Review Jera On Air 2019 dag 2: zaterdag 29 juni - Oude koningen en de troonopvolgers

Datum: 
zaterdag, 29 juni, 2019

We zijn aangekomen aan de slotdag van Jera On Air en het wordt zowaar nog heter dan gisteren. De tenten worden bijn aomgedoopt tot Finse zweethutten. Laat ons hopen dat op die manier de caloriën die we binnenpakken aan bier en burgers er zo snel afsmelten al lijkt ons dat een utopie. Ons metalcore hart werd vandaag verwend en dat al vanaf de eerste band.

 

We begonnen onze festivaldag met de Franse band Landmvrks. Deze band werkt al enkele jaren gestaag aan hun opmars binnen het genre. Met hun meest recente release lijkt dit dan ook zijn vruchten af te werpen. 'Fantasy' is een ijzersterke release en dat weerspiegelt zich hier ook vandaag. Alhoewel ze als eerste band optreden is het enthousiasme voor de Marseillenaars groot. Zanger Florent Salfati heeft dan ook geen enkele moeite om het publiek warm te krijgen voor z'n band, en neen dat heeft niks met de tropische temperaturen te maken. Landmvrks is gewoon een straffe band, topmelodieën, lekkere agressieve stukken en pittig instrumentaal werk, just the way we like it.

 

Na de leuke start was het de beurt aan punkband This Is War om het feestje draaiende te houden. Hier slaagden ze wonderwel in. De streetpunk die de band brengt valt hier in goede aarde. Het helpt natuurlijk dat de band uit Nederlanders en Belgen bestaat, die hebben toch vaak een streepje voor. Hoewel wij lagelanders niet bekend staan als chauvinistisch mogen we dat soms wel eens zijn. We hebben heel wat talentvolle bands in beide landen. Denk maar aan de band die we straks nog aan het werk zullen zien wiens naam begint met een B…

 

Nog voor hun debuut release het levenslicht heeft gezien staat de band Acres hier al fier te pronken op het podium op Jera On Air. Dit debuut ‘Lonely World’ komt uit op 9 augustus. De sound van de band houdt zowat het midden tussen punk en metalcore. Daarmee bedoelen we dat de melodieën vaak doen denken aan pop-punk terwijl de snoeiharde breakdowns dan weer puur metalcore ademen. Deze afwisseling is net wat onze aandacht gedurende de set van Acres weet vast te houden.

Ook Bleed From Within heeft geen enkel probleem met onze aandacht vast te houden. We zijn grote fan van deze Schotten en waren dan ook even blij als een kind die een lolly krijgt toen deze band op de affiche verscheen. Live stellen ze zeker niet teleur. Met hun meeste recente release ‘Era’ hebben ze een ijzersterk comeback album uitgebracht dat live staat als een huis. Zanger Scott Kennedy weet elke song perfect over te brengen naar het enthousiaste publiek, terwijl Craig Gowans zijn lage haardos meermaals de lucht in gooit. 

We blijven nog even bij de letter “B” want de volgende band die het podium betreed is ons eigenste Brutus. Onze Belgen zagen we vorige week nog de Warzone platspelen op het grote Hellfest. Daar maakten ze indruk en hier bevestigen ze hun kwaliteiten als één van de beste Belgische bands die we de laatste jaren hebben leren kennen. Onder een immense hitte inmiddels in de tent drumt zangeres Stefanie alsof haar leven ervan afhangt met enkel een kleine ventilator om voor wat afkoeling te zorgen. Een set openen met War, het bezorgt ons keer op keer kippenvel. Hoe schoonheid en ruwheid perfect verbonden zitten in deze song, met  Peter Mulders en Stijn Vanhoegaerden die de ruwheid de hoogte in stuwen. Verder was de set vooral opgebouwd rond hun nieuwste album ’Nest’, de opvolger van het ijzersterke ‘Brutus’.

