Review Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2019: vrijdag 9 augustus

Op vrijdag 9 augustus was het tijd voor de eerste dag van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival. Met onder meer Nervosa, Opeth, Vltimas, Napalm Death en Queensrÿche op het programma, beloofde het een opener van formaat te worden. Lees verder voor onze terugblik op festivaldag 1.

Het Braziliaanse thrash trio Nervosa mocht op de eerste festivaldag The Swamp openen. Een ondankbare taak die Fernanda, Prika en Luana met verve volbrachten. Voor een goed gevulde tent - de regen speelde hierin ongetwijfeld ook een rol - werd een energieke vertoning opgetekend. Het geluid mocht dan initieel niet alles zijn, genietbaar was het absoluut. Kwamen onder meer aan bod: Intolerance Means War, Hostages, Enslave, Kill The Silence, Raise Your Fist, Masked Betrayer, Never Forget, Never Repeat en de bijzonder energieke afsluiter Into Moshpit. Niet bijster origineel maar als opener kon dit absoluut tellen!

De New Yorkse wijk The Bronx mag dan voornamelijk synoniem staan met hip hop, de thrashers van Demolition Hammer noemen het eveneens hun geboorteplaats. Steve Reynolds, James Reilly, Derek Sykes en recente aanwinst Angel Cotte bleken wat ons betreft de revelatie van de dag. Het geluid mocht dan volgens velen niet optimaal zijn, wij genoten met volle teugen van onder meer Human Dissection, Infectious Hospital Waste, Obsession en Aborticide. De cultgroep wilde graag langer doorgaan dan gepland, iets waar de organisatie helaas niet mee akkoord ging. De zichtbare ontgoocheling van de bandleden sprak boekdelen. Wat voor een ondergewaardeerde groep!

De tweede band op het nieuwbakken podium van La Morgue, was het Nederlandse An Evening With Knives. Het gaat om een post-/doom metal groep die evenmin vies is van een portie stoner rock. Iedere band op dit podium kreeg 66 minuten om zich te presenteren, dus ook onze Noorderburen. Was de tent maar half gevuld bij aanvang van hun set, tegen de finale konden Marco en co een best drukbevolkte tent aanschouwen. In de set, was ruimte voor vier nagelnieuwe nummers voorzien. De composities in kwestie zijn afkomstig van het album dat binnenkort via crowdfunding wordt uitgebracht. Een aangename kennismaking zonder meer!

Geen Myrkur op Alcatraz Hard Rock & Metal Festival dit jaar. Als gevolg van een zwangerschap, diende de Deense muzikante noodgedwongen verstek te geven. Met Vltimas wisten de organisatoren een meer dan waardige vervanger te strikken. Deze internationale supergroep telt naast zanger David Vincent (ex-Morbid Angel) eveneens percussionist Flo Mounier (Cryptopsy) en snarenplukker Rune Eriksen (Aura Noir, ex-Mayhem) in de rangen. Met het positief onthaalde 'Something Wicked Marches In' brachten Vincent en co eerder op het jaar een debuutalbum uit. Een plaat die in Kortrijk nagenoeg integraal werd gebracht. Vltimas zette in The Swamp een degelijke prestatie neer. De duistere muziek van dit gezelschap zou echter op een later uur beter tot diens recht zijn gekomen.

Toen we La Morgue vijf minuten voor aanvang van het concert van het Brusselse combo Wolvennest betraden, kregen we de indruk in de krochten van de hel te zijn beland. Het podium dat was versiert met doodskoppen en kaarsen. De sterke geur van wierook bleef evenmin onopgemerkt. Met één enkele baslijn, daverde de integrale tent op diens fundamenten. Wie het hele optreden bijwoonde, kan terugkijken op een gitzwarte maar best indrukwekkende set.

Met de komst van het Britse Napalm Death, wisten de organisatoren van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival een grootheid binnen het grindcore genre te strikken. De groep onder leiding van Mark "Barney" Greenway moest het in Kortrijk met amper vijftig minuten stellen. Wie ietwat bekend is met deze pioniers weet dat dit ruimschoots voldoende is om een verpletterende indruk na te laten. Met onder andere Scum, Suffer The Children, Standardization, Silence Is Deafening en de obligatoire Dead Kennedys cover Nazi Punks Fuck Off in de aanbieding, was het smullen geblazen. Het politiek correcte geleuter tussen de nummers door moesten we er bij nemen.

