Review Bliksem - The Final Strike @Trix

Datum: 
vrijdag, 17 februari, 2017

Het nieuws begin december dat Bliksem er de brui aan gaf, kwam bij vele fans aan als een donderslag (sic). Zoals vaak zijn het de bekende muzikale meningsverschillen die roet in het eten gooien. De onderlinge verhoudingen zitten nog goed (dat zal later op de avond duidelijk blijken) maar de snaren in hun hoofden willen een andere toon aanslaan. Op 17 februari speelde de band haar laatste onweer onder de noemer ‘The Last Strike’. Een volle Trix zorgde voor een passend eerbetoon aan de Antwerpse band. Bark en Distillator fungeerden als partners in crime voor het afscheidsfeestje.

Opener Bark speelt een thuismatch en dus kappen de tooghangers hun pinten snel achterover en verlegt de aandacht zich van de merchandise en het klapke met de vrienden naar de zaal. En terecht! Vanaf opener Voice of Dog blaft en gromt zanger Ron Bruynseels als door rabies geïnfecteerd. Hij bakent zijn podiumruimte af als een dolle hond. U begrijpt al dat kwispelstaarten er niet bij is vanavond. De eerste moshpit laat dan ook niet lang op zich wachten. In het geval van Bark betekent support-act overigens ‘gesteund’ door een prominent aanwezige schare fans. Het optreden dendert voort als een sneltrein met de stomende riffs van gitaartandem Rui de Selva en Martin Furia in de locomotief.

De straathonden gunnen je geen minuut rust (No Shelter). Rauwer dan biefstuk saignant, droger dan een washandje in de woestijn en met de kracht van een pitbull bijt Bark zich vast in zijn set. Benaderen op eigen risico dus. Drummer Ward van der Straeten en broertje Jorn op bas tekenen voor de moddervette death ’n roll groove. Ongepolijst, ongetemd en giftig bandje dit Bark. De afsluitende songs zeggen het natuurlijk zelf al: I Remain Untamed en Venomous Blood. Boenk erop, in Antwerpen waakt Bark…

Setlist Bark:

  • Voice of Dog
  • All Hell Breaks Loose
  • Killing Time
  • Day of the Witch
  • Cutting My Eyes
  • Nine Lives
  • Roll The Dice
  • Babylon Streets
  • Black Steel
  • Aftermath
  • No Shelter
  • Let Over Prey
  • Night of Torment
  • I Remain Untamed
  • Venomous Blood

Distillator is een ietwat misleidende naam. Wie thuis al eens durft stoken, weet dat het edele vocht tergend traag uit de kolven drupt. Niet zo bij deze Distillator die snelheid hoog in het vaandel draagt. Hun speedmetal/thrash lijkt zo uit de jaren 80 geteleporteerd. De Nederlanders zijn sinds hun sterke debuut Revolutionary Cells’ (2015) zowat de hoop van onze thrash-minnende noorderburen. Binnenkort (1 mei) laten ze opvolger ‘Summoning the Malicious’ op de argeloze mensheid los. Distillator is een verhaal van weten waar Abraham zijn mosterd haalt. In dit geval is dat de befaamde scene uit de periode midden jaren 80, de gouden jaren van de thrash metal. Ja, het trio is dus in grote mate schatlichtig aan Destruction, Sodom, Slayer, Exodus, Forbidden, enz. Nu waren dat allesbehalve beroerde tijden en de band heeft het kunstje perfect onder de knie. Technisch meesterschap dat wel degelijk ook ergens naartoe leidt en met alles erop en eraan, inclusief puntige riffs, basloopjes, roffelende drums en kogelriemen…

Aangevuurd door de screams, moves en gitaarvirtuositeit van frontman Laurens Houvast slaat de Trix collectief aan het headbangen. Bassist Frank te Riet bekijkt het vanuit alle hoeken van het podium en ziet dat het goed zit. Dit is geen ongeleid projectiel zoals Bark, maar wel een goed geoliede machine in overdrive, die op basis van een spervuur van snelle en melodieuze riffs doordendert. Het valt zelfs nauwelijks op dat het toch behoorlijk uitgesponnen nummers zijn. Drummer Marco Prij heeft het naar zijn zin en zijn voortdurende grijns roept bij mij weer een déjà vu gevoel op, jaren 80 thrash weet u nog? Vier nummers van hun eerste worp krijgen we voor de kiezen met Guerilla Insurgency als uitschieter en drie van de nog te verschijnen plaat. Afsluiter Black Magic, een old school Slayer kraker, maakt het speed/thrash eresaluut van Distillator helemaal af. Zelf geeft de band nog mee een voorkeur te hebben voor België. Meer een kennerspubliek heet het.

