Review D.R.I. + Primal Creation @ Podium in Terneuzen

Amper een week na de passage op Brakrock Ecofest deed D.R.I. andermaal onze contreien aan. Deze keer vormde de Nederlandse grensgemeente Terneuzen de verzamelplaats voor liefhebbers van de betere crossover. Met een carrière die intussen ruim drie decennia bestrijkt, zouden onwetenden de in Texas opgerichte groep wel eens voor dinosaurus kunnen verslijten. Na afloop van het optreden was een ding echter duidelijk: de dinosauriërs van Dirty Rotten Imbeciles zijn nog lang niet met uitsterven bedreigd! In het kielzog van Spike Cassidy en co. mocht Primal Creation het publiek in de juiste sfeer brengen. Lees verder voor het relaas van een avond gitaargeweld in Zeeuws-Vlaanderen. Of hoe een bende veteranen er nog steeds in slaagt om de jeugd het nakijken te geven...

Voor Primal Creation was afgelopen dinsdag een hoogdag. Niet enkel mocht geopend worden voor Dirty Rotten Imbeciles, de Vlaamse groep werd eveneens visueel vereeuwigd. Voor een volgepakte zaal spelen, vormde aanleiding genoeg om een eerste muziekvideo op te nemen. Een gezonde dosis aan stress of faalangst zou volstrekt normaal geweest zijn. We konden de hartslag van de muzikanten niet voelen maar van nervositeit leek geenszins sprake te zijn. Primal Creation maakte een spontane indruk. Vooral zanger Koen Mattheeuws leek zich helemaal in zijn sas te voelen op het podium. De groep uit het Meetjesland begon pas enkele jaren terug aan de weg te timmeren, er kon dan ook maar uit een beperkte hoeveelheid aan materiaal worden geput. De setlist van Primal Creation beperkte zich tot nummers van de voorlopig enige langspeler Demockracy. Muzikaal kan het geluid van de groep worden omschreven als moderne thrash met invloeden gaande van death- tot heavy metal. Het publiek werd dan niet van de sokken geblazen, van verveling was er allerminst sprake. Kortweg een waardige opener!

Setlist Primal Creation: Vote Clown - Await the Trap / Vote Clown – A Lost Cause / Cast the First Stone / Memories… / ...of Diminishing Returns / The Mockracy / Retain the Fight / Emperor / Good Riddance

Het was een bonte mengeling van jong en oud, alsook van Nederlander en Vlaming. We hebben het over diegenen die naar Podium in Terneuzen (of kortweg ‘De Pit’) afzakten om Dirty Rotten Imbeciles aan het werk te zien. De Amerikaanse groep spreekt klaarblijkelijk nog steeds uiteenlopende hordes van fans aan. Van hardcorefanaat tot punker of liefhebber van thrash metal: ze tekenden dinsdag allemaal present! Het was leuk om vast te stellen dat het gezelschap dat crossover – een combinatie van de eerdergenoemde genres – op de kaart zette, nog steeds op de nodige publieke belangstelling kan rekenen. Toegegeven, voor het optreden waren slechts 300 kaarten beschikbaar. Het mocht dan niet om een enorme hoeveelheid gaan, de tickets gingen tot het laatste exemplaar toe over de toonbank. Voor een vol huis maakten zanger Kurt Brecht en gitarist Spike Cassidy – de enige overgebleven leden van de originele bezetting – er een erezaak van om de aanwezigen waar voor hun geld te geven.

Vijftigplussers of niet: D.R.I. slaagt er nog steeds probleemloos in om een resem aan moshpits in gang te zetten. Veel sleet lijkt er overigens niet op de formule te zitten. Van Problem Addict en I’d Rather Be Sleeping tot Abduction en Acid Rain: wat een boost aan adrenaline! Uiteraard konden klassiekers als Violent Pacification of Thrashard niet in de setlist ontbreken. Verder werden de aanwezigen nog getrakteerd op ondermeer het sociaalkritische Syringes in the Sandbox, Who Am I? en I Don’t Need Society. Met Against Me en As Seen On TV werd eveneens uit nieuwerwets materiaal geput. Na goed 75 minuten te hebben gespeeld werd met The Five Year Plan een einde gemaakt aan een meer dan genietbare vertoning. Zanger Kurt Brecht had nog maar net het publiek bedankt of hij stormde reeds richting merchandise stand. Net zoals voor het optreden het geval was, stond de medeoprichter van D.R.I. zelf in voor de verkoop van T-shirts en stickers. Deze anekdote is niet alleen tekenend voor de nederigheid van de groep, het toont eveneens aan hoe hard de muziekindustrie kan zijn. Zeg nu zelf: Dave Lombardo of Scott Ian – beiden nochtans geïnspireerd door Dirty Rotten Imbeciles – zal je niet snel hun eigen koopwaar aan de man zien brengen. Niets dan waardering voor deze ‘imbecielen’!