Review Diablo Blvd. + Steak Number Eight + Drums are for Parades @ AB

Een avondje gevuld met Belgische bands uit het  hardere genre op een podium en de zaal niet op voorhand uitverkocht? Zelfs AB Box stond niet volledig vol, schandalig eigenlijk, want we zagen vier bands waar menig buitenlandse band een punt kan aan zuigen.

Cloon mocht de avond openen, Muzikale omschrijving? Alsof je leden van Tool, Faith No More en Primus in een band zou stoppen met Frank Zappa & Tom Waits. En zo klonken ze ook, ruw, rauw, snedig en als een sneltrein over je heen razend. ze bewezen dat ze een waardig voorprogramma waren voor wat nog komen moest, jammer dat er nog niet veel volk stond, een groepje dat al een tijdje aan de weg aan het timmeren is en toch wat meer feedback verdient. Check them out als ze  in uw buurt passeren, ze zijn de moeite!

Diablo Blvd. moeten we niet meer voorstellen, de band rond Alex Agnew zijn live steeds een stevig feestje. Dat is niet alleen de verdienste van Alex zelf die goed weet hoe een publiek te entertainen, maar ook van zijn bandleden. Jammer genoeg kregen ze het publiek deze keer niet volledig mee, behalve een heel kleine circle pit en een mislukte wall of death, maar ze lieten dat niet aan hun hart komen. Alex maakte grapjes als van oud en ze gingen er weer stevig tegenaan, ondanks alles dus toch wederom een geslaagd optreden van Diablo Blvd. deze avond.

Steak Number Eight was blijkbaar een beetje de band waar de meeste voor naar AB waren afgezakt. Hun instrumentale naar post-rock neigende sound moet je wat liggen. De lange gitaar solo’s snijden heel diep en de stem van Brent gaat door merg en been, vooral als hij zijn ‘scream’ boven haalt. Het was, zoals gewoonlijk, weer eens intens genieten, en achteraf verweesd achter blijven. In het genre, maar ook daar buiten, moet Steak Number Eight niet onder doen voor de grotere namen. Niet echt veel interactie met het publiek, zoals voorgaande, maar muzikaal raakten ze weer heel diep.

De setlist:

•  The Sea Is Dying
•  Black Fall
•  Dickhead
•  Stargazing
•  Track Into The Sky
•  The Perpetual
•  Pyromaniac

Ook Drums are For Parades brachten een quasi instrumentale set maar hadden dan wel meer oog voor de podium aankleding, om het zo te zeggen. Naast de imposante verschijning van zanger Wim Reygaert waren er sax en blaasinstrument spelers, gehuld in een monnik pij en zagen we een prachtige grote groene diamant die over het publiek heen scheen. Puur muzikaal ook hier een mokerslag recht in het gezicht, hard en meedogenloos, en die rauwe stem van Wim als kers op de taart.

De setlist:

•  with Shamans of the Deaf Country
•  Opium Den/Idiot Check
•  Goatfire Queens
•  The Law
•  One
•  Virgin Powder Pt. 1
(vocals by the Silvering … more)
•  Thumbsucker
•  A Salesman's Pen
•  I'm The Princess, You're The Woods

Was dit een top avond? Ja zeker, maar we hadden ook niet anders verwacht!