Setlist Distillator:

  • Saturation Bombing
  • Guerrilla Insurgency
  • Estates of the Realm
  • Shiver in Fear
  • Bloody Assault
  • Enter the Void
  • Mechanized Existence
  • Black Magic (Slayer cover)

Bliksem: flitsend afscheid met felle donderslagen

Uiteindelijk gaat vanavond te boek als die nacht waarin Bliksem een laatste maal metal minnend Antwerpen en ruime omstreken in lichterlaaie zette. Jammer maar helaas, live kan je ze niet meer zien. Wat blijft is een diepe indruk en uitstekende songs. Wanneer de groep aantreedt, gaan, niet voor het laatst vanavond, alle handen op elkaar. Een volle Trix zal garant staan voor een passend eerbetoon. Dat Bliksem live staat als een huis wisten we al en we zullen het opnieuw geweten hebben. The Horror uit hun debuut EP luidt het begin in van een metal rollercoaster waarin alle emoties bespeeld zullen worden. Na het dreigende en slepende Room Without a View gaat het een paar versnellingen hoger met Disciple en Face the Evil uit 2013. Elke periode uit de (te korte) Bliksemgeschiedenis zal trouwens aan bod komen en ik hoorde niemand klagen dat deze of gene song ontbrak.

Peggy is Peggy, een frontvrouw zonder al te veel franjes, direct en oprecht. Ze meent het dan ook als ze zegt "Dit moet het leukste begrafenisfeest ooit worden". Met Barbaric Nations wordt de daad bij het woord gevoegd. Funeral lyrics en een publiek dat toch vrolijk uit de bol gaat: “Fallen angels burn their wings to dust. Praise the lord of uncreation. God damn it”. Het contrast in Peggy’s stem is van eenzelfde tegenstrijdigheid, van krachtig en rauw, over schreeuwend tot lage én hoge cleane vocalen. Kortom, een stem die je associeert met metal!

Het duistere en gevoelig groovende Morphine Dreams luidt een eerste rustpuntje in. Alice in Chains waart even rond in de Trix. Daarna is duidelijk dat alle  bandleden hun zinnen op feesten hebben gezet. Wat overigens geen beletsel vormt om als vanouds superstrak uit de hoek te komen. Twist the Knife is één van de vele hoogtepunten die de zaal, jong en oud, verandert in een kolkende massa. Heel veel security om crowdsurfers op te vangen is er overigens niet wat zorgt voor wat onzachte aanrakingen met podium en/of vloer. Ik telde ook enkele stagedivers of was het telkens dezelfde vermeteling?

Bliksem betekent ook topmuzikanten. Spreken over onbelgische kwaliteit zou oneerbeidig zijn ten opzichte van het andere talent dat ons landje rijk is, maar toch. De gitaartandem Jeroen De Vriese en Toon Huet flitst zowel op hun instrument als over het podium en de ritmesectie met Rob Martin op drums en Jan Rammeloo op bas zorgt ervoor dat de motor solide en soepel blijft draaien. Nog een laatste keer alles geven, zelf genieten en tegelijk zorgen voor een ontlading bij het publiek, dat is overduidelijk de gezamenlijke missie vanavond. Electricity Kills uit de demo dagen van de groep is een ware stroomstoot die het energieniveau van elke bezoeker opnieuw naar het maximum stuwt. Dat publiek gaat dan ook gewillig over tot Crawling in the Dirt. Het daaropvolgende furieuze KYWAS - Kill You With A Smile blijft ook live staan als een huis. Indrukwekkend!

Een afscheid vraagt natuurlijk om een speech. Als bij toeval is Peggy die thuis ‘vergeten’ en zo blijft de emo beperkt tot het bedanken van iedereen die de band van nabij of veraf hielp of steunde. Mocht er toch iemand onvermeld gebleven zijn, bij deze breng ik de boodschap over: "Thanks and no regrets". Met de finale in zicht, genieten de bandleden nu zichtbaar. Er is veelvuldig contact met het publiek, letterlijk en figuurlijk. Peggy nestelt zich op de afrastering en Jeroen duikt met gitaar en al het publiek in. Uit Donar’s hamer bliksemen nog The Life On Which I Feed en een lang uitgesponnen Circus Schizophrenia. Jeroen is dan al bevorderd tot applaus meester na het vernielen van zijn instrument. Een laatste stuiptrekking en dan is het allemaal voorbij…

Staande ovatie, handjes schudden, vuisten en nog wat fotomomenten, het publiek blijft verweesd achter. Of toch niet? Het gevoel blijft dubbel. Niets dan tevreden gezichten maar een kleine mondtrek of opgetrokken wenkbrauw verraadden toch spijt. Wat begon ergens in 2007-2008 is nu ten grave gedragen. Dame en heren, doe wel en zie niet om. Jullie Bliksem(s) gaa(t)(n) hoe dan ook niet snel gewist worden uit de analen van onze vaderlandse metalgeschienis. Daarvoor staan het letterlijk te nemen 'Gruesome Masterpiece', een plekje op Roadburn, op de Graspop mainstage en op Wacken samen met nog een rist andere indrukwekkende festivals en clubshows garant. Wie hoge ogen gooit in de Aardschok Eremetaal lijst, de Duitse Metal Hammer en zelfs in België de albumcharts haalt, mag zich op de borst slaan.

