Review HELL @ Zaal Bret

Datum: 
zondag, 10 mei, 2015

Zaal Bret in Genk was zondagavond 10 mei ‘the place to be’ voor een avondje vol  heavy metal . Er is één ding dat alle aanwezigen die avond wél nodig hadden; een stevige portie geduld! De mannen van HELL arriveerden pas een halfuur nadat de deuren normaal gezien open gingen. Ze hadden er 9 uren over gedaan om van Oberndorf (Duitsland) naar Genk te rijden. Aangezien al de geplande bands speelden met de muziekinstallatie van HELL en al de soundchecks dus ook nog moesten gebeuren,  kon de lange rij wachtenden pas met bijna 3 uur vertraging de zaal binnen. Gelukkig verliep vanaf dan alles wel zeer vlot. 

De eerste band, Elm Street, haalde een groot voordeel uit deze vertraging; aangezien het al redelijk laat was en iedereen blij was dat ze eindelijk de zaal binnen konden, was er voor zover er die avond veel mensen zouden komen toch al redelijk wat volk aanwezig. Het was ook duidelijk dat een groot deel van het volk ook al van deze Australische band gehoord had! Ze vlogen er meteen stevig in en het lukte hen redelijk snel om het grote deel van het aanwezig publiek op te warmen. De muziek klonk goed en er kon snel gezien worden dat deze mannen over de nodige techniek beschikten. Zanger Ben Batres zong met een typische ‘thrash’-stem. Naar het einde van het concert toe bleek wel dat deze manier van zingen zijn stem niet ten goede kwam en dat kon je goed horen. Er werd voor een goede show gezorgd maar heel veel bijzonders had deze band voorts niet om het lijf. Toch hadden zowel de band als het publiek plezier, dit is misschien wel het belangrijkste aan een heavy metal show!

Aangezien de organisatie de gelopen vertraging zo goed als mogelijk probeerde te verkorten, volgde er slechts een korte pauze alvorens de tweede band Night (uit Zweden) aan hun set begon. De zanger was een Mikael Åkerfeldt look-alike, maar helaas gold dat niet voor zijn stem. Toch hoeft dit geen negatief punt te zijn. Ondanks het beperkte stembereik van de zanger, paste zijn stem toch zeer goed bij de muziek, die een typisch 70’s sfeertje om zich had. De muziek kan het best omschreven worden als oldschool heavy metal met een bluesy kantje. Qua techniek sprongen deze mannen wel duidelijk uit boven de vorige band. Ondanks de jonge leeftijd van de leadgitarist, kon hij wel een aardig stukje gitaar spelen. Iedereen was zeer goed op elkaar ingespeeld waardoor het muzikale geheel wel kon overtuigen.

Na opnieuw een kleine pauze was het de beurt aan het Spaanse Hitten om het podium te veroveren. Vanaf het eerste lied werd duidelijk dat er bij deze Spanjaarden een grote nadruk lag op het showaspect; veel rondlopen op het podium, uitbundige moves en een grote smile op het gezicht. Dit zorgde voor een zeer aangename sfeer, maar muzikaal sprong ook deze band er niet echt tussenuit. Op plaat klonken ze als het oorspronkelijke Iron Maiden werk dus de verwachtingen lagen redelijk hoog. Helaas kwam dit aspect live niet genoeg tot zijn recht. De band deed soms iets te hard hun best om de muziek op een goede manier over te brengen bij het publiek, dit lukte maar gedeeltelijk en werkte na verloop van tijd wat in hun nadeel. Op het einde van hun set werd een cover van het lied ‘Iron Maiden’ gespeeld. Dit nummer klonk dan weer wel overtuigend. Indien ze op deze manier de hele set hadden kunnen overbrengen was de show waarschijnlijk van een hoger niveau geweest.

Omstreeks kwart na elf, toen HELL aan hun set ging beginnen, waren al enkele mensen naar huis gegaan. HELL startte namelijk ruim 2 uur later dan gepland en niet iedereen wou daarop blijven wachten. Het licht doofde zich en de fakkels werden aangestoken. De bandleden kwamen het podium op onder de begintonen van Gehennae Incendiis en kort nadien stormde zanger David Bower het podium op. Hij verwelkomde het publiek op zijn eigen, theatrale manier zoals we van hem gewoon zijn. Op deze theatrale manier werd de hele show gevoerd, zo sprong hij tijdens Blasphemy and The Master naar het publiek toe om bij hen de duivel uit de drijven. Andere hoogtepunten van de show waren Darkhangel, The quest en Land of the Living Dead. Spijtig genoeg kregen we ditmaal bij Darkhangel geen David Bower op stelten in bokkenkostuum te zien, waarschijnlijk omdat het plafond van de zaal niet hoog genoeg was. Net als we van deze muzikanten kunnen verwachten, werd er heavy metal gespeeld op hoog niveau waar niet veel op aan te merken valt. Er moet wel gezegd worden dat de sound over de gehele avond niet denderend was; het geluidsvolume stond te hoog ingesteld in verhouding met de grootte van de zaal. Voorts zagen we nog een aantal mooie visuele effecten zoals een ontploffende bijbel, een zelf ontvlammend kruis en een vuurspuwende toorts. Afgesloten werd er met de hits On earth as it is in Hell en Save us from those who would save us. Het was een geweldige show en ondanks de grote vertragingen ging toch iedereen naar huis met een lach op het gezicht.

Meer foto's vind je in het fotoverslag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!