Review Dynamo Metal Fest 2017

Datum: 
zaterdag, 15 juli, 2017

Voor de derde maal vond Dynamo Metal Fest plaats, op de Ijssportbaan van Eindhoven. Met opnieuw een geweldige affiche voor vooral thrash en deathmetal liefhebbers maar ook met een snuifje progressieve metal dit jaar en een zeer betaalbare prijs (slechts 20 euro!) wist het eendagsfestival uit te verkopen. Knallers als Gojira, Testament en Exodus trommelden niet enkel de Nederlanders op maar ook vele Belgen, Duitsers en zelfs Fransen en andere nationaliteiten. Lees hier het verslag.

Het festival doet dit dan ook fantastisch, het lijkt ons een vaste waarde te worden op het concertlijstje van menig metalfan. We herhalen nog even: het concept van het festival is eenvoudig: voor een betaalbare prijs kwalitatieve metal aanbieden, niet meteen de allergrootste bands, maar publiekslievelingen, oude rotten en nieuw lokaal talent. Deze keer wel een uitverkoop en ook het weer zat Dynamo Metal Fest mee net als vorig jaar, een lekker warme zomerzon. De iets meer verspreide drankbars werden druk bezocht voor dat lekkere biertje of die frisse cola (of eender wat je voorkeur is) en het werd gezellig druk, er heerste de hele dag lang een opperbeste sfeer. De mensen stroomden dan ook lang voor aanvang van de eerste band binnen. Toen we arriveerden zagen we een gigantische wachtrij staan, allemaal eensgezinde metalheads die naar binnen wilden, al zou dit dus wel nog even duren... Ook de parkings stonden tegen openingstijd al overvol, waardoor volgend jaar misschien aan extra capaciteit moet gedacht worden. Door de zoektocht naar een parkingplek misten we helaas de eerste band White Boy Wasted.

Met veel gezonde spanning werd er uitgekeken naar het optreden van VuuR, het nieuwe heavy project van zangeres Anneke van Giersbergen (o.a. bekend van The Gathering, Agua de Annique en The Gentle Storm) waarin ze opnieuw resoluut voor metal kiest. Het debuutalbum staat op stapel voor release in oktober 2017, maar nu reeds worden de eerste optredens verzorgd. Samen met gereputeerde muzikanten zoals drummer Ed Warby (Hail Of Bullets, Ayreon, ex-Gorefest), gitarist Jord Otto (My Propane, ex-Revamp) en bassist Johan Van Stratum (Stream Of Passion) werd er heel enthousiast, gepassioneerd en met vuur (excuses voor de woordspeling) gemusiceerd voor een gretig en nieuwsgierig publiek. Aangezien de nieuwe nummers nog niet allemaal bij titel bekend zijn, is het moeilijk de nieuwe nummers te benoemen, maar de reeds vrijgegeven track Days Go By – London zat er zeker tussen. Deze nieuwe songs lieten bij eerste beluistering een meer dan solide indruk achter, dat staat buiten kijf en bij deze eerste live-concerten worden er ook enkele liedjes van Anneke's vorige succesvolle projecten The Gentle Storm, namelijk The Storm en The Gathering, met name On Most Surfaces (Inuït), gespeeld. Heel toepasselijk werd er na 45 minuten afgesloten met de klassieker Strange Machines van The Gathering en we kijken reikhalzend uit naar VuuR's cd-release in oktober, waarna in december enkele clubshows samen met Scar Symmetry en My Propane op het programma staan (8 december 2017 in Biebob Vosselaar en 10 december 2017 in TivoliVredenburg Utrecht). U zal zeker nog van VuuR horen. (Rick)

Het is geweten dat Dynamo altijd een zwak heeft gehad voor thrash metal bands en dus paste de komst van de Amerikanen van Toxik perfect in het plaatje. Eind jaren '80 werd deze groep wereldwijd gewaardeerd voor hun releases 'World Circus' en 'Think This' zonder dat zich dat vertaalde in hoge verkoopcijfers en dus stierf Toxik een stille dood tot de band in 2013 nieuw leven werd ingeblazen. Sedertdien wordt er ook gewerkt aan nieuw materiaal en na de download-EP 'In Humanity' (2014) verscheen recent de EP 'Breaking Class'. Uiteraard werden van die laatste nieuwe songs voorgesteld (Stand Up, Psyop en Breaking Class) en werd er ook gretig geplukt uit hun twee klassieke releases (onder andere Spontaneous, Heart Attack, Social Overload, Greed, Count Your Blessings en False Prophets). Jammer genoeg zat het geluid niet altijd goed, maar dat is slechts voer voor kniesoren. Black Sabbath kreeg een eresaluut mits een strakke coverversie van Symptom Of The Universe. Een degelijke pot old school thrash, daarvoor stond Toxik garant. Dat nu maar snel die full cd uit mag komen. (Rick)