Heel lang geleden hadden mensen een groot ontzag voor onweer. Donder en bliksem moesten wel het werk van de goden zijn! Vandaag weten we dat dit klopt. Een godin en 4 goden zorgden voor een memorabele avond. Maar waar de Bliksem inslaat, blijft vruchtbare bodem achter. We kijken dan ook al uit naar wat er aan nieuwe projecten ongetwijfeld uit zal ontspruiten. Peggy, Toon, Jeroen, Jan, Rob, het ga jullie goed en stel onze muzikale nieuwsgierigheid niet te lang op de proef. Buiten staat een heldere maan, geen bliksem meer te bespeuren…

Setlist Bliksem:

  • The Horror
  • Room Without A View
  • Disciples
  • Face the Evil
  • Barbaric Nation
  • Morphine Dreams
  • Twist The Knife
  • The Tales of Tragedy
  • Mr. Man
  • Dead End Road
  • Mistress
  • Fucked Up Avenue
  • Electricity Kills
  • Crawling In The Dirt
  • Kywas
  • Out of the Darnkness
  • The Life On Which I Feed
  • Circus Schizophrenia

The last words:

''Dear friends, fans, sympathizers,

As we approach the end of the year, it’s time for a special announcement:

On Friday, 17th of February, 2017, the five of us will be playing our final show together.

We've had a wonderful year, playing at some of the biggest and most established festivals: a special psyched-up set at Roadburn Festival, a mainstage spot at Graspop Metal Meeting and a truly unforgettable show at Wacken Open Air. On top of that we did two different tours, supporting Metal Church in May and Sacred Reich during the Summer season. Pretty much every gig went really well, reviews were favourable and our reputation steadily grew. Above all, we’ve had some great times.

However, after finishing our Summer tour, exhaustion had set in and a decision had to be made:
Were we going to start writing another album? Writing an album was often the hardest part of being in this band, since it was such a collective effort. Did we have the energy, the motivation? And, most of all: were we still strong enough a team to pull it off?

We played our first show in March, 2008. Nine years is a long time to be engaged in a close partnership with five (!) strong-minded people. It was rarely easy, and it doesn't seem to get much easier as time goes by. This band has been a democracy from the get-go as there was no other way to deal with the conflicting personalities and egos. All decisions, whether logistically, financially or artistically, were the result of debate, compromise and the rule of majority. It's not hard to imagine that, however interesting, this is not the easiest way to work. 
Add to that equation: a whole lot of time and energy spent on driving, setting up and breaking down gear; the pressure of a deadline; the temptations of touring life; a nervous breakdown here, a personal friction there; increasingly different artistic views … this list could go on for a while, but we think you get the picture.

At this point, we feel that it's time to end this collective and make way for new things.
We do not carry any ill feelings towards each other - quite on the contrary so. For as long as possible, we'll even keep sharing our rehearsal space at Antwerp Music City to house our new projects (you can expect quite a few during next year's course).

We still have five shows planned:
This Saturday (December 3rd) we'll first be playing at Ruhrpott Metal Meeting in Oberhausen, Germany. Later that night, we'll be headlining the Metal 101 festival in Balen (BE).
The next weekend we'll be playing our final two Dutch shows:
On Friday (December 9th) we're playing at Little Devil in Tilburg, supported by our good pals BARK, celebrating the birthday of our loyal and ever enthusiastic manager Bidi van Drongelen (aka Funky Danny).
On Saturday (the 10th) we're playing at Het Patronaat in Haarlem, supported by Anger Machine, Disquiet and our good friends DISTILLATOR.

And as for our very last show:
On Friday, 17th February, we're having a big farewell party at Trix in our home town Antwerpen.
We hope to see the place packed with friends and fans from everywhere around!
More details will be announced very soon.

It's been a wonderful ride and we'll end it in style - we want to make these final shows the best of our career, so don't miss out and wear your party pants!

Thanks for your support!!

Sincerely,

Peggy Meeussen, Jeroen De Vriese, Toon Huet, Rob Martin, Jan Rammeloo'' 

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!