Review Monster Magnet @ Trix

Monster Magnet is een band die al tientallen jaren meedraait in zijn genre, dat was ook duidelijk te zien aan de gemiddelde leeftijd gisterenavond. De middentwintigers moeten zich plots heel jong gevoeld hebben. Begrijp ons niet verkeerd, daar is niets mis mee. Integendeel: zo zag je amper camera’s en andere filmtoestellen de lucht in gaan tijdens dit concert, en dat kunnen we alleen maar toejuichen.

Monster Magnet bracht vorig jaar nog een re-imagining album uit van hun voorganger: Last Patrol. En we kunnen ze geen ongelijk geven. Grotendeels van de setlist bestond dan ook uit nummers van dit laatste album. Maar eerst was de heavy-metalband Bombus aan de beurt. De langharige Zweden warmden het publiek meer dan behoorlijk op. Het publiek reageerde niet al te enthousiast maar dat lieten ze zeker niet aan hun hart komen. Sommige nummers waren echt wel te smaken. De band heeft wel wat last van grootheidswaanzin: “You’re great, but we’re awesome” werd door de micro geroepen. Hun laatste nummer (dat zij het beste nummer ooit vonden) Liars kon ons minder bekoren. Afsluiten deden ze voor ons met een sisser, maar de rest van het optreden mocht er wel zijn.

De band waar de Trix zo goed als voor vol liep (zo’n 800 man was aanwezig) was Monster Magnet. De Amerikanen slaan de laatste jaren amper ons land over en zijn soms meermaals te zien op een jaar. Daar balen wij allerminst van want een stevig potje stonerrock kan er altijd in. Frontman Dave Wyndorf kwam uiteraard in lederen jacker het podium op gewandeld en het was meteen duidelijk dat hij dat niet ‘clean’ deed. Het eerste nummer werd ingezet, The Right Stuff een cover van Robert Calvert. Zanger Wyndorf kwam sufferig over en zijn stem verdween meermaals door de “wall of guitars”. Dit euvel werd snel hersteld en bij het volgende nummer Dopes to Infinity, een klassieker, zat meteen goed. Het publiek kwam toen pas echt los. En de enkelingen die dat nog niet waren, die waren dat zeker bij het nummer dat volgde: Look to Your Orb for the Warning. De menigste headbangde er op los.

Daarna volgde een kleine cd-voorstelling. De nummers vanuit het album Last Patrol volgden elkaar op. Sommige nummers werden tot het onnodige uitgerokken waardoor we het gevoel kregen dat het soms wat vervelend werd. In dit deel van de set konden we ook enkele hoogtepunten noteren bij Last Patrol en End of Time. Meneer Wyndorf ging meermaals zijn versterkers opzoeken waardoor hij een groot deel van de show met zijn rug naar het publiek stond. De aandacht van het publiek ging toen uit naar de uitstekende gitaristen die de band bevat. Wij noteerden enkele leuke solo’s die sommige nummers nog meer pit gaven. Dat maakt van Monster Magnet zo’n goede live band.

Het slechtste nummer uit de reguliere set brachten ze op het einde: Stay Tuned. De veel te lange akoestische intro begon snel te vervelen en verder zit er in dit nummer zeer weinig om echt te kunnen boeien. Deze tien minuten van ons leven vergeten we liever snel. Na dit nummer lieten ze minutenlang op zich wachten, maar ze kwamen terug met een geniale bisronde. Eerst mocht het publiek er nog ‘inkomen’ met Three Kingfishers. De fans schreeuwden om meer en de eerste tonen van Tractor werd ingezet. De toeschouwers werden gek en er onstond een moshpit. Dit korte nummer bevat stevige gitaarlijnen waar men zeer enthousiast van werd. Eindigen deed de band met een nummer waar ze altijd mee eindigen: Last Patrol. De ‘monster’ hit werd een afsluiter om U tegen te zeggen. In koor schreeuwde de band samen met het publiek “Space lord mother fucker”. De moshpit werd groter en er waren enkele crowdsurfers te spotten.

Monster Magnet gaf een degelijke show maar we hebben ze eerlijk gezegd al beter gezien. Het klonk op sommige momenten wat rommelig en de frontman leek door iedereen heen te kijken. Gelukkig konden we wel enkele hoogtepunten noteren waardoor deze show zeker niet slecht te noemen is. Vooral het eerste deel van de set en de uitstekende bisronde toont aan waarom we zo graag naar de shows van Monster Magnet gaan.