Review Helldorado 2024

Datum: 
zaterdag, 16 november, 2024

Zaterdag 16 november 2024 was het weer zover: Helldorado time!

Het jaarlijkse feestje genaamd Helldorado, net als de voorbije jaren konden we ons weer verwachten aan een dag vol rock, metal, punk enz. De kick off op de Cobra stage kwam van de BURNOUT BOYS, de garage punkrock band rond zanger Dennis Weening (bekend van vele radio en tv programma’s). De band knalde er direct goed in, en ondanks het feit dat ze de oneerbiedige eerste plaats op de line-up hadden speelde ze alsof ze aan het headlinen waren. Wat wel opviel was dat de band voor vele (niet Nederlanders) nog onbekend en daardoor onbemind was, waardoor de reactie van het publiek wat uitbleef. Maar na deze passage zal dit wel vlug veranderen.

Maar geen tijd om te wachten na hun set want geen 5 min na de show van de Burnout Boys begon het Vlaamse COBRA THE IMPALER aan hun set op de Lion Stage. Deze band uit het Gentse heeft al op menig Europees festival gespeeld (Dynamo, Hellfest, Alcatraz enz;). De heavy metal riffs scheurden door de zaal, James Falck wierp zich op als echte volksmenner en de sfeer zat vanaf de eerste noot goed. De invloeden van TACE DC zijn vorige bands (Aborted en Horses On Fire) vielen vaag te bespeuren, en de gitaar riffs volgden elkaar in een sneltempo op. De nummers gaan voornamelijk over de wereld van goden en monsters, maar deze passage kan ook zeker bestempeld worden als heroïsch. 

Maar na de set van Cobra The Impaler viel al een ding op, door het strakke tijdschema werd het kiezen of delen welke bands je wou zien. Of dat je een keuze moest gaan maken tussen een show missen en eten. Maar goed als dat het enigste minpuntje was in a day of rock and roll, so be it.

THE BABOON SHOW, deze rock and roll band uit Stockholm (Zweden) werd opgericht door Cecilia Boström (vocals) en Hakon Sörle. De zangeres was gekleed in een luipaard print one piece en bewoog als een wilde kat over het podium. Haar grauwe stem, de vlotte gitaren en het feit dat zij het publiek perfect wist te bespelen maakte dit al a show to remember, en een band die je zeker nog eens live wil zien.

Ah crap, weeral een spurtje naar het andere podium want PALLBEARER ging aan zijn set beginnen, deze doom metal and uit Arkansas was even een verrassing na de energieke Baboon show. En ok, doom is nu niet het hevigste genre dat er is, maar het publiek werd terug in slaap gewiegd. Het lag zeker niet aan de band die een geweldige set speelde met een mooie afwisseling van oud en nieuw werk. Maar dit maakte ook wel pijnlijk dat er teveel verschillende genres op de line-up stonden. Doom, blues, punk, garage rock en ga zo maar door. Feit was dat het festival niet uitverkocht was dit jaar.

Maar goed, hoog tijd voor het kleinste en gezelligste podium van Helldorado eens te gaan checken. Want een van de grondleggers van de Eindhoven rockcity scene ging het kleine podium betreden. THE SPADES met als uithang bord zanger Dennis, nadat ze een pauze hebben genomen vanaf 2011 ongeveer, spelen ze nu sporadisch wat shows, en damn wat een mokerslag was dit, hits als hit ‘n’run, hurt you again en c’mon baby luidde de start in van deze set. Het feit dat ze in Eindhoven ook een thuismatch speelden hielp natuurlijk ook wel bij de sfeer in het publiek. En dan speelde de lange (Bart) van PETER PAN SPEEDROCK ook nog eens bas. Dus het feestje kon niet op, beat me, random violence en I’m the man zorgde voor de apotheose en zorgde ervoor dat vele mensen instemmend mee knikten in het publiek. Zo zagen we zelfs Gunther van Sjock festival met een glimlach staan, dus wie weet krijgen we wel een herhaling van de legendarische editie van 2009 waar The Spades en Turbonegro de line-up deelde.

