Review Knotfest France 2019 - Slipknot brengt hun festival naar Frankrijk
De organisatie van Hellfest had voor dit jaar een heuse verrassing in petto. Ze haalden voor de eerste maal Knotfest, het festival dat uit de grond werd gestampt door Slipknot, naar Europa. Een primeur ook voor GigView die van de partij waren voor deze unieke beleving. Voor Knotfest waren enkel de beide main stages beschikbaar en werden die ingedeeld in een Europese zijde en een Amerikaanse. Verder de typische Hellfest decors die al te bewonderen waren en een opgetrokken circustent die dienst deed als museum met Slipknot memorabilia.
De weide liep toen om 16u in de namiddag de kathedraal haar deuren opende gestaag vol, iedereen was dolenthousiast voor deze misschien wel "once in a lifetime" beleving. De band die de debatten mocht openen waren de hardcore-punklegendes van Sick Of It All. Deze New-Yorkers weten perfect een feestje in gang te zetten en doen dit dan ook met verve. Alle aanwezigen worden zo vol met energie gepompt dat ze de rest van de avond kunnen volhouden. De set was dynamisch en furieus net zoals we hardcore willen horen en beleven. Dit was de ideale kick-off van een avond gevuld met enkele topbands binnen hun genre en duidelijk geliefd met het metalminnend publiek hier aanwezig.
Op naar de eertse band op de Europese stage dan. Niemand minder dan Amaranthe opende voor ons continent. Dat de zweedse band enorm populair is, wordt hier al bij de eerste seconden duidelijk. Het kan ook te maken hebben met de bloedmooie Elize Ryd natuurlijk die menig mannenhart sneller laat slaan. Maar ook de vrouwelijke metalheads kunnen hun hart ophalen bij Henrik Englund en Nils Molin. Muzikaal zat de band er weer boenk op om het op z'n Vlaams te zeggen, al was er even opschudding toen Henrik Englund duidelijk gefrustreerd de show liet stilleggen. Blijkbaar kwam de soundcheck van het andere podium terecht in hun audiosysteem waardoor ze onmogelijk verder konden. Elize zette dan a capella Amaranthine in om de fans te entertainen terwijl de organisatie de soundcheck even liet stilleggen. Iedereen tevreden en na dit kippenvelmoment van Elize kon de show weer versterkt en met alle zangers verdergaan. Tot grote vreugde van het publiek want de grunts van Henrik horen natuurlijk bij Amaranthe.
Industrial pioniers Ministry lieten ons een beetje met een wrang gevoel achter. Ze konden ons op geen moment echt overtuigen. De set was saai en de samples waren eerder storend dan opvulling. Al Jourgenson liet een verouderde indruk na op het podium en was duidelijk niet meer de frontman van weleer. We hadden hier net als vele fans in het publiek meer van verwacht. Ook in het publiek was de respons op de set van Ministry uiterst koel. Snel op naar de volgende band dus.
Bij GigView hebben we deze band al ettelijke malen mogen aanschouwen, het is dan ook één van de populairste en daardoor ook grootste bands binnen het blackened death metal genre. Zanger Adam Darski weet de poorten van de hel met Behemoth al open te gooien nog voor Hellfest begint. Met de kostuumwissels die nooit voor te lange pauzes zorgen hadden de fans buiten de muziek altijd wel iets om naar uit te kijken. Van skelettenmaskers tot de heuse mijter die pronkte op het hoofd van zanger Nergal, er was altijd wel wat te zien. Muzikaal en theatraal dus want aan vuur ontbrak het bij deze duivelse band ook niet. Wij genoten en waren een beetje bedroefd toen de band alweer het podium verliet.
