Review Iron Reagan @ JC Kavka

Op een erg hete zomeravond stonden er 3 prachtige bands op een affiche waar je echt wel van de andere kant van België wou voor afkomen. Wat stond daar op de affiche? De jonge leden van Mästürbätör, de Antwerpse bandleden van Toxic Shock en de Amerikaanse gekheid van Iron Reagan. 

En zodoende knalde men tegen een goede snelheid naar Antwerpen, want zo’n show wil men echt niet missen. Eens daar aangekomen was het nog rustig, maar nog geen 5 minuten later stonden in de eerst nog verkoelde zaal, de bandleden van Mästürbätör en hun publiek. Voor een beginnende band was de muziek zeer aangenaam. De bandleden trokken zich niets aan van de warmte, ook al was het toch wel zweten in een zaal die steeds meer gevuld werden met thrash metalheads. De set zat behoorlijk goed in elkaar, de interactie met het publiek was er en de nummers verliepen in een mooie samenhang. Deze band is misschien nog jong, maar ze zijn op een goede weg voor een mooie weg af te leggen in het metalwereldje van tegenwoordig. Een lekker begin voor een spetterend einde!

Na de eerste band zocht men meteen wat verkoeling. Er waren zeer veel mensen op een hete avond als deze en het was te merken in de zaal. Een kleine gladheid hier en daar en de bar had overuren te doen. Maar goed, Toxic Shock. Deze Belgische band heeft al op meerdere festivals gestaan, maar vandaag waren ze te zien in het JC Kavka. Ze begonnen met een ludieke electronic melodietje, dat te lang bleef duren voor een intro, om daarna meteen af te schieten in de lekkere crossover/thrash metal punk die Toxic Shock aan het publiek voorschotelde. Het publiek was nog in het begin stilletjes, maar éénmaal dat de bandleden zich meer warm maakten kwamen er een paar circle pits. Zie je het al voor je? Een zaal vol zwetende jonge en oude mannen/vrouwen waar het steeds drukker werd? De druppels liepen het voorhoofd af. Het is duidelijk te merken aan Toxic Shock dat ze duistere lekkere thrash metal/punk maken. De zwoele stem van de zanger, de interactie met publiek, de prachtige zware gitaarlijnen en drumtechnieken die nu nog steeds bleven nazinderen... Het was een sterk pakket! De band brak de tent gewoon af! 

Toxic Shock had het warm, maar ondanks dit hebben deze bandleden zich op het podium gezwierd en langs de stereoboxen geklommen en gezongen alsof hun levens eraf afhingen! Het Antwerpse Toxic Shock was het meer dan waard om te zien, want zo’n gekke set moet wel op zo’n affiche als deze!

En dan liepen de Amerikaanse mannen van Iron Reagan op het podium. Wildebrassen met lang bruin/zwart haar, zwarte shirts met hun favoriete bands of ‘LIFE IS PAIN’ op, die gekke bekken trekken naar de mensen toe en dan beginnen met een set waar je nog volgende week over zal dromen! Ja, we hebben het hier duidelijk over Iron Reagan. Deze mannen stonden er en lieten een zeer ludieke indruk op het publiek achter!

Wie ze nog niet kent, heeft het nu anders wel geweten. De zaal zat vol, maar echt vol! Het was duwen om maar een kleine glimp van deze mannen te kunnen zien. En daarnaast was het ook duwen om maar een beetje verkoeling te krijgen, die we natuurlijk nooit kregen. Deze show was gewoon te heet voor woorden!

Iron Reagan stond voor de tweede keer in België; de eerste keer was op het Meerhoutse festival Groezrock waar één van onze leden van Festivalblog de drummer Ryan Parrish ook nog heeft mogen interviewen. Een band waar je werkelijk je vingers aan kan aflikken, zo goed en zo lekkere crossover thrash/punk maakt deze band. Werkelijk een band die je eens aan het werk moet gezien hebben, want plezier, blijdschap en samenhorigheid is iets wat je echt van deze band krijgt!

Je hoort duidelijk aan Iron Reagan als vocalist Tony Foresta aan het zingen/screamen is. Hij heeft nu gewoon een onwijze aparte stem voor een man: lekker zwoel en ruig, een hese stem die zo lekker warm klinkt. En dat was net wat deze zaal nodig had. Genoeg warmte in de zaal, maar ook een warme stem die hen voorstelde aan Iron Reagan. De band trok enorm veel spektakel met nummers als Miserable Failure, I Won’t Go, Cycle Of Violence, The Living Skull, Spoiled Identity, Tyranny Of Will, Eyeball Gore, In Greed We Trust, Close To Toast, Rat Shit, Eyes Piss Tears en tot twee keer toe Your Kid’s An Asshole. Er kwamen nog zoveel diverse songs aan bod. Four More Years en Eat Shit And Live waren duidelijk de overroepen afsluiters van Iron Reagan, maar het was dan ook het meer dan waard!

Iron Reagan spetterde met zijn überperfectionistische gitaarlijnen en te zalige drumtechnieken, om daarnaast ook nog te mogen genieten van de vrolijke bandleden en solo's die de gitaristen aan ons voorschotelden. Daarnaast deden ze in deze zaal hetzelfde als wat ze deden op Groezrock: 6 songs spelen op twee minuten tijd. En het was hun zeker en vast gelukt! Dit mede ook door de humor van Tony en co. Ze hebben de zaal wel vol met hun humor en mooie instrumentele technieken. De samenhorigheid in de zaal was te ruiken en te voelen: circle pits die echt immens groot waren en die de hele zaal in beweging zetten, hier en daar ook de violent dancers aanwezig, en natuurlijk werden er geweldige headbang kwaliteiten ingezet. Wie op de deze muziek niet kan meedoen is echt werkelijk gek! De moshpits waren geweldig om aan te zien: duwen en springen! Niets telde meer: Iron Reagan had deze zaal in hun handen en het publiek vrat hen helemaal op. Maar hoe kan het ook anders? Als je deze 5 langharige mannen aan het werk ziet, wil je gewoon niets anders dan bewegen op deze muziek. Het beroert je en laat je niet meer los. Het werkt! Instrumentaal is Iron Reagan een duidelijk hoogtepunt, maar de mooie stemtechnieken van Tony mogen hier zeker niet voor onder doen. De zwoelheid, de warmte en zijn heesheid... het laat je gewoon niet los!

Bedankt aan Heartbreaktunes en JC Kavka om deze affiche te presenteren aan het publiek. En we hopen met ons hele hart dat we Iron Reagan weer snel aan het werk zullen zien!