Review Lordi @ De Kreun

It's time to get heavy dachten ze daar in Kortrijk in de Kreun. Wie snapt de verwijzing al? Juist ja, die Finnen die Eurosong eens wonnen zijn opnieuw in het land, uitgenodigd door de Alcatraz Music organisatie. Lordi toert Europa rond samen met Dirty Passion en Hollywood Groupies om hun spectaculaire shows tentoon te stellen.

Je hebt zo van die dagen dat alles lijkt slecht te gaan. Tegenslagen op het werk, vermoeidheid die toeslaat en het signaal van overwerken dat de kop opsteekt. Nog wat file op de Belgische wegen en het is compleet. Maar eens in Kortrijk aangekomen leek alles plots beter te worden. Gratis beschikbare parkeerplek, mensen met metalshirt en -jackets die er rondliepen en een concertzaal waar een bescheiden wachtrijtje stond. Zo waren we nog net op tijd om de laatste twee nummers van Hollywood Groupies te horen. Een vreemde, onbekende groepsnaam in eerste instantie. Achter de microfoon stond een aanlokkelijke zangeres genaamd Foxy, maar net als gitariste Kelly vast geen katje om zonder handschoenen aan te pakken aan hun optreden te zien. Samen met hun bandmates Ace (rhythm guitar), bassist Condor en drummer Mirco speelden ze hard rock met wat punk invloeden die aardig in de smaak viel. Het al opgedaagde publiek was nog niet zo talrijk en de sfeer moest nog loskomen. Maar een slechte opwarmer was deze Italiaanse band zeker niet. Wat we nog hoorden was nasty, rauwe hard rock en voor een keer met een vrouw achter de microfoon.

Daarna volgde Dirty Passion, een hard rock band uit Malmö, Zweden. Het publiek diende nog steeds opgewarmd te worden, maar geleidelijk aan kwam er meer enthousiasme, en meer volk. Zelfs de Lordi fans op de eerste rij deden duchtig mee. De geluidskwaliteit en vooral de zang viel nu wel wat tegen. Ook deze (voltallig mannelijke) band speelde stevige hard rock, van het soort waarbij je spontaan vanaf het eerste nummer je hoofd zachtjes op en neer beweegt alsof vanzelf.

Het feminisme rukt steeds meer op in de wereld, maar over de andere kant van de medaille hoor je nooit iets. Zoniet bij Dirty Passion met hun nummer The Bitch, dat de bassist aankondigde als een nummer voor al die vrouwen die mannenharten breken. Wegens zo'n nummer moest het vrouwelijk deel van het publiek ook even gesust worden, ze kregen, 'just for the ladies', een ballade. Zanger/gitarist Emil Ekbladh nam voor deze gelegenheid een akoestische gitaar, waar uiteindelijk de lead gitarist bij te pas kwam. Op dit rustig momentje na kregen we vooral jaren '70-80 hard rock te horen. De heren deden hun uiterste best om het publiek op te warmen voor Lordi, door hen te laten meezingen, meeroepen en Lordi aan te moedigen door zeer luid te roepen zodat ze hen backstage zouden horen.

De Finse monsters dan! Lordi staat bekend om hun theatrale hard rock en heavy metal. En met reden, want al van bij het begin was dit duidelijk waarom. De intro paste in het concept van hun laatste album ‘Scare Force One’. Een luchthaven verkeersleidster zwaaide met de oplichtende aanwijzers de richtingen om het figuurlijke Lordi vliegtuig te laten landen. Het is indrukwekkend om de bandleden, elk uitgedost in een gruwelijk monsterpak, op het podium te zien komen met Mr. Lordi, de zanger, op kop. Gigantisch lijkt hij, met grote bijl die als microfoonstandaard ook dienst doet. Ze openden sterk met toepasselijk This is Heavy Metal.

Al als tweede nummer werd Hard Rock Hallelujah gespeeld, het nummer waarmee ze enkele jaren geleden het Eurovisie Songfestival wonnen en hun wereldbekendheid verkregen. De hele zaal, die zeer goed gevuld was, leek mee te zingen en te springen, het dak ging er haast af. Ze speelde heel veel van hun grote hits zoals Bloodred Sandman, Devil's a Loser en Who's Your Daddy. Maar ook nummers van hun laatste album 'Scare Force One' kwamen aan bod. Met The Riff werd er even stevig geheadbangd en ook de b-track, bonus track of whatever zoals Mr Lordi het noemde, Don’t let your Mother know, was een leuk nummer.

 Het spectaculaire en leuke aan een Lordi optreden zijn de acts die tussen of in de nummers gespeeld worden. Zo was er een monsterbaby in een buggy die een vrouw de stuipen op het lijf joeg en achterna reed, clowns die het podium opkwamen tijdens Hell sent in the Clowns en het publiek met fake bloed bespoten, schuimvlokken die naar beneden dwarrelden bij It snows in Hell, confetti die Mr Lordi over de eerste rijen uitstrooide, noem maar op. Maar ook muzikaal was er spektakel. Toetsenist, drummer en gitarist kregen elk hun eigen solo moment. Toetsenist Hella speelde Hella’s Kitchen, de drummer drumde met gigantische lichtgevende stokken en gitarist Ox sloeg voor zijn gitaarsolo met een metalen buis een vastgebonden man in de maag, waarna hij zijn buik openscheurde met zijn tanden en de darmen eruit vielen. Wat je met kunststof allemaal niet kan namaken. Ook speelde hij verderop in de setlist nog een gitaarsolo van Seven Nation Army met veel enthousiasme onthaalt door het publiek, met naast hem 2 fake vlammen. Ook Mr Lordi wekte indruk op, met de cirkelzaag, het in stukken hakken van een pop en vooral met zijn uitgespreide vleugels bij Devil's a Loser. Allemaal vertier voor het publiek en het werkte. Niemand die niet enthousiast kon zijn bij dit optreden. Hij deed ook zijn uiterste best om enkele woorden Nederlands te spreken.

De band kwam terug voor nog drie bisnummers. Scare Force One was een topper van dat nieuwe album, gevolgd door Who's Your Daddy, nog een uitstekende meezinger. Mr Lordi kreeg hierbij een luchtpistool in de handen gestopt waarmee hij koude stoom overheen het publiek spoot. Dit vond hij uitermate leuk, want ook na het nummer bleef hij hiermee doorgaan. Een kleine situatieschets: "Psssss Oh I'm sorry I will not do it again... Pssss hahaha, sorry again... Pssss Ok, no more! Pssss sorry I lied... Pssss Now I'm really done... Pssss, …". Hilariteit alom. Afsluiten deden ze nog met Would You Love a Monsterman, een klassieker uit de oude doos.  

Wat een uitermate leuk en goed optreden was dit. Met Lordi heb je altijd veel plezier. De Kreun had opnieuw een topper van formaat te pakken. De reacties van het publiek spraken ook voor zich, gaande van leuk tot ‘mega’ of supergoed. Een kleine aanrader voor Alcatraz Hard Rock & Metal Festival? Daar moeten immers nog 6 bands op de affiche bekendgemaakt worden!