Review Daan @ Botanique

Daan heeft een nieuw album uitgebracht en dit moest natuurlijk voorgesteld worden. Eerder stond hij onder andere in de Vooruit in Gent en in de Depot in Leuven, maar gisteren was de Botanique aan de beurt. ‘Le Franc Belge’ noemt Daan zijn nieuwste. Dit album toont nogmaals aan dat Daan niet te schatten is. Hij is van alle markten thuis. Deze keer probeert hij het grotendeels in het Frans, en dat bleek goed te lukken.

Eerst was Benjamin Schoos aan de beurt. Het ietwat speciale voorprogramma van dienst. Wat wij er van onthouden hebben is de megacoole elektrische contrabas en de speciale frontman. De baslijnen beheersten de meeste nummers en dat vinden wij zalig. Dat de man half dood lag tijdens een van zijn nummers was volkomen normaal. Verder besloot hij om eens door het publiek te wandelen en via de coulissen terug het podium op te komen.

Waar we dus voor gekomen waren was Daan uiteraard. Na een paar luister beurten wordt het nieuwste album alsmaar beter, maar wij waren benieuwd hoe het live allemaal zou klinken. En daar kunnen wij kort over zijn: het album staat live als een huis. Wie een gemixte show van Daan verwachtte, kwam er bedrogen uit. Werkelijk alle nummers van ‘Le Franc Belge’ passeerden de revue.

Toen de bandleden het podium opkwamen werd al snel aandacht geschonken aan Isolde. Meermaals werd haar naam geroepen vanuit het publiek. Het moet gezegd zijn: Isolde kan muzikaal aardig uit de voeten. Niet alleen beheerst ze de drum volledig, maar ook zang en tamboerijn kan ze goed combineren.

Openen deed Daan met ‘Parfaits Mensonges‘. Een ideale opener om het concert op gang te trekken. Daan, met donkere zonnebril op, had er zin in net zoals de andere bandleden. Dat werd al snel duidelijk toen hij Franse mopjes en opmerkingen op het publiek losliet. ‘Mes Etats Unis’ is een van onze favorieten op de plaat. En live klinkt het alsnog beter dan op de plaat. De Franstaligen onder ons waren er volledig wild van. Daarna was de eerste single van de plaat aan de beurt: ‘Everglades’. Een van de weinig Engelstalige nummers op de plaat, maar toch ook een van de beste.

De band besloot om in hetzelfde tempo te blijven en ‘The Gates’ werd ingezet. Nog zo’n nummer waar backing vocal Isolde schitterend haar werk deed. Tussen al dat nieuw geweld werden er ook een paar ‘oude’ nummers op het publiek losgelaten. Zo passeerden ook ‘Exes’ en ‘Icon’ in de reguliere set. ‘Icon’ op de plaat en live is haast niet meer te vergelijken. Dat nummer heeft zoveel evolutie doorgemaakt dat we er helemaal wild van worden. De solo is simpel, maar het slaat aan.

De bas neemt in ‘Lust or Love’ de bovenhand, en zoals we al eerder zeiden, daar houden wij wel van. De ah-ha’s van Isolde gaf het nummer een extra dimensie. Wij kregen stiekem een beetje kippenvel. De verrassing van vanavond was toch wel ‘La Vraie Décadence’. Ook dit werd anders gebracht dan op de plaat te horen is. Het rockgenre nam bij dit nummer de bovenhand en het was puur genieten.

“On a soif” riep iemand uit het publiek, daar speelde Daan graag op in en goot zijn flesje water volledig leeg op de eerste rijen. De reguliere set eindigde de band met ‘The Kid’.

Daan en de zijne verlieten het podium als helden. Uiteraard volgde er nog een bisronde. Oude fans van Daan kwamen nu aan hun trekken. Eerst was de Franse chanson ‘Belle’ aan de beurt en wat daarna volgde was een klein bommetje in de Botanique. Met ‘Swedish Designer Drugs’ bracht Daan samen met Isolde het publiek aan het dansen. En als kers op de taart werd natuurlijk ‘Housewife’ op gang getrokken. De Orangerie-zaal van de Botanique lustte er wel pap van en stilstaan was verboden. Het moet gezegd zijn, de laatste twee nummers vielen wat uit de boot, maar zoals vele artiesten voelt dit een beetje als een verplichting, en daar klagen we niet om want wij zijn daar ook fan van.

Wij kwamen naar Daan en we zagen dat het goed was. We zijn benieuwd of hij deze zomer op enkele festivals te zien zal zijn en of de jeugd klaar is voor zijn nieuwe album.