Wat een uitstraling hebben Tommy Victor en zijn kompanen van Prong toch op een podium. Ze zijn maar met drie, maar vullen met verve de volledige oppervlakte van het grote podium in Eindhoven. Tommy en Mike hebben er duidelijk zin in en het spelplezier straalt van hun gezichten. Dit kan ook niet anders, want ze voelen zich geruggesteund door honderden uitzinnige fans, een serieuze moshpit en uiteraard het uitstekende nieuwe album 'Zero Days', dat ze op 28 juli 2017 op de wereld loslaten. Halverwege de set kregen we met Divide And Conquer al een eerste voorproefje van dit album. Voor de rest stond de set bol van de klassiekers. Opener was Disbelief, maar ook Beg To Differ en Unconditional zaten vroeg in de set. Prong speelde strak en groovy tegelijkertijd, nam tijd om het publiek te jennen en te entertainen. Het publiek smulde van al dit lekkers en zeker wanneer als apotheose Whose Fist Is This Anyway? en uiteraard Snap Your Fingers, Snap Your Neck uit de boxen galmen. Een grote glimlach stond op Tommy Victors gezicht, nog meer glimlachen zagen we rondom ons. Ongetwijfeld één van de hoogtepunten van de dag. (Nik)

Entombed A.D. is vanzelfsprekend de voortzetting van de Zweedse deathmetalband Entombed, nadat in 2014 juridische kwesties zanger L.G. Petrov en co noopten een kleine naamswijziging toe te passen. Sedertdien bracht men reeds twee cd's uit ('Back To The Front' en 'Dead Dawn') en hieruit werd sporadisch een song gebracht, maar de hoofdmoot van het concert op Dynamo Metalfest kwam uit het vroegere Entombed-repertoire. En het deed de liefhebber zichtbaar plezier om van de lompe rauwe beukende deathmetal van deze Zweden te mogen genieten. L.G. Petrov genoot van de publieksrespons en was zijn eigen ongekunstelde zelf, met een bulderstem bij het zingen en een grapje hier en daar bij de bindteksten. De tracks uit de cult-albums 'Left Hand Path' (Revel In Flesh en Left Hand Path), 'Clandestine' (Stranger Aeons, Living Dead en Chaos Breed) en 'Wolverine Blues' (Eyemaster, Out Of Hand en Wolverine Blues) kregen de meeste respons en lieten nogmaals verstaan dat Entombed A.D. anno 2017 nog steeds onmiskenbaar bij de Big Four van de Zweedse deathmetal horen. (Rick)

Wanneer de dinosaurussen van Exodus het podium betreden, voel je bijna iets magisch. Mensen hebben een oeverloos respect voor deze Amerikaanse thrash metal pioniers. Steve Zetro Souza is ondertussen al enkele jaren teruggekeerd als frontman en dat heeft de band zeker geen windeieren gelegd. Ze teren nog wel een beetje op hun laatste - overigens schitterende - album 'Blood In, Blood Out', maar ook dat dateert al van 2014, hoog tijd voor nieuw werk me dunkt. Maar tot dan toeren deze Amerikanen dat het een lieve lust is. Exodus kent Dynamo nog van vroeger, toen het nog het legendarische festival was van weleer, en wil er alles aan doen om dit festival naar die status terug te krijgen. De nadruk van de set lag duidelijk op 'Bonded By Blood', met onder andere opener Piranha en uiteraard vaste afsluiter Strike Of The Beast. Tijdens War Is My Shepherd deed het publiek volgens mij een gooi naar het wereldrecord crowdsurfen, want de security kwamen handen en ogen te kort om alle enthousiaste surfers veilig op te vangen. Gelukkig slaagden deze jongens daar met verve in, respect voor het vriendelijke, correcte en bekwame securitypersoneel! Deze Amerikanen kwamen laten zien dat zij nog relevant zijn en dat menig jonge band nog iets van hen kan leren. Missie geslaagd, Steve! (Nik)

Dat metal niet altijd even serieus moet zijn, bewijst Devin Townsend al jaren. Of hij nu aantreedt met Strapping Young Lad, The Devin Townsend Band, Devin Townsend Project, Casualties of Cool of gewoon als zichzelf, Devin is (bijna) altijd goedgemutst en zijn grappige zelve, een verademing. Sommige bands nemen zich namelijk bij momenten echt te serieus en bij Townsend is dat niet het geval. Wil dat dan zeggen dat de man niet kan rocken? Helemaal niet, Hevy Devy weet heel goed hoe de perfecte rock- en metalplaat te maken, getuige hiervan is zijn laatste meesterwerk 'Transcendence', dat vorig jaar in zowat elk eindejaarslijstje terug te vinden was. Ze beukten alvast de deur open met Rejoice, naadloos gevolgd door het stevige Stormbending. Zoals voorspeld, gehoopt en verwacht, werd het dan tijd om zijn vrouwelijke muzikale muze, Anneke “Annie” van Giersbergen, mee op het podium te roepen. Anneke begon met Supercrush! mee te zingen en zou nadien bijna niet van het podium te slagen zijn! Devin miste duidelijk zijn roeping als stand-upcomedian, want zo laat hij het publiek massaal “Hi Mom!” roepen of kondigt hij zijn nummers aan als “… speaking about failure, here is another song …”. Ook bij afsluiter Higher mag Annie nog een streepje meezingen en dan neemt Devin uitgebreid afscheid van een uitzinnige menigte, na een wervelende show! (Nik)
 
