Review Alcest + Cradle of Filth @ Trix: Een reis vol met uitersten

Datum: 
dinsdag, 4 oktober, 2022

Wat krijg je als je op dezelfde avond een aantal kilometer verderop Hypocrisy en Septicflesh het beste van zichzelf geven? Een slechts halfgevuld Trix dat naar twee topbands kwam kijken, die dan ook nog eens zo ver uit elkaar liggen dat de zaal wel wat verdeeld hadden. Maar dat zorgde niet voor een slechte avond, integendeel.

Over opener van de avond Naraka valt niet zoveel te vertellen. Hun moderne mix van death en trashmetal, gecombineerd met de imposante blote bast van zanger Théodore Rondeau was niet onaardig, maar was ook niet meer dan dat. De Fransmannen kwamen hun debuutplaat ‘In Tenebris’ voorstellen, maar kregen het weinig volk dat er al was moeilijk mee. Ook het Engels, doorspekt met een dik Frans accent, kon beter. Maar toch, de toon was gezet.

Mede-Fransen Alcest kregen slechts 45 minuten om met hun post-metal een indruk na te laten. In mijn ogen veel te weinig, want zij verdienden meer. Je merkte ook dat ze hun set wat hadden aangepast om de aanwezige Cradle-fans niet te hard te vervreemden. Buiten het prachtig gespeelde Sapphire werd er vooral geput uit hun oudere platen, toen ze nog meer naar de black metal neigden. Let wel, je hoort mij niet klagen. Ook deze nummers overstijgen de meeste bands. Je voelt dat dit muziek is waar is over nagedacht. En deze muziek staat ook voor zichzelf, dus buiten een sobere banner had de band niet meer nodig, wat in contrast stond met wat ging volgen.

Want na de veel te korte set van Alcest kwamen de stagehands het publiek op met extra podia, boomstronken en een gigantische banner, die heel het podium besloeg. Je wist meteen waaraan en waaraf. Een enthousiast Cradle Of Filth en zelfs een enthousiaste Dani Filth kropen het podium op voor een erg variërende set, waar er geput werd uit het bijna volledige oeuvre. Uiteraard was de band er om de laatste worp ‘Existence is Futile’ voor te stellen, maar de aanwezige fans kregen nummers, en zelfs bijna onbekende nummers, uit verschillende albums te horen.

Dani was erg goed bij stem, voor zover je dat kan zeggen natuurlijk, en de band had er ook erg veel zin in en stonden strak te spelen. Dani zocht zelfs regelmatig de achterkant van het podium op om de aandacht aan een muzikant te geven. Vaak was dit een hoofdrol voor zangeres en keyboardspeelster Zoe Marie Federoff, wiens engelengezang je met een warm gevoel vulde, om dan weer door de begeesterde duivel neer gehaald te worden. Het publiek genoot er enorm van, maar het was pas tegen het einde, met Gilded Cunt en Her Ghost in the Fog dat het ook echt in beweging kwam, met een relatief grote pit als gevolg. Het was dus echt een avond vol met uitersten, gaande van de veschillen tussen de drie bands, maar ook tijdens de set zelf. Een uitstekend avondje gehad, enkel jammer dat er niet zo veel volk was. Volgende keer misschien toch een andere datum zoeken met minder concurrentie.   

Bekijk ook de fotoreportage hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!