Review Dynamo Metalfest 2023: zaterdag 19 augustus: een brute maar ook epische eerste dag

Al sinds 2015 wordt het ijssportcentrum te Eindhoven in de zomer omgetoverd tot metal festival. Al sinds het eerste jaar (waar ook wij van GigView erbij waren) slaagt de organisatie erin om grote namen aan te trekken, denk hierbij aan Alestorm, Arch Enemy, Anthrax en dit jaar zelfs onder andere Trivium en Megadeth. De twee dagen waren goed gevuld en er was voor ieder wel wat wils verdeeld over twee podia recht tegenover elkaar. Hierbij het verslag van de eerste dag.

Het ijssportcentrum

De locatie is uniek en is de perfecte setting voor dit festival. In de twee uiteinden van het stadion zijn dit jaar de twee podia te vinden. Te midden hiervan is de VIP ruimte met perfect zicht op deze twee podia, iets zo simpel doch zo ingenieus, nog niet veel gezien op andere festivals! Aangezien het festival in een stadion doorgaat is er zitplaats, beschutting tegen de regen en ook tegen de zon. Voor beiden kwam dat dit weekend van pas.

Toen er op het hoofdpodium niets te doen was, zorgde Heavy Hoempa voor amusement. Een drum en blaasinstrumenten die gekende metal klassiekers brachten, zorgden ervoor dat volk in een cirkel rond kwam staan om mee te brullen. Een aangenaam extraatje van Dynamo Metalfest. Er was gratis parking voorzien die al snel vol stond, dus dat werd aanschuiven voor de betaalparking maar dit ging de eerste dag spijtig genoeg niet vlotjes. Helaas waren we niet op tijd om Fleddy Melculy te zien en betraden we het terrein naar het einde toe van Groza. 

Shadow of Intent

Groza was nog niet klaar met spelen maar de kerels van Shadow Of Intent uit het verre Connecticut begonnen al aan hun set. Het geluid liep in elkaar over maar dat is het risico als er twee podia zijn met een zeer strakke planning. Al vanaf het eerste nummer, Gravesinger, vlogen de gebalde vuisten de lucht in. Naarmate de set vorderde kwam er ook meer publiek bij, vooral mensen die de band niet kenden maar toch interesse toonden. Tijdens kleppers als Farewell, Blood in the Sands of Time en afsluiter The Ausoleum of Liars was er meer energie in het publiek te zien. Dat de band nieuwe fans bijgekregen heeft na dit optreden is dan ook geen verrassing.

Hanabie

Een van de meer ‘specialere’ acts van het weekend is zonder twijfel Hanabie. Deze Japanse all-female band brengt metalcore en J-pop samen, en noemen het 'harajuku-core'. Een interessante combinatie en dit kan het publiek wel smaken. Al voor het optreden begon stond er veel volk voor het podium. Af en toe roept zangeres Yukina het publiek wat dingen in het Engels toe om dan verder te brullen in het Japans. Als je de nummers nog nooit gehoord hebt dan weet je uiteraard totaal niet waar het over gaat, het enige wat we wel weten is dat het ons wel goed af gaat. Hanabie heeft ondertussen al hun Europese tournee achter de rug en maakt zich op om een resem optredens in het verre Amerika te spelen en ze zijn ook te gast op het Hell & Heaven Open Air in Mexico. Onze support krijgt Hanabie alvast en we hopen ze dan ook in de toekomst nog eens terug te zien.

Frozen Soul

Voor brute deathmetal uit Texas verplaatsen we ons terug naar de Kink Distortion stage. Op dit festival staan ook bands die nog niet lang meedraaien in de muziekwereld. Frozen Soul is nog een relatief jonge band met nog maar twee albums op de teller. Dat er in de toekomst nog vele gaan bijkomen, daar kunnen we al zeker van zijn. De vele circle pits en enkele crowd surfers zorgden ervoor dat de band het beste van zichzelf bleef geven en het enthousiasme van Frozen Soul was aanstekelijk.

Gloryhammer

Muziek over mythische wezens, epische ruimte-gevechten die gepaard gaan met acteerwerk en over de topkostuums, uiteraard staan we voor de mainstage te wachten op Gloryhammer. De frontman van Alestorm (Christopher Bowes) staat ieder jaar wel op grote affiches te bewonderen met een van zijn bands. De typische lange intro waar de band het podium mee op komt was ook nu weer aanwezig. Het feestje komt pas echt op gang wanneer Gloryhammer ingezet wordt. Tijdens de solo hiervan komt een goblin het podium op waarna de frontman na een kort gevecht het wapen van de goblin af neemt. Dit zien we later in het optreden nog terugkomen. Ook de goblin verschijnt later ook even terug op het podium met een sax. Uiteraard werden kleppers als Wasteland Warrior Hoots Patrol, Angus McFife en Masters of the Galaxy gespeeld. Er werd naar goede gewoonte afgesloten met Hootsforce en The Unicorn Invasion of Dundee. Op het einde van het optreden is er uiteindelijk de kroning en de band verlaat dan onder luid gejuich het podium. Toegeven, vele shows van deze band lijken zeer sterk op elkaar maar dit is op zich geen slecht iets, nog steeds schreeuwen we uit volle borst mee!