Op deze eerste festivaldag mocht Tom Angelripper de vernieuwde line-up van Sodom aan het Belgische publiek voorstellen. Geen Bernemann of Makka meer op het podium. Deze muzikanten maakten plaats voor Frank Blackfire en Husky. Afgaande op de podiumdecoratie, hoopten we tevergeefs op een speciale Agent Orange set. Het album dat dit jaar dertig kaarsjes uitblaast, was met onder meer Tired and Red en Remember The Fallen wel goed vertegenwoordigd. Er werd opvallend veel aandacht aan het oudere werk besteed. Zo werden we getrakteerd op onder andere The Saw Is The Law, Blasphemer en Bombenhagel. Met het titelnummer van de vorig jaar verschenen EP 'Partisan' haalde ook een recent nummer de setlist. Deutsche gründlichkeit op zijn best!

Terwijl de oude rotten van Uriah Heep op de Prison Stage het beste uit hun vijftigjarige carrière op de festivalweide loslieten, hadden andere ouwe rotten in het vak het genoegen om de eerste dag van La Morgue af te sluiten. De geschiedenis van het uit het West-Vlaamse Brugge afkomstige Cowboys & Aliens gaat ruim twee decennia terug. Met hun nieuwe album ‘Horses Of Rebellion’ onder de arm, waren de 'Brugse Zotten' klaar om een opvallend goed gevulde tent omver te blazen. De hyperkinetische frontman Henk Vanhee zorgde met zijn dialectische bindteksten voor dat er een vriendensfeer werd gecreëerd. Oude nummers werden gecombineerd met composities van de laatste worp. Toen Henk een pintje aangereikt kreeg, vormde dit de ideale aanzet tot het nummer It’s Not The Booze. De compositie Ghost In My Speaker had de eer om aan deze gesmaakte passage een einde te maken.

Over een stunt van formaat gesproken! De fijne heren van Alcatraz Music konden het Amerikaanse Vio-Lence overtuigen om voor de eerste keer in de geschiedenis naar het Europese continent af te zakken. Dat de verwachtingen hooggespannen waren, spreekt voor zich. Slaagden Sean Killian en co erin om indruk te maken? Reken maar van yes! De eerste noten van het openingsnummer bleken voldoende om een immense moshpit op gang te brengen. Nummers als Phobophobia, Calling in the Coroner, Bodies on Bodies, Kill on Command en I Profit slaagden er zelfs in om een rolstoelgebruiker aan het crowdsurfen te krijgen (echt gebeurd!). Missie meer dan volbracht, dit zelfs zonder de aanwezigheid van Robb Flynn.

Het Britse Saxon blaast veertig kaarsjes uit, een mijlpaal die op Alcatraz Hard Rock & Metal Festival niet onopgemerkt voorbijging. Met een special ‘Castles & Eagles’ show kreeg het publiek een ‘best of’ van de Saxon-discografie te horen. Geopend werd er met Motorcycle Man. Ook onder meer Wheels of Steel, Strong Arm of the Law, Denim and Leather, Backs to the Wall, Dogs of War, Crusader en nog zoveel klassiekers passeerden op de Prison Stage de revue. Dat Saxon na vier decennia nog steeds staat als een huis, werd in Kortrijk andermaal duidelijk gemaakt. Toen afsluiter Princess of the Night door de luidsprekers knalde, begaven we ons voldaan richting Swamp. Het was aan Opeth om nog beter te doen.

Het afsluiten van de eerste festivaldag was weggelegd voor onze favoriete Zweden: het machtige Opeth. Met hun in 2018 uitgebrachte liveregistratie ‘Gardens of the Titans’ in het achterhoofd, hoopten we stiekem op een ‘best-of’ optreden. Onze gebeden werd zowaar verhoord! Op The Drapery Falls na, kwam de gehele setlist van de Scandinaviërs uit hun meest recente live-album. Uiteraard geen optreden van de Zweden zonder enkele grappige anekdotes van opperhoofd Mikael Åkerfeldt. Zo prees de goede man het publiek om op dit late uur nog zo massaal aanwezig te zijn. De nacht was reeds aangebroken toen de overtuigende finale werd ingezet. Een die overigens kon tellen: het bijna een kwartier durende Deliverance. Kippenvel!

Bekijk ook het photo report.