Review Flying Colors @ 013

Datum: 
vrijdag, 13 december, 2019

Mike Portnoy en Neal Morse zijn niet weg te branden uit de 013 in Tilburg, met allerhande projecten hebben ze reeds meerdere malen de zaal in vuur en vlam gezet. Deze keer waren ze aanwezig met Flying Colors, een Amerikaanse supergroep. Want als je ook nog eens Steve Morse (Deep Purple), Dave Larue (The Steve Morse Band, Dixie Dregs) en Casey McPherson (Alpha Rev) in je rangen telt, dan zijn de verwachtingen natuurlijk zeer hoog. Het is dan ook geen sinecure om deze band tussen alle andere optredens door op de rails te krijgen. Deze tournee was dan ook zeer beperkt met slechts vier optredens in Europa, dit ter gelegenheid van hun laatste uitstekende album ‘Third Degree’.

Als opwarmer kregen we het Nederlands Dilemma voorgeschoteld. Deze groep werd in de jaren 90 door toetsenist Robin Z opgericht. Drummer Collin Leijenaar was al eerder actief bij Morse én Portnoy en zo is de link vlug gelegd. Vanwege het overlijden van zijn vader werd zanger Dec Burke vervangen door Wudstik, een hiphopper die zelf actief is bij For All We Know maar ook bij Ayreon al werd ingeschakeld. Aan het begin van het concert werd door Collin de trofee van iO Pages Prog Award 2018 voor het album Random Acts Of Liberation getoond, die hem door Mike Portnoy himself werd overhandigd. Hun optreden viel overigens zeer te smaken met een potje stevige progressieve rock, ondersteund door leuke gitaarsolo’s en veel keyboards. Wudstik deed het ook voortreffelijk, voorwaar niet evident om op korte tijd de nummers in te studeren.

Flying Colors kwam op het podium in de originele line-up, wat zoals reeds aangegeven niet evident is. Portnoy grapte erover dat ze beter in het vervolg een kamer zouden huren, gezien hun frequente optredens in de 013. De set werd ingezet met Blue Ocean van het eerste album en de toon was onmiddellijk gezet met een nummer, dat wel progressieve elementen bevat maar tevens catchy en zelfs soms wat poppy overkomt. De leuke gitaarriffs van Steve Morse nemen we er graag bij. Met de rocker The Loss Inside werd het tempo opgetrokken en was het publiek helemaal mee. De songs van de setlist waren netjes verdeeld over hun drie albums; op die manier kreeg je een mooi overzicht van hun toch nog beperkte carrière. Met zijn gebruikelijke pet aan was Casey opnieuw zeer goed bij stem. Hij werd een beetje emotioneel bij het aankondigen van You Are Not Alone, een song die geïnspireerd is door de gebeurtenissen tijdens de meedogenloze storm Harvey in Houston. Op de videoprojectie zie je hem in een bootje varen doorheen de straten, in de hoop om mensen bij te staan. De zang wordt overigens verdeeld over de 3 protagonisten Mike, Neal en Casey, maar laatstgenoemde is toch terecht de leadzanger. Ook Dave LaRue mag met zijn slappin’ baslijnen soms een hoofdrol opeisen, vooral in de song Geronimo. Een poppy momentje kregen we bij het aan The Beach Boys herinnerende Love Letter, waarin zelfs op een bepaald moment a capella werd gezongen. De mooie video’s sloten sterk aan bij de nummers, waardoor er uiteraard weinig improvisatie was bij de keuze van de songs in de setlist. Maar met dergelijke topmuzikanten kon het niet fout gaan. Dit was een uitstekend optreden, het zoveelste dat de heren Portnoy en Morse kunnen aanvinken in 013!

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!