 

Cancer Bats gaf ons een oplawaai van jewelste met hun energieke hardcore punk. Deze Canadezen hebben toch inmiddels al 6 albums op hun teller en zijn dus geen nieuwelingen meer. Die ervaring zie je ook duidelijk op het podium. Vastberaden en zonder enige stress pakken ze moeiteloos het publiek in. Een publiek dat ondanks de warmte uiterst beweeglijk blijft. Het kan je als band alleen maar deugd doen dat je je toeschouwers zo enthousiast ziet reageren op je muziek.

 

Op naar het andere eind van de wereldbol dan voor de Aussies van Polaris. Eén van de meest belovende metalcore bands van de nieuwe generatie. Hun debuut ‘The Mortal Coil’ staat bol van de strakke tracks, die hier live bulderend door de speakers knallen. The Remedy, Lucid, Relapse, songs die ons keer op keer een glimlach bezorgen. Dat de band leuke fans heeft postte zanger Jamie Hails na hun set toen ze verwend werden op enkele pinten bier aan de merchandise stand waar ze hun fans gingen groeten. 

 

Misschien wel de band waar we het meest naar uitkeken was Bleeding Through. Een band die mee aan de basis lag van de populariteit van metalcore halfweg de jaren 2000. Ze maakten vorig jaar een ijzersterke comeback, vier jaar na de bekendmaking van hun laatste tournee. Het zal toch te hard gekriebeld hebben bij zanger Brandan Schieppati, die zijn leven terug op de rails had. Bleeding Through bracht een echte klepper uit met ‘Love Will Kill All’. De set die ze hier neerzetten vulde ons met genot van de eerste seconde tot de allerlaatste, al had het misschien ook wel te maken met de mooie keyboardspeelster Marta Peterson. Tracks Dead Eyes, End Us en No Friends werden gebracht uit hun recentste maar ook ouder werk zoals For Love And Failing en Revenge I Seek o.a. knalden door de speakers. Het deed de band deugd om terug voor hun fans in Europa op te treden en wij kunnen enkel hopen dat we ze heel snel terug zien.

Met Agnostic Front stonden er vandaag old school hardcore heersers op de affiche. Een band die toch al meedraait van 1980 en mede verantwoordelijk was voor de New York Hardcore scène, de NYHC. De band gold dus als grote invloed voor de vele bands die hieruit nog volgden. De sound van de band evolueerde wel van hardcore naar meer door trashmetal beïnvloedde crossover metal. Waardoor ze bij een breder metalpubliek geliefd werden.

 

Minder legendarisch dan de voorgaande band maar daardoor zeker niet minder hardcore is Comeback Kid. De Canadese band met de energieke Andrew Neufled achter de microfoon stond al op meerdere grote festivals en ware duidelijk in hun sas om hier in Ysselsteyn hun fans te entertainen. Andrew Neufeld klom al snel het podium af om aan de barrière hun songs samen met de fans te zingen en brullen. Voor de fans en fotografen altijd een aangenaam moment als je idool aan de barrière verschijnt.

We schrokken wel even van de populariteit van de volgende band. Vooral dan bij de vrouwelijke helft van het publiek die de eerste rijen aan het podium hadden ingenomen. Our Last Night is vooral populair geworden op youtube met covers van bekende popliedjes zoals bijvoorbeeld de hits Old Town Road en Shape Of You. Maar dat de band meer is dan een coverband bewijzen hun inmiddels vijf albums en hun set die ze hier neerzetten. De band kwam recentelijk negatief in het nieuws met een nogal ego-post op Twitter waardoor ze toch wat credibiliteit verloren.

