Review Antwerp Metal Fest 2015 dag 2

Dag 2 van Antwerp Metal Fest zou zowaar nog warmer worden dan dag 1 en dat zou niet alleen aan de zon gelegen hebben. Maar zoals al gezegd, de organisatoren deden er alles om iedereen van water en afkoeling te voorzien!

Mijn grootouders zaliger draaien zich om in hun graf, want voor We scrape the Sky, gebruik ik sympathiek en Duitsers in één zin. Er waren nog maar een kleine 200 mensen die de middagzon trotseerden, maar die werden door de heren uitvoerig en oprecht bedankt voor de aanwezigheid. Zij brachten rechttoe rechtaan hardcore en riepen de aanwezigen opportunistisch en met een vorm van sarcasme en zelfrelativering om een circle pit rond de PA-toren te houden, driewerf helaas! En het leek wel of de bands geselecteerd waren op hun sympathiek zijn, want ook Our Hate uit de Kempen bleek uit hetzelfde hout gesneden. Hardcore, maar toch iets melodieuzer dan de Duitsers. Om het met de woorden van zanger Dave te zeggen: “Het is hie foorheet in de tent” en ik vermoed dat het onder de spots van de Marquee nog eens 5 graden warmer was. Maar dat was niet te merken aan hun strakke set en goede humeur! Een verdiende winnaar van de publieksprijs van het AMF 2015 contest.

De prijs van best gestijlde band van het weekend gaat ongetwijfeld naar Hexa Mera. De Brusselaars betraden keurig gekleed in matching pants en dito hemdjes het podium. Bij deze tropische temperaturen geen sinecure! De backdrop deed een beetje denken aan een verrijzende Wolverine en die agressie namen ze ook mee op het podium. Aangekondigd als groovende death metal band, kon het wel bekoren. Vooral Death Inside en Scarred Eyes van het net uitgekomen album 'Human Entropy' bleven hangen en wederom de flair en de innemendheid van deze Belgen!

Knives to a Gunfight is in Antwerpen al lang geen onbekende meer, maar ondertussen moet ook de rest van Vlaanderen er stilletjes aan beginnen aan te geloven, want de heren stonden vorig jaar nog op Graspop als winnaars van de Red Bull Bedroom Jam. Gewapend met hun album 'Iception', één van de voordelen van de Red Bull jam te winnen, beuken de heren de tent plat met hun aggressieve metalcore. Zoals we van zanger Mick gewoon zijn zweepte hij het publiek op om te moshen en zij gaven hier graag gehoor aan. De meest agressieve moshpits van het weekend lieten dan ook niet lang op zich wachten.  Er passeerde ergens een streepje gangsters paradise en tijdens Forever As One werd  massaal ‘one heart, one family’ meegezongen en zo werd duidelijk dat KTAG klaar is om volgend jaar de Marquee te ruilen voor het hoofdpodium!

Het was enorm uitkijken naar de enige Nederlandse band op de affiche van AMF dit jaar. Het trio Vanderbuyst trekt er eind september definitief de stekker uit! Helaas want Vanderbuyst is een van de beste Nederlands bands van de laatste jaren! In 2014 brachten zij nog een album uit: 'At the Crack of Dawn' - en uiteraard stonden er aardig wat tracks hiervan op de setlist. Het titelnummer kreeg live een extra lange en extra Oosters getinte sfeer mee en deed bij momenten aan Led Zeppelin denken! Muzikaal en vocaal leveren deze heren een topprestatie en het is dan ook een spijtige zaak dat ze er de brui aan geven. Ouder werk zoals Tiger en Flying Dutchmen werd door menigeen meegezongen en ondanks dat velen deze band nog moesten ontdekken, stonden er toch aardig wat mensen voor het podium om deze sympathieke Nederlanders een gepast laatste Belgische afscheidsoptreden te geven! Voor de volledigheid de setlist van deze laatste show op Belgische bodem:

• Welcom to the Night
• Flying Dutchman
• Tiger
• Walking On Thightrope
• Stealing your Thunder
• At The Crack of Dawn
• Roller-Coaster Ride

​Powerstroke is een band die van geen kleintje vervaardigd is, zij speelden al over heel Europa tot op Wacken toe. Om maar te zeggen dat deze band goed op elkaar is ingespeeld. Maar hoe hard zanger Bavo ook probeerde, hoe hard Kris ook op zijn cimbalen sloeg, hoe veel splijtende riffs Marty en Nuyt op het volk afvoerden, zij kregen met moeite het ondertussen gebakken publiek aan het bewegen. Slechts tegen het einde, van een overigens voortreffelijk optreden, kregen ze de voorste rijen aan het dansen. Bliksem is net een ander kaliber. Zij spelen dan ook een thuismatch. Van het podium van Graspop, naar het podium van het nietige 'Mareksoem' is maar een kleine stap voor deze doorgewinterde rockers. Gewapend met Brulboei Peggy Meeussen (die voor de gelegenheid haar kroost bij had) en een nieuw album in de aanslag, stortten zij zich op het Antwerpse publiek, dat massaal voor het hoofdpodium had postgevat. Meeussen is een van de beste, zo niet dé beste vrouwelijk rockstem van de lage landen en omstreken. Het plezier waarmee de band speelt, straalt er ook vanaf en de band voelt elkaar duidelijk heel goed aan. Dat resulteerde in een schitterend rockoptreden. De nieuwe songs zijn duidelijk al goed ingespeeld en het oudere werk gaat er in als zoete koek. Game set and match voor Bliksem, maar eigenlijk waren er twee winnaars, want het publiek zag een van de beste AMF optredens van deze editie! Ook in de tent stond een Antwerpse Band, Battalion, zij tapten uit een totaal ander vaatje met hun klassieke death metal. Hoewel de band een zwaar dreunende set speelde, verweven met de nodige humor, was het voor ondergetekende net iets minder dan de andere death metal die de voorbije dagen de revue passeerde.