Trivium

Trivium optredens stellen nooit teleur, ook deze keer niet. De band is al lang aan het toeren, heeft al redelijk wat albums uit en weet het publiek volledig in te pakken. Er werd van ieder album wel iets gespeeld, maar het prachtige decor stond toch in het teken van het meest recente album In the Court of the Dragon. De titeltrack van dit album is dan ook het openingsnummer van deze show. Hierna gaan we terug in de tijd met Down From the Sky. Matt wil zoveel mogelijk crowdsurfers zien en tijdens het optreden vliegen ze ons dan ook om de oren. Wat hij vraagt, krijgt hij. Trivium weet hoe het publiek te vermaken, Becoming the Dragon is een oldie en zeer geliefd, de intro van Strife werd meerdere keren gespeeld om het publiek op te zwepen en het concert afsluiten met een knaller, uiteraard spreken we over In Waves.

De energie die deze band uitstraalt, daar kunnen veel bands iets van leren. Deze band heeft plezier op ieder optreden, het enthousiasme dat ze uitstralen is geweldig. Tussendoor wordt er wat gepraat en is er interactie met publiek. Ondertussen was dit optreden nummer 104 van de tournee (het weekend ervoor nog op Alcatraz) en horen we dat ze al pech hebben gehad. Zo werd de bassist onlangs dringend aan zijn hernia geopereerd en dit resulteerde erin dat hij zijn basgitaar niet vast kon houden, deze stond vast op een statief op het podium. Af en toe liep hij wel wat rond maar dit was stijfjes, chapeau dat hij nog al deze optredens kan afwerken. Dit was niet de enige tegenvaller deze tournee, zo waren er amps die ontploft waren, voedselvergiftigingen en voor het optreden begaf het monitor-bord het. Ondanks alles toch een straf optreden!

Wind Rose

Na Trivium rennen we snel door naar de andere stage want hier zijn we getuige van "dwarf metal". Wind Rose heeft op korte tijd een serieuze boost in populariteit gekregen. De bandleden zetten alle clichés die we over de dwergen uit de fantasy lore kennen in de verf. We hebben het hier uiteraard over de hardwerkende dwergen die in de mijn graven en de dag afsluiten met bier, veel bier. De sfeer zat er goed in en er werd luidkeels meegebruld tijdens Drunken Dwarves en Mine Mine Mine!. Uiteraard werd er afgesloten met Diggy Diggy Hole en dit met de remixversie van het originele nummer. Na het optreden hoorden we de tonen van het laatste nummer nog nagalmen in het stadion. Wind Rose heeft ons vermaakt en was een van de bands waar we ons het meest mee geamuseerd hebben.

Megadeth

Een van de verrassingen is zonder twijfel dat Megadeth op zaterdag beschikbaar was voor een signeersessie georganiseerd door onze sympathieke Nederlandse collega's van Metalfan.nl. Er stond dan ook een zeer lange rij van fans die merch bij hadden om te laten signeren. Fast forward naar de avond, naar goede gewoonte begint de afsluiter van dag één te laat aan hun optreden (dit keer een kwartier), eerder op de dag waren ze ook al wat later voor hun signeersessie. Megadeth is een zeer grote naam en is een legende in de metalwereld. Dit was eerder al te zien aan de hoeveelheid volk die aanwezig was op de signeersessie en nu aan de hoeveelheid volk voor het hoofdpodium. Een grote ergernis die we in de loop van de dag nog al merkten was dat het geluid van de vocals voor de main stage niet tot zijn recht kwam. De micro’s stonden vaak veel te zacht en zeker de mensen die niet recht voor de main stage stonden hoorden Dave amper zingen. Qua decor konden we niet klagen, er waren grote schermen en de video’s die getoond werden op de schermen zaten zeer strak in elkaar en droegen bij aan een geweldige ervaring. Deze oude rotten kunnen het nog, vanaf de opener (Hangar 18) gingen de vuisten de lucht in, Sweating Bullets was nog een van de kleppers en toen viel het een beetje stil tot de kelen terug open gingen met A Tout Le Monde. De band maakte niet veel praatjes en de setlist werd keurig afgewerkt met Symphony of Destruction, Peace Sells en Holy Wars… The Punishment Due. Een zeer waardige afsluiter van een brute eerste dag!

Bekijk meer foto's in het fotoverslag via deze link.