Review Diablo Fest II

Datum: 
zaterdag, 24 oktober, 2015

Je moet de laatste 10 jaar onder een steen geleefd hebben om nog niet van Diablo Blvd. gehoord te hebben. De hardrock/metalband met frontman Alex Agnew timmerde doorheen de jaren hard aan hun muzikale carrière. Vooral met hun laatste album ‘Follow the Deadlights’ en het daarop volgende platencontract met Nuclear Blast leek alles in een stroomversnelling te gaan. De band is op veel vlakken in de muziekwereld actief, zo organiseerden ze ook vorig jaar hun eigen indoor festival in de Trix in Antwerpen waar ze naast zichzelf ook enkele Belgische en Nederlandse bands in de spotlight zetten. Deze eerste editie was uitverkocht en verliep zo goed dat er al snel sprake was van een tweede editie. Gisteren vond dan ook Diablo Fest II plaats, waar Diablo Blvd. hun tiende verjaardag vierde.

Op de affiche stonden de Vlaamse bands Bark en 50 Foot Combo, de Nederlandse bands Born From Pain en John Coffey en uiteraard Diablo Blvd. zelf. Maar deze line-up kwam niet tot stand zonder de nodige vraagtekens vooraf. Bij de aankondiging van de eerste bands stonden immers Evil Invaders en Bliksem. Deze affiche lokte overal positieve reacties op, laat nu immers zowel Diablo Blvd. én Evil Invaders twee van onze Belgische rijzende toppers zijn. Maar driewerf helaas, zowel Evil Invaders als Bliksem waren al voor een optreden elders geboekt, zij traden op dezelfde dag op in de Casino in Sint-Niklaas. Vervangers werden het Antwerpse Bark en het Gentse Fifty Foot Combo, het laaiende enthousiasme werd plots gedempt… Maar geen getreur, want al was er van een uitverkoop dit jaar geen sprake, de Trix zat zo goed als vol met die hard Diablo Blvd. fans, nieuwsgierige metalheads en mensen die de local scene willen steunen.

Diablo Fest breidde dit jaar ook uit. Zo was er een kleine metalmarkt present in de hal van de Trix, werd er eten geserveerd (zoals de Diablo burger of bloody fallafel) en werd in het Trix café een heuse afterparty georganiseerd. De nadruk lag natuurlijk nog steeds op de optredens van de kleinere bands, die dankzij Diablo Fest de kans kregen om op een groot podium voor veel publiek te spelen. Een droom voor elke beginnende of opkomende band!

Bark mocht het festival openen. Uit Antwerpen zijn deze heren die nog maar actief zijn sinds 2014. Op hun debuutalbum is het nog even wachten, maar deze avond kon het publiek alvast een voorproefje krijgen van wat te wachten staat. Bark speelt harde, straight-in-your face muziek. Korte nummers die je naar de keel grijpen door het hoge tempo met zanger Ron Bruynseels die als een razende hond de teksten staat uit te blaffen, zou het iets met de bandnaam te maken hebben?

Het leek alsof ze zoveel mogelijk in het half uur dat ze konden spelen wilden brengen, de ene song volgde de andere op, waardoor het soms wat moeilijk was om het ene nummer van het andere te onderscheiden, mede door de korte duur van sommige tracks. Bark had er duidelijk veel zin in, ze hadden voor de gelegenheid zelfs een extra bassist op het podium. Het publiek werd goed wakker geschud met deze goede start, alvast op verzoek van de band de eerste vuisten in de lucht. Het leek wel een wervelwind die net in de Trix was gepasseerd.

Hierna volgde het Nederlandse Born From Pain. Deze band is eigenlijk al een grote naam in de underground harcore scene, daar heeft iedereen weet van de muzikale kwaliteiten van Born From Pain. Ook deze avond speelden ze retestrak, zelfs met een gitarist minder. Het vijftal stond slechts met vier op het podium wegens een sterfgeval in de familie.

Het deerde hen echter niet, ze gingen gewoon voluit. Zanger Rob Franssen kon geen minuut stilstaan en jutte het publiek heel de tijd op. Zo ontstonden de eerste circlepits van de avond. Old school hardcore met Born From Pain, altijd wel een schot in de roos. Nummers als Dance with the Devil en afsluiter Stop At Nothing bewezen dit.

 

Opnieuw Nederlanders op het podium hierna. Ook John Coffey is aan een opmars bezig. Heb jij ook het Youtube filmpje gezien, waar op Pinkpop een zanger in het publiek zowaar een pintje bier opvangt dat helemaal door de lucht vloog? Ja, het gaat over deze band. Zanger David Achter De Molen en de andere mannen van John Coffey genieten in Nederland al veel naamsbekendheid, in België moeten ze nog doorbreken.