 
De show van Testament zal waarschijnlijk legendarisch worden, maar helaas om de verkeerde redenen. Testament is één van de vele thrash metal bands die in de jaren '80 ontstonden in de Bay Area van San Francisco, net zoals hun broeders van Exodus dus. Maar helaas hebben zij iets meer sterallures. Dit gecombineerd met technische problemen, zorgde ervoor dat de Amerikanen zomaar eventjes een half uur te laat aantraden. De organisatie was echter onvermurwbaar en hun tijdslot bleef behouden, dus konden de heren maar een half uurtje van jetje geven. De terechte excuses aan het begin van het optreden waren dan ook broodnodig. Zoals Johan Cruyff zaliger zei: elk nadeel heb zijn voordeel. Wel, het voordeel was dat Chuck Billy en de zijnen opteerden voor een old school-set. Geen enkel nummer van de recente CD 'Brotherhood Of The Snake' passeerde de revue (er hing nochtans een megagrote backdrop van op het podium). Lekkere old school-songs zoals Into The Pit, Over The Wall en Disciples Of The Watch speelden ze wel. Helaas was er geen tijd voor bijvoorbeeld D.N.R., The Formation of Damnation en noem maar op, jammer genoeg vond gitarist Eric Peterson dan weer wel tijd om een stukje te soleren!? Ze haalden net geen half uur en we telden slechts 7 nummers. De prijs voor teleurstelling van de dag was dan ook snel uitgereikt! Ik had de indruk dat de fans er harder mee inzaten dan de band zelf die snel het hazenpad koos! (Nik)

Voor headliner Gojira waren er de nodige Fransen naar Eindhoven afgezakt, maar ook de Nederlanders en Belgen (en zelfs Duitsers) weten de groep uit Bayonne te appreciëren, na hun uitverkochte Europese clubtour eerder dit jaar en een glansrijke passage op Graspop 2017. Het is niet voor niets dat Gojira met hun laatste studioworp 'Magma' overal de top van de eindejaarslijstjes haalde en zelfs een Grammy uitgereikt kreeg. Gezegend met een uitstekende sound kregen we van 'Magma' dan ook een vijftal songs voorgeschoteld (waaronder de sterke opener Only Pain, Silvera en Stranded), terwijl voorts vooral de albums 'From Mars To Sirius' (The Heaviest Matter Of The Universe, Flying Whales en Backbone) en 'The Way Of All Flesh' (Toxic Garbage Island, Oroborus en Vacuity) aan bod kwamen, afgewisseld met een oudje hier (Terra Inc.) en een meer recent nummer (L'Enfant Sauvage) daar. Leuke extra is wanneer zanger/gitarist Joe Duplantier van instrument wisselt met zijn drummende broer Mario, maar dat een drum solo nog altijd deel uitmaakt van de setlist van Gojira vind ik toch een minpunt. Ach ja, voor sommigen is zo'n moment opportuun om te gaan plassen of drank te gaan halen. En aan het visuele aspect was ook gedacht, want met enige pyrotechnics en rookmachines hoefde niet alle aandacht naar de belichting te gaan. Gojira bevestigde met dit optreden zijn status als headliner van een festival als Dynamo Metal Fest niet gestolen te hebben. Het benieuwt me nu al hoe de Franse Basken aan hun meesterwerk 'Magma' een verlengstuk gaan breien. (Rick)

Zo zatDynamo Metal Fest 2017 er op. Mar nog lang niet iedereen ging, of zeggen we beter kon, onmiddellijk naar huis. Het festival had dit jaar geopteerd voor een milieuvriendelijk initiatief: inplaats van wegwerpbare plastic bekertjes moest je één munt betalen voor een harde plastic beker die uiteraard achteraf opnieuw inwisselbaar was voor dat muntje. Ook muntjes die overbleven op het einde van de avond konden opnieuw ingewisseld worden voor geld. Helaas gingen deze inwisselkassa's pas open na Testament en waren dat er slechts twee... Voor zo'n massa mensen. Lang tot na Gojira stond er dan nog een gigantische riij van mensen die hun overschot aan munten moesten inwisselen, en geen extra kassa's gingen open... En zo zagen we toch nog iets om aan te pakken voor de volgende editie!

Bekijk ook het volledige photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!