Review Amaranthe @ Biebob

Datum: 
zondag, 15 maart, 2015

De Biebob zou zondag 15 maart oververhit worden, want Amaranthe kwam er spelen. De Zweedse metalsensatie moest met hun derde album 'Massive Addictive' tonen dat ze geen hype zijn maar een vaste waarde in de scene. Ze namen Engel en Santa Cruz mee als support om de zaal voor hen alvast warm te maken.

Uitverkocht was de Biebob niet, maar wel aardig gevuld. Al bij openingstijd stond er een wachtrij om een voor een binnengelaten te worden. Santa Cruz kon dan ook openen voor een mooi publiek. Niet bekend in onze oren, maar ze hadden wel enkele fans in de zaal. Deze vierkoppige Finse band speelde klassieke glam rock die niet slecht klonk. Wel een vreemd voorprogramma voor Amaranthe en Engel. Denk bij glam maar aan die typische kenmerken: hoofdband, wilde lange haren, sleeveless shirts en schmink. Ze rockten er stevig op los, maar al teveel mensen kregen ze niet mee. Het was rustig het hoofd op en neer bewegen en wat geklap met de handen. Na een half uurtje spelen hadden we het wel gehoord.

Om de sfeer de hoogte in te krijgen was Engel een perfecte support. Van glam rock ging het plots naar melodic death metal met wat industrial invloeden. Deze Zweden, waaronder ex-In Flames gitarist Niclas Engelin, hebben ook een nieuw album uit genaamd 'Raven Kings' maar hielden het op een gemixte setlist. De band kwam op maar het ging even fout: het geluid was niet zuiver en de microfoon van zanger Mikael Sehlin leek niet te werken of stond veel te zacht. Dit werd gelukkig verholpen maar de drum bleef te hard klinken waardoor het fantastische gitaarwerk van Engelin en Marcus Sunesson minder goed hoorbaar was. Hoewel dit te min deed aan hun nummers, zetten ze wel de Biebob op stelten met hun energieke show. Vooral de nummers Question Your Place, Casket Closing, Threnody, Until Eternity Ends en afsluiter Sense the Fire bonkten erop los. Ook nieuwe nummers zoals Salvation, Your Shadow Haunts You en Fading Light klonken goed heavy. De nekspieren waren alvast opgewarmd. We hopen dat de band nog zal groeien zodat ze binnenkort een eigen headliner tour kunnen doen. Met hun vierde album 'Raven Kings' en hun live performance zijn ze in elk geval op goede weg.

Het was ondertussen al lekker warm in de zaal. Maar het zou nog veel stomender worden. Wie Amaranthe kent, weet dat zangeres Elize Ryd een knappe verschijning is. Ook nu was dat het geval en ze leek er nog een schepje bovenop te doen met al haar moves. Je weet wat ze zeggen, sex sells. De bevallige zangeres kon - leek ons - initieel geen korter kleedje aandoen, maar voor de bisronde bleef er bijna niets meer over. Genoeg hierover, er zijn nog twee andere vocalisten in de band. Zowel Jake E. als clean vocal en Henrik Englund als grunt waren net als Elize ook goed bij stem. Maar wat is Jake van look veranderd sinds de laatste maal dat ze bij ons hebben gespeeld. Hij het meest van al leek volwassener in vergelijking met de beginjaren. De band is wel degelijk gegroeid, ook gitarist Olof Mörck leek muzikaal gegroeid te zijn.

Toen de lichten uitgingen speelde er een elektronische intro die overging in het nummer Digital World. Meteen was de toon voor de hele avond al gezet met dit nieuwe nummer van ‘Massive Addictive’. Alsof het niet op kon, speelden ze al als tweede nummer de grote hit Hunger. Het dak ging er volledig af. Amaranthe is dan ook een hit-machine. De ene song na de andere sloeg in als een bom, net als de energie die de band met zich meebrengt. Ze brachten een goede mix uit hun drie albums, zonder dat het ooit saai werd. Naast snelle nummers zoals Razorblade, 1.000.000 Lightyears, Afterlife of Call Out My Name, speelden ze ook enkele gemoedelijke songs zoals Over and Done en Amaranthine. Ook hierbij was de sfeer top. Heel leuk om horen was ook het overwegend elektronische Electroheart, een haast dansbaar nummer en een perfect partynummer. Maar laten we het eens over de nieuwe nummers hebben, daar toeren ze immers voor. Op het album klinken ze misschien als meer van hetzelfde, maar live verdwijnt dat gevoel onmiddellijk enkel en alleen al door de sfeer en dynamiek. Stuk voor stuk zijn het ook allemaal meezingers althans degene die we hier deze avond gehoord hebben. Trinity, Massive Addictive (met een wel heel verleidelijk kijkende en bewegende Elize), … ja hoor, ze verkochten aan het publiek als zoete broodjes.

Een bisronde bevat normaal altijd zowat de beste nummers, maar zelfs hier waren er twee nieuwe tracks. Toen de band het podium verliet, kwam bassist Johan Andreassen terug voor een uitgebreide babbel met het publiek. Eerst had hij heel ludiek een papier bij wat hij moest vragen en zeggen, maar dat gooide hij volkomen overboord. De overige bandleden kwamen het podium op en ze schoten uit de startblokken met Automatic, Dynamite, Drop Dead Cynical en tot slot The Nexus. Wat een knaller van een optreden was dat. Maar met Amaranthe was niet anders te verwachten.

Voor meer foto's, bekijk het fotoverslag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!