Review Lokerse Feesten 2017 dag 2: Doe Maar, Anouk, Delv!s

Datum: 
zaterdag, 5 augustus, 2017

Zaterdag 5 augustus op de Lokerse Feesten staat voor Doe Maar en Anouk dag. Op hun webpagina schrijven ze zelf “Er moet iémand openen voor Doe Maar”. En dat was Delvis (aka Niels Delvaux).

Eigenlijk is het Delv!s met uitroepteken en dat verdient hij wel als groot talent. Dat groot mag je ook letterlijk nemen. Een rijzige verschijning, breedgeschouderde, goed in het vlees zittend en met een stevige haardos en dito baard. Deze Vlaamse 'white boy' brengt groovy songs, van jazzy tot bluesy en funky en alles daartussen. Zijn instrument is een stem waar weinigen kunnen aan tippen. Gezegend met blues en soul en gaande van tenor tot falset met Michael Jackson-achtige kreetjes.

De aftrap bestond uit Morning Light en No Ending van de gelijknamige debuut-ep. De toon is meteen gezet, of beter gezegd een hele toonladder. Delv!s, dat is ook een fantastische groep muzikanten die de bandleider keurig volgen. Dat mag van ons best iets minder volgzaam, wat stouter. Topmuzikanten die elkaar wat jennen, het zou perfect kunnen. Of laten ze het stoutere werk aan Anouk en Doe Maar?

Radiohit Tell Me deed het publiek blij meewiegen en meteen daarna kregen we een uitstekende Nina Simone-cover I Ain’t Got No. Een danser is Niels niet alhoewel het toch iets aanstekelijks heeft zo’n rondsjokkende en armenzwaaiende reus, al dan niet in de maat van de muziek. Het publiek hobbelde in elk geval mee. Verder in de set kregen we meer beats. Het toevoegen van moderne elektronica geeft het warme soulvolle retro-geluid nu een originele en eigentijdse twist. Wat later nam Delv!s ook nog een gitaar in de hand wat zorgde voor nog meer variatie. Als Come My Way het Michael Jackson-eerbetoon weerklinkt, is de al goed gevulde Lokerse Kaai helemaal mee: een langgerekte smile van minstens een kilometer.

Dat was dus de opener en Delv!s deed perfect wat van hen verwacht werd: altijd goedlachs het publiek opwarmen en in de juiste stemming brengen. De dreigende wolken boven de Lokerse Feestzone hadden het ook begrepen: deze pret gaan we niet verstoren.

De Lokerse Grote Kaai stond ondertussen afgeladen vol en er hing een soort elektrische spanning over het publiek. De ontlading was spontaan als de begeleidingsband en het vierkoppige mannenkoor van Anouk het podium betraden. Als de zangeres zich even later zelf liet zien, ging er een siddering door de massa, een soort mengeling van blijdschap en hoopvolle verwachting. Ja, de Nederlandse zangeres is ook bij ons nog razend populair en niet alleen omwille van haar gekende klassiekers zo bleek later.

De fotografen moesten op behoorlijke afstand blijven. Wil Anouk niet dat de sporen van de tijd close in beeld worden gebracht? Of wil ze gewoon haar aandacht volledig aan de fans wijden? De leeftijd valt overigens erg mee afgaand op het geregeld wild headbangen van de frontvrouw. 

Wie Anouk zegt, denkt meteen aan Nobody's Wife en Girl. Maar de uitbundige zangeres die geen blad voor de mond neemt heeft nog zoveel ander werk. Het aantal uitgebrachte albums is al lang niet meer op twee handen te tellen, songs genoeg dus om uit te kiezen. Zo moesten Modern World, Woman, Three Days in a Row en andere songs iedereen aan het dansen krijgen. Maar desondanks stond iedereen te wachten op die megahit Nobody's Wife. Iets na halverwege stak Anouk met deze hit van wal, wat voor een massale publieksreactie zorgde. Maar ook Lost en natuurlijk die andere monsterhit Girl (Girl Girl) konden niet ontbreken, het optreden was nu op zijn hoogtepunt met dansende en springende mensen die de refreinen goed meezongen. Met Good God eindigde de blondine een schitterend optreden.

Na Anouk mocht er nog een Nederlandse muzikale grootheid aantreden, namelijk Doe Maar. Nadat deze Nederpopgroep, die kwistig met reggae- en ska-invloeden omspringt, in 1984 op hun hoogtepunt de stekker eruit trok, waren er sedert het jaar 2000 reeds meermaals reünie-concerten. Ook deze zomer is Doe Maar op menig festival In Nederland en België te zien en eindelijk ook op de Lokerse Feesten (zoals zanger-bassist Henny Vrienten uitdrukkelijk vermeldde).

Wederom voorzien van een uitstekende geluidsbalans plukte Doe Maar gretig uit hun cd's 'Doe Maar', 'Skunk', 'Doris Day En Andere Stukken' en '4us', die allemaal in de periode 1979-1984 verschenen. Daar zaten uiteraard gekende meezingers zoals Pa, Is Dit Alles, Doris Day, 32 Jaar (Sinds 1 Dag Of 2), De Bom, Belle Hélène, Smoorverliefd en bisnummer 1 Nacht Alleen tussen, maar ook was er voldoende ruimte voor minder bekende nummers zoals bijvoorbeeld openingsnummer Okee, Ruma Saja, Hé Hé en Nederwiet (wiedewiedewiet anyone?), waar als gast vroeger groepslid Joost Belinfante opdook om de zangpartijen te verzorgen verkleed als kabouter.

Doe Maar op hun oude dag liet nog altijd een vitale indruk na en kwam met hun unieke reggae-Nederpop-geluid helemaal niet gedateerd over. De hemelse samenzang van boegbeelden Henny Vrienten en zanger-toetsenist Ernst Jansz was een streling voor het oor. Opvallend visueel aspect was het gebruik van de kleine schermen aan de zijkanten enkel in zwart/wit alsook de summiere belichting, waardoor de soms psychedelische achtergrondprojecties op groot scherm nog meer de overhand namen en daar was het opvallende kleurgebruik (fluo roze en fluo groen uiteraard) niet vreemd aan.

Klein minpuntje was dat Doe Maar hun curfew ietsjes overschreed, waardoor na bisnummer 1 Nacht Alleen het podium reeds verlaten werd zonder dat oernummer Doe Maar Net Alsof nog aan bod kwam. Een volgelopen Grote Kaai in Lokeren liet het niet aan zijn hart komen en feestte nog vlot verder met de dj-set van Discobaar A Moeder.

Verslag door KrikkiDM, Rick en Tim Vermoens.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!