Met hun optreden hier op Diablo Fest wisten ze alvast te overtuigen. De ene song na de andere schalde doorheen de zaal, die ondanks dat de zaal nog steeds maar iets meer dan halfvol was een impact van jewelste hadden. Er werd gemosht, gesprongen en gezongen en ook voor het eerst gecrowdsurft. John Coffey moet het wel hebben van hun dynamiek op het podium en het showaspect. Muzikaal en vocaal lijkt het allemaal niet zo nauw te steken, zolang alles maar vet klinkt en snel vooruit gaat. Het is iets eerder typisch aan punkrock. Hoogtepunt hiervan was ongetwijfeld hoe zanger David in het publiek sprong, zich een weg baande naar het midden en daar om een circlepit vroeg. Hij vroeg, het publiek antwoordde. Nummers als het snelle Broke Neck en en melodische Redrum kregen een groot deel van het publiek gek. Met Heart of a Traitor sloot de band stomend af.

“Why don’t you people go home?” zingt David daarin. Het antwoord daarop was simpel: het toppunt van de avond moest nog aanbreken met Diablo Blvd. Maar voor het zover was, mocht 50 Foot Combo nog optreden, een Gentse band die garage/surfrock speelt. Een heel aparte band, zo hadden ze naast de drummer nog een percussionist bij met een wit masker die op bongo’s speelde en hadden ze als enige band een toetseniste. Hun optreden was grotendeels instrumentaal en eerder alternatief. De band bestaat al sinds 1994 en heeft bijvoorbeeld al op Pukkelpop gespeeld, maar in 2006 hielden ze het voor bekeken. Sinds vorig jaar zijn ze terug samen. Dit in acht nemende is het ergens logisch dat ze na John Coffey speelden, maar het had beter andersom geweest. Hun muziek sprak een groot deel van het publiek minder aan, de meningen waren verdeeld en hun optreden haalde de opgebouwde sfeer en dynamiek die er in het publiek heerste weg. In plaats van crowdsurfers en moshpits, besloten sommingen zich dan maar bezig te houden met een polonaise doorheen de zaal. We willen echter muzikaal talent niet afbreken en houden het op misplaatst op deze affiche.

Aan Diablo Blvd. om de boel terug in leven te brengen. De band vierde zijn tiende verjaardag op deze tweede editie van Diablo Fest en liet dat niet ongemerkt voorbij gaan. Ze hadden er zin in, véél zin. De intro speelde af, een rookgordijn doemde op en de bandleden verschenen een voor een op het podium. Met Virus (The Pride) staken ze van wal, waarbij al onmiddellijk een circlepit ontstond. Diablo Blvd. was in topvorm. Muzikaal viel er weinig op te merken en ook Alex Agnew was goed bij stem (zelfs met broekrits open, dat hij pas na twee-drie nummers doorhad en uiteraard daarover ludieke opmerkingen maakte). De gitaarriffs van vlogen om de oren terwijl Alex bulderend de teksten zong. Er ontstond al bij het tweede nummer Fear is for the Enemy een eerste wall of death op verzoek van de Antwerpse zanger. Al deze activiteit werd gevolgd door de monsterhit Builders of Empires, waarbij iedereen luidkeels meezong. Sfeer op en top!

Het werd enkel even wat stiller bij Saint of Killers, het rustigste nummer van de groep. De rustpauze ging echter snel over in donderende drumslagen van Kris Martens en melodieuze gitaarakkoorden van Andries Beckers, Tim Bekaert en Wannes Van Hoey. Met Rise Like Lions en Beyond the Veil kreeg de Trix enkele meezingnummers van het succesvolle laatste album ‘Follow the Deadlights’ te horen, en meegezongen werd er. Er werd ook in de oude doos gegrabbeld, zo passeerde Scarred and Undefeated de revue, wat de eerste demo van de band was. Nog opmerkelijk was de cover Them Bones van Alice In Chains in de bisronde, afgesloten door topper Black Heart Bleed. Hier hoorde nog een wall of death bij, geen ‘pussy wall of death zoals de eerste’ zoals frontman Alex uithaalde, maar ‘nen echten’. Hiermee knalde zowel band als publiek nog een laatste keer. Diablo Fest zat er op en was opnieuw meer dan geslaagd. “Wie dacht dat Diablo Blvd. slechts een hype was, had het mis”, aldus Alex Agnew. Op naar editie drie!

Bekijk ook het fotoverslag.

De volledige setlist:

  • Virus (The Pride)
  • Fear is for the Enemy
  • Builders of Empires
  • Between the Hammer and the Cross
  • Conquer All
  • Saint of Killers
  • Rise like Lions
  • Beyond the Veil
  • Scarred and Undefeated
  • Inhuman

Bis:

  • Them Bones (Alice In Chains cover)
  • Black Heart Bleed

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!