’s volk en headlinen ze zelfs op Wacken. Zoiets krijg je niet zomaar cadeau. Ondanks het late uur en de frisser wordende temperatuur waren er toch nog een groot aantal nieuwsgierigen die de frontstage voor de Prison stage bevolkten. Fans van de band wachten natuurlijk altijd vol spanning af welke gastmuzikanten onzen Toby allemaal in zijn tourbus heeft zitten. Alhoewel de echte fans dat natuurlijk allemaal al lang weten via de sociale mediakanalen. Het podium kreeg een sprookjesachtige aankleding die geheel gebaseerd was op het artwork van het meest recente album Moonglow. De band opende dan ook met twee nummers daaruit, Ghost In The Moon en Book of Shallows. Ondanks het feit dat ze nog maar enkele uren van tevoren vanuit Spanje in België waren aangekomen hadden de muzikanten er zichtbaar ongelooflijk veel zin in. Ook het vaste koortje, bestaande uit de klasbakken Herbie Langhans, Adrienne Cowan en Ina Morgan vloog er enthousiast in. Een vrolijke Sammet kwam als laatste op en deelde knipogen uit tot aan de PA. Wat volgde was een dik anderhalf uur entertainment van de bovenste plank. The Scarecrow was de eerste classic die we geserveerd kregen, tegelijk met de eerste gastzanger, Jorn Lande, die nog even bleef hangen voor Lucifer. Gitarist Oliver Hartmann nam ook de leadzang voor Reach Out for the Light op zich met behulp van Ina Morgan. Nog zo’n andere graag geziene Avantasia gast is Geoff Tate. Die was er ook vanavond bij uiteraard en bracht ons daverende versies van Alchemy en Invincible. Tobias communiceerde gedurende de hele set uitgebreid met het publiek. Eén van de adviezen die hij ons meegaf was om steeds je dromen te volgen - in zijn geval je idee om een rockopera te brengen met een hele nest gastzangers niet zomaar de grond te laten inboren. Het meest hilarische moment was toen hij vroeg of je Kortrijk moest zeggen of Kortik … ja Tobias, dat moet je juist aan West-Vlamingen vragen. Het veelvoud aan antwoorden deden hem besluiten dat ze het België zelf ook al niet goed wisten. Of was het misschien KortReich? Wow wow wow Tobias … een Duitser die hier komt spreken over een Reich ligt zelfs na 75 jaar nog steeds bijzonder moeilijk hoor. Terug focussen op de muziek. Magnum’s Bob Catley deed het best ok op The Story Ain’t Over. Waarna ook Eric Martin (die hier vorig jaar nog stond met zijn Mr. Big) uit zijn kooi gehaald werd voor Dying For An Angel en Twisted Mind. Het feestje was nog niet afgelopen, iedereen mocht nog wel eens terugkomen en Adrienne Cowan schitterde op het afsluitende Farewell. Volgens Sammet is Avantasia een band die niet aan toegiften doet en kregen we daarom speciaal voor deze avond een geïmproviseerde medley van Sign of the Cross/The Seven Angels. Nice try Toby … diezelfde sociale mediakanalen leren ons dat je dit trucje haast elke avond boven haalt. Ach wat, we gaan hier niet liggen neuten over details. Avantasia zette een zalig goede set neer vanavond. Punt.

Max Cavalera en diens Soulfly mochten de 2019-editie van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival op een gepaste manier afsluiten. De olijke Braziliaan maakte in Kortrijk een betere indruk dan recentelijk op Dynamo Metalfest het geval was. Met onder meer Prophecy, Ritual en Babylon in de setlist werden we op een mooi aantal meebrullers getrakteerd. Gedurende het tweede deel van het optreden, sloeg ome Max aan het experimenteren. Zo waagde de legendarische brulboei zich aan een stukje Bob Marley. Een leuke afsluiter al misten we toch de Sepultura-klassiekers.

Bekijk ook de foto's in het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!