Review Greta Van Fleet @ Lotto Arena

Veel mensen keken in februrari uit naar het uitverkochte optreden van Greta Van Fleet. Maar een luchtweginfectie bij zanger Josh Kiszka stak daar toen een stokje voor, waardoor de band een lange pauze moest nemen na anderhalf jaar touren. Niet getreurd, een nieuwe datum werd gevonden en dat was het meer dan waard.

15 november was het dan eindelijk zover, de Britse soul en roots zangeres Yola mocht de avond openen. En als je haar zag op het podium dan leek het wel of je even terug in de tijd gesmeten werd en een jonge Tina Turner met afro kapsel zag staan. Ondanks het feit dat Yola een geweldige stemgeluid heeft, slaagde ze er toch niet in om het publiek goed op te warmen. het begin van haar set was eentonig. Halverwege kwamen er gelukkig enkele nummers die iets meer up-tempo waren, waardoor er ook wat animo kwam voor het podium. Maar na twee snellere nummers besliste ze om het tempo weer een beetje terug te schroeven, waardoor de sfeer weer snel onder nul zakte. afsluiten deed ze met een mooie cover van Spanish Harlem van Aretha Franklin.

Na Yola was het aftellen naar de headliner. Greta Van Fleet had al een passage op Werchter op hun palmares staan, dus de verwachtingen waren hoog gespannen. Net als toen kwam de band op het podium met witte rozen en hetzelfde rode jumpsuit, waardoor je al snel de vraag stelde of het toch geen slap afkooksel van dat optreden werd?

Maar spijtig genoeg was dat het geval, Greta Van Fleet opende hun optreden met een kleine gitaarsolo, waarna ze The Cold Wind speelden. Hier viel direct op dat Josh kiszka zijn stem on point was. Hij krijste en schreeuwde alsof zijn leven er van af hing. Hierna was het de beurt aan Safari Song dat direct gevolgd werd door een drumsolo. Als de band deze keuze al maakt na het tweede nummer dan besef je dat ze niet genoeg materiaal hebben om een show van 75-80 min te spelen. Na deze opening was het publiek wakker geschud en probeerde Josh om hun enkele stukken te laten meezingen. Nu zijn Black Smoke Rising en Flower Power niet echt de gemakkelijkste nummers om dit te doen, waardoor het publiek eerder lauw reageerde. Wat ook niet echt hielp was dat tijdens de bindteksten de zanger zeer moeilijk te verstaan was.

het optreden ging gestaag verder met de nummers Anthem en Age of Man, en veel ruimte voor improvisatie waardoor nogmaals opviel dat de band moeite heeft met een lange set. Waar iedereen misschien een Led Zeppelin cover had verwacht, kozen de jongens voor The Music is You van John Denver. De bassist Samuel Kiszka had ondertussen al gedurende enkele nummers plaats genomen achter zijn orgel iano, wat toch een gewaagde zet was. Maar het zorgde voor een extra 70's vibe dat je toch verwacht bij een optreden van Greta Van Fleet.

Vervolgens ging het optreden gestaag verder met You're the One en Black Flag Explosion. Maar omdat het weer veel van hetzelfde was begon een beetje slijt op hun show te komen. Het feit dat ze als headliner geen videoschermen of aangepaste lichtshow mee hadden, speelde hier ook in mee. Na 50 minuten had het publiek het wel een beetje gehad met de gele en rode lampen en het overdreven gebruik van het rookmachine.

het optreden afsluiten deden ze met When the Curtains Falls, waarna ze ongemakkelijk lang weg bleven voor een encore. wat dan ook ervoor zorgde dat veel mensen al op weg naar de uitgang waren toen Lover Leaver losbarstte. Als allerlaatste sluitstuk kwam hun hit Highway Tune aan bod, waarvan het einde vakkundig de nek werd om gewrongen door opnieuw een veel te lange solo. Heeft Greta Van Fleet alles om een grote band te worden? Ja, maar ze hebben nog een lange weg af te leggen om dat punt te bereiken.

Setlist:

• The Cold Wind
• Safari Song
• Black Smoke Rising
• Flower Power
• Anthem
• Age of Man
• The Music Is You (John Denver cover)
• You’re the One
• Black Flag Exposition
• Watching Over
• When the Curtain Falls
• Lover, Leaver
• Highway Tune