Hop hop, tijd voor DOOL, de progresssieve rock/doom metalband van Raven Van Dorst. Bij ons vooral bekend geworden na de passage in De slimste mens. Maar net als Pallbearer kon ook DOOL geen blijvende indruk maken. Ook het feit dat er geen echte interactie met het publiek was speelde hier wel een rol in. Maar daar was dan de Nederlandse rocktrots JOHN COFFEY, met hun snedige riffs en zanger die geen twee seconden stilstaat. Een volksmenner die geregeld aan de front barriers zorgde voor een echt feestje. En dan moest de pletwals ZEKE nog beginnen op The Tarantula Stage, en dit was alles wat je kon verwachten van een show van hen. Vuil, snel en luid, heel luid, de nummers knalden in een sneltempo achter elkaar door en het podium was echt wel veel te klein voor een band van dit formaat.

En toen was het tijd voor de blues rock van GRAVEYARD, wat toch ook weer een kleine aanpassing was na Zeke. Maar dit kon niets wegnemen van hun fenomenale gitaarspel. En de nummers verveelden dan ook geen moment. En het was een welgekomen rustmoment tussen Zeke en de Helldorado huisband PETER PAN SPEEDROCK, traditie getrouw werden ze aangekondigd door hun “mascotte” Dikke Dennis. Zowel Peter als Bart hadden er al een show opzitten met respectievelijk Tankzilla en The Spades. Maar hier was dus niks van te merken. De show werd meer dan gesmaakt door het publiek en dan moest Dennis nog passeren om Come get some mee te zingen. En wat dat duidelijk werd uit die tekst was wel "you talk about Dennis baby", en dat was een feit. Wat een explosie, wat een sfeer, en dan kwam Dennis nog eens terug eerst voor een nieuw nummer te zingen, en dan voor de Nederlandse cover van Ace of spades. Deze show mocht blijven duren.

Hierna was het tijd voor de headliner op deLlion stage, en dat was niemand minder dan BARONESS. Deze progressieve/sludge metalband timmert al een tijdje aan de weg. En hun passage als headliner van dit podium was dan ook meer dan terecht. Zang, gitaar enz. was on point en als we dan een minpunt moesten zoeken voor hun set, dan was het wel dat er precies problemen waren met de drumkit, waardoor de drummer na ieder nummer naar de side stage liep of minuten in de silent micro zat te praten met de sound engineer. Hierdoor verloor de show toch wel wat van hun momentum, en hoorde je toch wat gemor in het publiek.

Maar de absolute afsluiter van het hele festival was FRANK CARTER AND THE RATTLESNAKES. Nu heeft deze band een beetje een reputatie van hit or miss te zijn als ze live spelen. Maar hier kunnen we toch spreken van een voltreffer. De show was 3 nummers ver en de zanger stond al in het publiek, waar hij dan ook ineens vroeg om de GSM’s weg te steken "because this is a rock show not a fucking zoo". De eerste circle pit was niet groot genoeg en Frank Carter wou zelfs dat de mensen op de laatste rij meededen. Dus een circle pit tot achter de PA was een feit, en het optreden kon maar beter memorabel zijn. Want redelijk vroeg kondigde de band al aan dat ze een pauze gingen inlassen na deze show. Misschien heeft het feit dat de reünie tournee van The Sex Pistols met Frank Turner op zang hier wel iets mee te maken. Een waardige afsluiter maar wat merken we dan er is nog een band aan het spelen op het kleine Tarantula stage.

De grindcore band ROMPERPROP was last minute nog opgeroepen als vervanger voor de Bömbers. En als je kwam voor een politiek correcte show dan zat je al snel op de verkeerde plaats. Een zanger verkleed als een dokter vol bloed, een bassist als skelet met een bas met open gespreide benen. Van de tekst van de nummers was niet veel te verstaan, maar dat kunnen jullie wel zelf invullen met titels als forskin fart, pelikanenlul, cock and ball torture. Dit was toch wel een bizar hoogtepunt van een top festival dat al de eerste bands voor 2025 heeft aangekondigd. En zorg dat jullie op tijd een ticket hebben want de denim vestjes van de Turbojugend zullen dan massaal aanwezig voor PETER PAN SPEEDROCK en TURBONEGRO.

Bekijk ook het fotoverslag hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!