Review Diablo Blvd. Zero Hour release show @ Trix

Datum: 
zaterdag, 23 september, 2017

Die van Diablo Blvd. hadden absoluut redenen om een feestje te bouwen. Na lang wachten verscheen op 22 september immers het nieuwe album Zero Hour.  En van waar zijn die van Diablo Blvd.? Van AANTWAARPEUHHH, inderdaad! Dus welke plek zou er beter geschikt kunnen zijn voor de mannen hun releaseshow dan zaal Trix?

Het bordje 'sold out' hing niet aan de deur maar veel kan het toch niet gescheeld hebben. Afgepakt vol zat onze favoriete muziektempel. Niet alleen voor maar vooral ook op het podium. Opener voor deze avond was Furia, een relatief jonge band binnen de (Antwerpse) metalscene maar met forse strot Serge Kraven, die we ook kennen van Leng Tch'e en gitarist Martin Furia (Bark) zijn dit geen onnozele debutantjes, verre van zelfs. En die bassist (Jan Rammeloo) zouden we later op de avond nog terug zien op het podium. De korte maar bijzonder krachtige set van Furia bestond uit stevige thrash/death/groove songs.

Even later mochten de heren van Tangled Horns het podium verder opwarmen. Ook bij deze band al een vertrouwd DB gezicht in de persoon van drummer Kris Martens. Grunge mag dan wel vele jaren geleden al eens doodverklaard zijn geweest, die van Tangled Horns hebben een vakkundig staaltje van grafschennis gepleegd, het lijk weer opgegraven en Dr. Frankenstein gewijs weer tot leven gewekt. Vandaar misschien die schijnbaar ongecontroleerde manier van bewegen van frontman Tim Vandeplas. Qua stevige muzikale djoefen op ons muil kon dit zeker ook al tellen.

We gaan echter niet flauw doen, nagenoeg alle bezoekers waren hier eigenlijk maar voor één band, Diablo Blvd. En geef ze eens ongelijk? De band die iets meer dan tien jaar geleden ontstond rond stand up comedian Alex Agnew en gitarist Andries Beckers is immers geëvolueerd van een onbezonnen 'groepeke' tot een klinkende naam in de Belgische metal en groeide plaat na plaat kwalitatief uit tot een act toe ook internationaal in staat moet zijn om potten te breken.  Bij wijze van intro klonk 00:00, het instrumentale titelnummer van de nieuwe plaat door de boxen. Echt de deur intrappen deden ze met Animal wat ook op het album het openingsnummer is. Een song als deze noemen ze in Antwerpen: "een leer op uwe freter met tien jaar garantie". In het mooi Nederlands is dat een uppercut.

Agnew staat op het podium met exact dezelfde attitude als die waarmee hij er naast staat. Deze man straalt gewoon pure rock 'n' roll uit. Naadloos werd er overgegaan naar Like Rats, dat live nog furieuzer klinkt dan op de cd. "Aantwaarpeuh! En elders! Hebben jullie ons gemist? Wij hebben jullie absoluut gemist", zo begroette Alex de opgekomen fans. Meteen werd er ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om het nieuwste familielid, Jan Rammeloo (Furia, ex-Bliksem), voor te stellen aan het publiek. Met een plaat die nog maar één dag uit is en die de meeste aanwezigen pas die avond zelf kopen kan je de fans niet compleet doodslaan met enkel nieuwe nummers natuurlijk. Dus volgde Beyond The Veil. Even leek het er op dat Alex in al zijn enthousiasme z'n stem al een beetje aan het forceren was. Ik denk dat hij het zelf ook door had want nadien ging hij toch ietwat gecontroleerder tekeer. Rise Like Lions (met passende backing vocals door Jan en Andries) en Follow The Deadlights waren ook al bekende nummers natuurlijk. Terug naar Zero Hour dan met Summer Has Gone, de nieuwe single en enkele dagen eerder ook al gepresenteerd tijdens Van Gils & Gasten.

Ik, en heel de zaal denk ik, kreeg kippenvel tijdens het meezingmoment in Saint of Killers, waarmee we nu zelfs twee albums terug gingen. Sing From The Gallows zal zeker uitgroeien tot een publiekslieveling, als het dat nu al niet is. Voor God In The Machine werd ingezet, feliciteerde Agnew de aanwezigen met het feit dat ze de show niet door het schermpje van hun smartphone aan het volgen waren. Hij heeft dik gelijk wanneer hij zegt dat het beter is je eigen verhaal over de show te vertellen dan door middel van een kwalitatief slecht filmpje dat je toch nooit aan iemand laat zien. Dan volgde nog het donkere en zeer new wave-achtige The Future Will Do What It's Told. Op de eerste tien tot vijftien rijen werd er (eindelijk) wat gemosht maar we misten eigenlijk de hele avond lang de gebruikelijke publieksactiviteit dat we bij Diablo Blvd. gewend zijn... Waar waren in godsnaam die crowdsurfers? We herinneren ons nog Diablo Fest ook hier in Trix waar de security niet kon volgen! Nee, deze avond was uitzonderlijk rustig, zelfs het optreden op Antwerp Metal Fest voor beperk publiek deze zomer was een pak heviger. Dat is meteen ook het enige kritiekpuntje dat we willen meegeven over deze avond.

Hierop namen de mannen afscheid maar uiteraard was het feestje nog niet afgelopen. Er was nog tijd voor Demonize, dat muzikaal toch een zeer straf nummer is, waarbij Alex de zaal opriep tot een wall of death, en deze ook kreeg. Om finaal te eindigen met het ouwertje Black Heart Bleed. Hierna gingen de zaallichten finaal aan en was het tijd voor de obligatoire selfie met publiek. De bar en de merch stand werden overspoeld, plus dat ook alle leden van de band ruim de tijd namen om alle hen overhandigde hebbedingen te signeren of om op de selfie te gaan met wie dat wilde.  Een supersterk album als Zero Hour verdient het eigenlijk om veel airplay en media aandacht te krijgen. Op dat vlak is er in ons landje echter nog veel werk aan de winkel. Laten we het daarom proberen met de good old fashioned mond-aan-mond reclame en hopen dat ze in de rest van Europa ook snel willen inzien wat voor een steengoede band wij hier hebben.

Meer foto's van alle bands in het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!