Review FemMe 2017: vrijdag 22 september

Datum: 
vrijdag, 22 september, 2017

Drie dagen lang lieten we ons gewillig onderdompelen in het vaarwater van het 'female voices metal' gebeuren. Dit jaar ging het evenement FemMe, dat aan zijn vierde editie toe is, door op drie verschillende locaties. Vrijdag in Dynamo, zaterdag de Effenaar en zondag een akoestische set in het Blue Collar hotel. Heel intiem aanvoelende locaties, midden in het centrum of daar dichtbij. We vroegen ons af of er nog een publiek was voor deze muziekstijl. We stelden vast, door die toch vrij intieme en zelfs eerder kleinschalige aanpak bleken de zalen al bij al toch vrij goed vol te lopen. Geen overrompeling, of 'sold out' bordjes maar op de drie dagen was er toch voldoende publiek aanwezig, om vast te stellen dat het typisch 'female voices metal' gebeuren toch nog steeds leeft. Er was zelfs een vrij internationaal publiek aanwezig. Alleen zullen grote zalen hier niet meer vol voor lopen, tenzij voor kleppers als Epica, Within Temptation of aanverwante, vrezen we een beetje. Maar dat hoeft dus ook niet. FemMe 2017 bleek al bij al dus een heel succesvolle editie, mede door een top organisatie, een vriendschappelijke aanpak en een hele rits bands en artiesten die zich van hun beste kant lieten zien. Aan de fijne reacties van het publiek, gespreid over deze drie dagen, staan we niet alleen met deze stelling.

FemME is bovendien geselecteerd voor de Cultuurprijs Eindhoven. Omwille van het feit dat ook het cultuurleven - cafés, restaurants, hotels etc. - toeristen aantrok, die speciaal voor het evenement naar Eindhoven waren afgezakt. We denken dat het festival deze prijs dubbel en dik verdiend. Stemmen kunnen jullie nog altijd via volgende link: https://www.eindhovencultuurprijs.nl/nominatie/femme/. Onze stem heeft het festival in elk geval!

Over naar de muzikale omlijsting:

We starten deze festivaldag met Viper Solfa. Deze Noorse band is opgericht in 2013 door Ronny Thorsen, na de split van Trail of Tears. De bandleden slepen dus een pak ervaring binnen de scene met zich mee, en dat hoor je ook. Echter, het meest bijzonder aan Viper Solfa, naast de heel uniforme aankleding van elk van de bandleden inclusief de zangeres, is de rauwe tot vrij agressieve aanpak. De combinatie van de stem van Ronny en de female voice inbreng bezorgt ons een eerste adrenalinestoot. Het zou niet de laatste zijn.

Leonov, die hun opwachting maken in de bovenzaal, dompelen ons onder in een 'doom' sfeertje. Met zelfs een lichtjes psychedelische tongval. Leonov, ontstaan in 2010 in Noorwegen, wordt op hun Facebook pagina omschreven als post-rock/metal. De instrumentale aanpak, waarbij riffs en drumsalvo's in een climax naar boven toe de trommelvliezen doen barsten, blijkt inderdaad de rode draad doorheen het geheel. Gerugsteund door heel donker aanvoelende beelden op de achtergrond, laten we ons gewillig meedrijven over walmen van intensieve duisternis. Bovendien is er, als kers op de taart, die wonderbaarlijke stem van Tåran Reindal die je haast lijkt te hypnotiseren.

' Met de ogen gesloten komen we

weer eens in een donkere trance terecht,

die ons kippenvelmomenten tot

een krop in de keel bezorgt'

Een typische female voice metal band, zo kunnen we Weeping Silence zeker noemen. En daar is niets mis mee. De gothic/doom elementen zijn overvloedig aanwezig. Ondanks de magische instrumentale aankleding. Is het die toch wel heel indrukwekkende operastem van zangeres Diane met de heel rauwe vocalen van Dario, dat ons het meest over de streep trekt. Er ontstaat zelfs een soort 'Beauty and the Beast' effect. Weeping Silence, afkomstig uit Malta, timmert al sinds de jaren '90 aan de weg. Die jarenlange ervaring spelen ze voldoende uit, maar het zorgt niet voor een routineklus. Er is voldoende interactie naar het publiek toe. Met de ogen gesloten komen we weer eens in een donkere trance terecht, die ons kippenvelmomenten tot een krop in de keel bezorgt. Weeping Silence liet ons door deze aanpak dan ook totaal verweest achter.

Na een avondeten in één van de vele pittoreske Italiaanse restaurants in de omgeving, gingen we over naar een band die geen onbekende meer zijn voor ons. For I Am King is een vijftal uit Nederland. Deze female fronted metal band ontstonden in 2013. Als een stormram, die geen spaander geheel hield van de zaal, raasde For I Am King over de hoofden heen. De band brengt ons een pallet van verschillend metal stijlen, zelfs death tot deathcore zit ook verwerkt in hun muziek. In elk geval zorgt deze aanpak op het podium zal zorgen voor een donkere trip, die de luisteraar niet onberoerd laat. Het spectrum dat For I Am King aanbiedt opent dan ook vele deuren, vooral naar de diepste kelders van de hel.

' Hier worden geen geluidsmuren afgebroken,

of trommelvliezen aangevallen.

Maar harten diep raken

en zielen doen bloeden van intensief genot?

Dat is er zeker en vast bij.'

Over naar een verrassend hoogtepunt. Vetrar Draugurinn brengt een typisch soort gothic metal, met wederom een enorm donkere en intensieve omkadering. Mede door de magische inbreng van cello en viool ontstaat een sfeer die je prompt de krop in de keel bezorgt. De vocale aankleding blijkt een meerwaarde binnen het geheel, om je die ultieme doodsteek toe te dienen. Hier worden geen geluidsmuren afgebroken, of trommelvliezen aangevallen. Maar harten diep raken en zielen doen bloeden van intensief genot? Dat is er zeker en vast bij. Dit was dan ook een bijzonder intensief en hartverscheurend mooi concert, zowel vocaal als instrumentaal, dat aan de ribben bleef kleven.

'De Stem, nog steeds

het mooiste wapen

in de strijd'

De Nederlandse band MaYaN mocht de eerste festivaldag afsluiten. Ze omschrijven zichzelf als symfonische deathmetal. Ondanks de instrumentale aanpak, die wel degelijk door merg en been gaat, is de grote sterkte binnen deze band duidelijk de stem. De samensmelting tussen grunts en screams van zowel de vrouwelijke als mannelijke stemmen, zijn een meerwaarde binnen het geheel. De ene keer zorgt het voor een kippenvelmoment. De andere dat we ruw en zonder medelijden tegen een geluidsmuur worden gedreven. Door het aanbied van zoveel vocale variatie blijven we dan ook geboeid luisteren en genieten, van begin tot pril einde van de set. MaYaN bevestigd alleen maar de stelling, dat 'de stem' nog steeds het mooiste wapen is in de strijd. Best indrukwekkend, en een gedroomd orgelpunt van een wonderbaarlijke eerste festivaldag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!