 

 

Heel punkrock minnend Nederland, België en opvulling uit verschillende buurlanden stonden te popelen om Heideroosjes aan het werk te zien. De jubileumconcerten raken op recordtempo uitverkocht en hier horen we waarom. De band is immens populair en dat merk je tot buiten de tent. 30 jaar Heideroosjes bij temperaturen van +30°C. De setlist zat volgepakt met hun beste hits al moet zanger Marco Roelofs toch beter lezen of opletten want hij kondigde Iedereen Is Gek (Behalve Jij) aan toen het eigenlijk eerst nog aan Now I Wanna Sniff Some Glue was. Hij werd snel door de rest van de band op de vingers getikt wat toch voor enige hilariteit bij het publiek zorgde. Wij waren vooral blij om Damclub Hooligan te horen, dat ze trouwens opdroegen aan de aanwezige Belgen, en I'm Not Deaf I'm Just Ignoring You tevens de spreuk die je vandaag op heel wat shirts kan aflezen.

 

Turnstile is toch een aparte band en dan zeker zanger Brendan Yates, die tijdens de eerste nummers van de set continue van garderobe wisselde. T-shirt draaien tot een topje zoals je veel meisjes met hun shirts ziet doen, dan weer t-shirt uit en in bloot bovenlijf om dan te eindigen met z'n haren in een paardenstaart te leggen. Het was leuk om hem telkens bezig te zien. Turnstile is een vrij jonge hardcore/punkband want hun oprichting dateert van 2010, in vergelijking met andere hardcore bands die we hier zagen dus echte jonkies. Maar dat doet niks af van de strakke set die ze hier neerzetten.

Ook immens populair is Jamey Jasta en zijn band Hatebreed. Je kan ze gerust de heersers van de hedendaagse hardcore noemen. Jongeren zijn er wild van en ook de ouderen zijn gecharmeerd door de beukende energie van de band. Jasta is een top entertainer die met gebalde vuisten het podium beheerst en met zijn glimlach het publiek bespeelt. Hatebreed is hier duidelijk in hun nopjes want het plezier is er van af te lezen. Ondanks de hitte, ja we vallen in herhaling, was het publiek ready to Destroy Everything.

 

We eindigen deze editie van Jera On Air met twee metalcore bands. De eerste is The Amity Affliction. Net als de afsluiter uit het verre Australië, dat blijkbaar goede grond is voor strakke metalcore bands. Hun recentste album dateert van vorig jaar en dus bevat hun setlist merendeels track van dit album, 'Misery'. Zo worden de fans op hun wenken bediend met D.I.E., Ivy, Feels Like I'm Drowning en Drag The Lake.

 

Tijd dan voor de koningen van de hedendaagse metalcore. De band is de laatste jaren als een raket de hoogte ingeschoten qua populariteit. Dat hebben ze te danken aan hun laatste twee albums. Parkway Drive ging met 'Ire' en zeker met hun recentste 'Reverence' de softere en meer commerciële kant uit. Ook de groei aan populariteit zorgde ook voor een groei van hun podiumact. Parkway Drive is een echte headliner geworden en dat bewijzen ze ook hier op Jera On Air. Een intrede vanuit het publiek begeleid met fakkels zorgde al voor een eerste wauwmoment, gevolgd door de openers van de set Wishing Wells, Prey en Vice Grip. De band had vooral aandacht voor de nieuwe weg en speelde een beperkt aantal 'oude' nummers. De fans van de oude Parkway Drive kregen wel klepper Karma te horen bovenop Wild Eyes en Idols And Anchors. Dat een optreden in een tent niet automatisch wil zeggen dat er geen plaats is voor pyro bewijst de band vanavond. Metershoge vlammen worden de hoogte ingespuwd gevolgd door de "ooooh's" en "aaaaah's" vanuit het publiek. Met bisnummers Crushed en Bottom Feeder valt het doek voor deze show en deze editie van Jera On Air. Het was een bloedhete editie met een toporganisatie en een uiterst aangename sfeer.

 

Tot volgend jaar voor Jera On Air 2020 dat doorgaat op 25, 26 en 27 juni.

Lees ook het verslag van de eerste festivaldag en bekijk de foto's van de eerste en tweede dag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!