Het contrast kon bijna niet groter want we waren nu toegekomen aan Papa Roach. Toch wel één van onze jeugdzondes want hoewel nü-metal wordt verguisd door de 'echte' metalheads, we hebben toch allemaal meegebruld op Last Resort. Tot op de dag van vandaag hun bekendste en populairste nummer en tevens het nummer dat hun definitieve doorbraak inluidde. We konden hier live ondervinden en herontdekken dat deze band wel wat meer in z'n mars heeft dan de enkele hits die ze hadden. Gedurende de gehele set wisten ze het publiek te onderhouden en te entertainen en bewees Jacoby Shaddix dat hij een perfecte frontman en gastheer is.
Powerwolf bracht ons dan weer bij het power metal genre. Hoewel Amaranthe hier vandaag ook aanwezig was blijven we het spijtig vinden dat er geen gedeelde live-versie kwam van Army Of The Night. Toch in onze ogen een duidelijk gemiste kans. Voor de rest zat hun show gevuld met hun grootste hits maar was het duidelijk nog wat vroeg op de avond voor de "echte" powerwolf. Want zeg nu zelf, zingen over weerwolven en andere griezels onder een zomerzon, het blijft wat vreemd.
De band waar we hier vandaag het eerst echt van opkeken was Rob Zombie, wat een entertainer. Hij laat hier in z'n eentje zien hoe je industrial muziek kan leiden, eat that Ministry. Gitarist John 5 en bassist Piggy D. stalen samen met hem de show. En het publiek werd naarmate de zon onderging meer en meer uitgelaten, dat beloofde voor de bands die nog gingen komen. Ze zullen toch een vette performance moeten neerzetten om deze shockrockers te overtreffen.
Dat is een uitdaging die de vikingen van Amon Amarth met beide handen aannamen. Dus hef die hoorns, trotseer het vuur en brul mee op weg naar Walhalla. De band heeft met Berserker een ijzersterk album uitgebracht dat hen ook dit najaar naar België brengt. De bebaarde mannen waren niet meer te tellen op de voorste rijen en die genoten met volle teugen van 'hun' krijgersmuziek. De backdrops die de band meebracht kenden we nog vanop Rock Am Ring en waren een streling voor het oog. Van het bandlogo tot een episch viking tafereel, we gaven onze ogen de kost.
Na deze Noormannen was het dan de beurt aan de 9 gemaskerde mannen uit Iowa, die hun eigen Knotfest mochten headlinen en het Amerikaanse podium afsloten. Ja, we hebben het hier natuurlijk over Slipknot, dé populairste nü-metalband al kunnen we ze niet simpelweg binnen nü-metal catalogiseren want de band biedt zoveel meer. Ja, hier zijn fans aan het woord. We zagen ze eerder deze maand al de Nürburgring volledig naar hun hand zetten en dat overtroffen ze hier zowaar nog. Er was op de terreinen van Hellfest niemand die bleef staan. Iedereen sprong, klapte, headbangde of gaf simpelweg de metalgroet. Buiten de nieuwe nummers Unsainted en All Out Life uit het nog te verschijnen 'We Are Not Your Kind' mochten ook de klassiekers niet ontbreken. Spit It out met het inmiddels legendarische jumpdafuckup, Surfacing, Duality, Custer, ... om er al enkele te noemen. Ook al ben je geen fan, als metalhead moet je deze band gewoon eens gezien hebben.
Het podium betreden na Slipknot en dan nog een voortreffelijke show neerzetten, dan moet je van goede huize zijn. Gelukkig voor ons en de volledige weide was Sabaton dit zeker. Deze power metal die thematisch handelt over de wereldoorlogen weet heel wat metalheads hier te bekoren. Primo Victoria wordt dan ook uit volle borst meegezongen. Ook de podiumsetting deze tournee is een streling voor het oog. Het lijkt wel het strand van Normandië met de zandzakken, de prikkeldraad en de tank die als omhulsel dient voor de drums. Met To Hell And Back komt er een einde aan Knotfest France en zijn we volledig opgewarmd, letterlijk dan, voor drie hete dagen Hellfest... en Sabaton, die zouden we sneller dan verwacht terugzien.
Bekijk ook het photo report.
Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!