Review Anthrax + The Raven Age @ Trix

Datum: 
maandag, 20 februari, 2017

Op een maandavond, de werkweek is toch al begonnen, was de Trix goed vol gelopen voor een van de Big Four: Anthrax. Hoewel de heren elk jaar wel eens één of meerdere keren ons land aandoen, blijkt hun fanbase toch groot genoeg om ook Trix in vuur een vlam te zetten en dus zo goed als uit te verkopen. Bovendien blijkt er een gevarieerd publiek aanwezig, van verschillende generaties thrash metal fans. Wat er dan weer op duidt dat de band anno 2017 nog steeds nieuwe zieltjes lijkt te winnen. Naar goede gewoonte weten we ondertussen dat Anthrax het best tot zijn recht komt in een intieme setting. Dit aantreden in Trix zou dan ook een gedenkwaardig concert worden, waarvan we van begin tot einde hebben genoten tot het diepste van onze genen. Missie geslaagd dus!

Maar eerst was er een voorprogramma. The Raven Age zullen wellicht niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Echter, de heavymetalband is opgericht door George Harris, zoon van Iron Maiden bassist Steve Harris. Medio 2009 zag de band het levenslicht. In 2014 kwam een eerste EP op de markt. in maart dit jaar zou hun debuut op de markt moeten komen, Darkness Will Rise. De heren brengen een set boordevol aanstekelijke heavy metal, die wel degelijk ons een goed gevoel geeft vanbinnen. Ook beschikt The Raven Age over een frontman die verduiveld goed weet hoe een publiek naar zijn hand te zetten. Een hoge dosis charisma en catchy riffs, die aan de ribben blijven kleven. Het zou moeten zorgen voor een onvergetelijk concert moment.

Echter, ondanks alles, bleef het allemaal een beetje hangen binnen een iets te gezapige sfeer die nauwelijks boven de middenmaat uitsteeg. Uiteraard is dit nog een vrij jonge band, er zijn groeimogelijkheden. Maar dan moeten de heren toch eens durven buiten de lijntjes kleuren. We bleven dus wat op onze honger zitten, maar geven hen gezien hun jeugdig enthousiasme het voordeel van de twijfel. Want kwaliteit en spontaniteit? Dat brengen The Raven Age zeker en vast.

Misschien ligt daar het verschil met een band als Anthrax. Dankzij de jarenlange podiumervaring weten ze maar al te goed hoe ze een publiek van voor naar achter, van begin tot eind compleet uit de bol moeten laten gaan. Gelukkig zorgt al die ervaring er niet voor dat we hier een routineklus voorgeschoteld kregen! Integendeel zelfs. De set bestond uit twee delen, van elk een uur en iets meer waardoor we dus een concert van ruim twee uur voorgeschoteld kregen. En toch, geen enkel moment keken we op onze horloge of gingen naar de bar toe, wat erop wijst dat de band ons twee uur lang zonder enig probleem in de ban kon houden. In het eerste deel was er plaats voor het meest recente album van Anthrax. For All Kings werd met gemengde gevoelens onthaald. Maar 'live' staan de nieuwe songs als Impaled of Evil Twin Breathing Lightning als een huis, ook al is dit de grote verdienste van de charismatische houding van frontman Joey Belladonna, die trouwens heel goed bij stem was. Echter trekt gitarist Scott Ian nog de meeste aandacht naar zich toe. De man blijkt niet alleen een gitarist van wereldklasse te zijn, maar eveneens een entertainer die zijn publiek aanspreekt, gezapige verhalen verteld tussendoor en riffs naar voor brengt die ons een krop in de keel bezorgen.

Ondanks dat de nieuwe songs live wel degelijk ons kunnen bekoren zijn het nog steeds kleppers als Caught in a mosh, I am the Law, A skeleton in the Closet tot Among the Living die na al die jaren nog steeds het meest tot de verbeelding spreken. Dat album Among The Living kwam in 1987 op de markt en werd in het tweede deel integraal gespeeld. Daaruit blijkt dat deze plaat na dertig jaar nog steeds een klassieker van formaat kan genoemd worden. Gelukkig werden die songs gebracht met evenveel liefde als toen en met diezelfde gedrevenheid waarmee de band is doorgebroken. Bovendien kregen we enkele meer dan gesmaakte drum- en gitaarsolo's voorgeschoteld waaruit nogmaals blijkt dat de grote sterkte van Anthrax niet één onderdeel van de band is, maar de kruisbestuiving tussen instrumentalisten en de meesterlijke vocale inbreng.

We kunnen dan ook besluiten: als je meer dan twee uur je publiek in de ban kan houden en badende in het zweet de zaal doet verlaten? Dan moet je wel heel sterk in je schoenen staan. Bovendien blijkt nog maar eens dat de band nog het best floreert in een intiemere setting, als ze de fans heel dicht aan hun hart kunnen drukken. Die fans reageerden dan ook dolenthousiast op zoveel spelplezier en gedrevenheid. Geen enkel rustpunt gunden ze zichzelf. We kregen de ene moshpit na de andere voorgeschoteld. Bovendien zagen we mensen dansen, headbangen en genieten van beneden tot helemaal bovenaan de trappen, en ook van begin tot eind van de sets. Anthrax is anno 2017 dus vooral een geoliede machine, die nog steeds jarenlange ervaring perfect combineren met spelen als jonge wolven in het vak die nog alles moeten bewijzen. In Trix zetten ze dat nog wat meer in de verf.

Bekijk ook het photo report.

Setlists:

Set 1:

  • Impaled
  • A.I.R.
  • Madhouse
  • Evil Twin
  • Medusa
  • Blood Eagle Wings
  • Fight 'Em 'Til You Can't
  • Breathing Lightning
  • Be All, End All

Set 2: Among The Living

  • Opening: I Can't Turn You Loose
  • (Blues Brothers song)
  • Among the Living
  • Caught in a Mosh
  • One World
  • I Am the Law
  • A Skeleton in the Closet
  • Efilnikufesin (N.F.L.)
  • Guitar Solo
  • A.D.I. / Horror of It All
  • Drum Solo
  •  Indians
  •  Imitation of Life

  • Antisocial
Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!