Ik zette me dus liever klaar voor het legendarische Pro-pain. Deze Amerikanen spelen al sinds 1992 een crossover van metal en hardcore. Aan het aantal koppen te zien, was dit de echte headliner van het festival. De chilloutzone was leeg, de tent was leeg, echt iedereen wilde deze band zien - en terecht! Mochten de temperaturen nog niet hoog genoeg zijn, dan wakkerde de vuurstorm Pro-pain die nog serieus aan. Vanaf opener Deathwish tot de laatste noten van Make War not Love, het publiek werd geen seconde rust gegund. Er is een duidelijk wederzijds respect tussen deze band en hun publiek en dat vertaalt zich ook in een aangename sfeer en leuke interactie. De bandleden zijn dan ook niet te benauwd om na het optreden gewone even dag te komen zeggen tussen het publiek. Dit was ongetwijfeld het beste wat we dit weekend voorgeschoteld kregen en daar was zowat heel de wei het over eens! De setlist:

• Deathwish
• Shreds of Dignity
• Stand Tall
• Sucks to Be You
• Un-American
• Neocon
• No Way Out
• Unrestrained
• Three Minutes Hate
• Gone Fishin'
• In for the Kill
• Fuck It
• Draw Blood
• The Shape of Things to Come
• Foul Taste of Freedom
• Shine
• Make War Not Love

Grumpf had de zware taak dit optreden op te volgen, maar ondanks het feit dat de tent niet voor de helft gevuld was, speelden de heren alsof ze voor een bomvol Sportpaleis stonden, respect. Met muziek die, volgens eigen zeggen, een kruising is van Iron maiden en Guns N’ Roses, wisten ze toch menig toeschouwer te bekoren. Tijdens hun set doorspekt met humor gaven ze een vette sneer naar Summerfest dat op hetzelfde moment een totaal ander publiek aan het bekoren was. Hiermee speelden de heren in op de actualiteit! Ik ervaarde hun (glam) rock/metal als een aangename frisse bries tussen al het hardcore en death metal geweld dat eerder op de dag onze trommelvliezen op de proef stelde! Een optreden van Belphegor daarentegen, werd omschreven als ‘geen gewoon concert, maar een heus ritueel’. Logisch dus dat menig nieuwsgierige toeschouwer de weg naar het hoofdpodium terugvond. Voor het concert zag één van de leden er nog uit als Zed van police academy, maar geschminkt en met een ander 'kostuummeke' aan zagen ze er toch iets bedreigender uit. Muzikaal valt deze band best mee, maar de zang is niet mijn cup of tea. Tussen het satanisch gekrijs verstond ik vooral Lucifer en Satan, voor de rest somde hij voor mijn part zijn boodschappenlijstje op, want ik verstond er geen snars van. Ook het ‘ritueel’ viel eigenlijk best wel tegen, zo liep de wei ook grotendeels leeg, want buiten veel rook, rare pakjes en 2 ornamenten (die bij nadere inspectie bestonden uit dierenschedeltjes en beenderen), had het weinig om het lijf!

Gelukkig konden we doorspoelen met de Antwerp Metal Fest All Star Band. Want jongens wat was dit een leuk extraatje. De leden van Bliksem speelden een hoofdrol, Maar o.a. Sam (Black Swarm), Serge (Leng Tch'e) en Wally (Toxic Shock) namen de micro ter hand. Zelfs onze noorderburen van Vanderbuyst kwamen een laatste groet aan Vlaanderen brengen met het sublieme The Boys are Back in Town. Maar evengoed Biohazard, Cro mags en Judas priest passeerden de revue! De wissel waarbij iemand van de PA naar het podium moest en vice versa door middel van opblaasbare bootjes, gaat volgens mij ook de geschiedenisboeken van AMF in! Op de tonen van Twisted Sisters’ We’re not gonna take it, zat de warmste editie ooit van Antwerp Metal Fest er op! De glimlach op het gezicht van de bezoekers sprak boekdelen! Dit was een topeditie van een zeer fijn festival, op naar de vierde editie, op onze aanwezigheid kunnen ze alvast rekenen!