Review Puntpop 2012 dag 2

Drie podia, twee dagen muzikaal entertainment. Dat was de formule die Puntpop dit jaar presenteerde. Het festival in Wuustwezel heeft voor het eerst in hun bestaan een volwaardige tweedaagse editie achter de rug. Festivalblog was aanwezig op de tweede dag met onder andere headliners Channel Zero en De Heideroosjes op de Main Stage en Unleashed op de Vendetta Stage.

De weergoden zaten niet in met Puntpop. Al van vrijdagavond miezerde het en op deze tweede dag was het niet anders. Wegens vrees voor een doordrenkte festivalweide en om niet een hele dag in de kou en met natte kleren rond te lopen, pas in de namiddag naar Wuustwezel vertrokken waardoor de eerste bands niet gezien zijn.

De ongerustheid over de staat van het festivalterrein was echter ongegrond. Op een paar modderstukken na viel het goed mee. Eens binnengekomen, was de Basspoint Stage het eerste wat je tegenkwam. Hier was al van in de namiddag heel wat ambiance, dansende jongeren op de elektronische muziek en beats van menig DJ. Deze stage bleek overigens de hele dag heel populair te zijn. Wat verder in de Vendetta Stage was Saviours aan hun set bezig. Deze stoner metal/rock band speelden voor een nog geen halfvolle tent maar deden toch hun best. Wat naar de eentonige kant, maar de gitaarsolo’s maakten veel goed. Typisch zijn namelijk de lange gitaarsolo’s eigen aan dit genre. Het publiek keek echter vrij ongeïnteresseerd toe, op enkele actievelingen na.

Op naar de Main Stage die slechts enkele meters verderop lag voor Little Trouble Kids. Ook zij lokten maar weinig geïnteresseerden naar de Main Stage. De tent stond nog niet halfvol, met een groot leeg gat in het midden en mensen die kwamen en gingen. Hun muziek is vrij bijzonder, haast experimenteel. Zeer percussie gericht en met schelle zang en kreten, het kon het Puntpop publiek niet echt bekoren. Nu moet gezegd worden, dit is geen band die nu al op een festival hoort te staan. Ze zouden beter tot hun recht gekomen zijn in een kleine, intieme zaal, maar hier op Puntpop viel de sfeer die hun muziek zou kunnen opwekken volledig weg. Op de eerste rijen na, stond iedereen dan ook rustig iets te drinken of een praatje te maken terwijl ze de band haast als achtergrondmuziek beschouwden.

Artillery was de volgende in de Vendetta Stage. Ze weten hoe ze een optreden moeten geven, van in de jaren ’80 spelen ze immers al thrash metal. Maar alweer was de tent half leeg en kregen ze het publiek niet goed mee. Lekker old school thrash metal kregen we voorgeschoteld, maar wel van het type dat naar het einde toe wat eentonig begint te klinken. Verwoede pogingen om het publiek mee te krijgen, maar de Puntpoppers leken maar niet opgewarmd te raken. Dit lag echter niet aan de band, want vocaal zat het zeer goed en ook instrumentaal was het heel strak. Er is een reden waarom deze band immers al zo lang meegaat. In betere omstandigheden zullen ze meer tot hun recht komen.

Geppetto & The Whales deed op de Main Stage wat Little Trouble Kids niet kon: een intiem en sfeervol optreden brengen. Toegegeven, deze jonge groep moet nog groeien maar ze hebben potentieel. Dat bewezen ze door hun succesvolle deelname aan Humo’s Rock Rally. Maar net zoals voorgaande groep worden ze zowat gebombardeerd naar een festivalpodium, waarbij ze plots voor een grote massa moeten spelen. Hun softe rock kan nochtans veel mensen aanspreken, dus zeker geen slechte keuze. Maar misschien juist hierdoor was er bitter weinig interactie met het publiek, een beetje zonde bij zo’n sfeervol optreden. Al bij al tot nu toe het beste wat Puntpop deze dag al voortbracht. Je zou de kou buiten de tent haast even vergeten tijdens dit optreden.

In de Vendetta Stage ging het er hierna wel even anders aan toe. Niemand minder dan de Zweedse death metal legende Grave trad daar op, vaarwel intieme sfeer dus. Bikkelhard ging het er aan toe, zowaar het eerste actieve optreden van de dag in deze tent. Grave speelde integraal hun debut album ‘Into the Grave’ voor de twintigste verjaardag ervan en dit kon zeer gesmaakt worden door het publiek. Dit album (en dus de setlist ook) raast van begin tot einde, althans met af en toe een breakdown tussenin. Het is een waar voorbeeld van hoe pure death metal moet klinken. Voor het eerst veel volk in de Vendetta Stage met veel headbangende hoofden en rondvliegende haren als gevolg. Het begin zat goed, maar halverwege de set kwam de routine er wat in: een nummer brengen, iets drinken, de titel aankondigen en opnieuw. Gelukkig beterde dit opnieuw naar het einde toe, meer interactie met het publiek die deze keer wel goed meededen. Een geslaagd optreden van Grave, death metal op en top.

Opnieuw over naar een groot contrast met School is Cool. Voor het eerst liep de Main Stage haast vol, School is Cool was duidelijk bekend. Ook zij zijn een voortbrengsel van Humo’s Rock Rally, zij wonnen dat in 2010 en sindsdien is de band gelanceerd. Veel interactie met het publiek zorgde ervoor dat ze algemeen gezien net dat tikkeltje beter waren dan voorgangers Geppetto & The Whales. Muzikaal gezien een beetje in het verlengde van wat de Main Stage hiervoor al mocht ontvangen, maar dan met meer ervaring en veel meer elementen aanwezig in de muziek. Zo is er naast reguliere gitaar, basgitaar en drum ook keyboard, viool en zelfs een slaginstrument genaamd glockenspiel. Met deze combinatie van instrumenten kan je veel variëren. Muzikaal klonk de setlist echter heel eenduidig, ze hebben nochtans genoeg variërende nummers. Dat bewezen ze immers met hun cover van Talking Heads, ‘Road to Nowhere’ en zelfs een new wave getint nummer, ‘Warpaint’. Een best geslaagd optreden niet alleen muzikaal maar ook aan de reacties van het publiek te zien, de band had hen immers goed mee.

De Vendetta Stage maakte zich intussen klaar voor een wel heel duistere sfeer. Taake bracht black metal zoals dat moet zijn: donker, ruig en hard. De met corpsepaint beschilderde band kwam uit Noorwegen speciaal naar Puntpop met als doel het publiek te tonen hoe black metal in elkaar zit. Taake speelt dat immers als een van de besten. Tragere stukken werden afgewisseld met snelle gitaarriffs om de eentonigheid tegen te gaan, waardoor het leek alsof dit uur voorbij vloog. Taake kreeg echter maar officieel 45 minuten om te spelen, maar daar trokken ze zich niets van aan. Ze gingen door tot ze zo’n klein uurtje gespeeld hadden, waardoor op de Main Stage de Heideroosjes alvast begonnen waren. Het publiek dat Taake apprecieerde, maalde hier echter niet om, ze genoten met volle teugen van dit black metal optreden. De zanger had het wel lastig met zijn microfoon, bijna struikelde hij over de draad en geregeld viel het statief omver. Hij zag er dan ook even naar uit alsof hij de boel wou afbreken. Zou nog wel gepast hebben in de black metal sfeertje dat de Vendetta Stage in lichterlaaie zette.

De Heideroosjes waren blijkbaar de band waarvoor de mensen naar Puntpop waren gekomen deze dag. De Main Stage tent zat nokvol en van voor tot achter was de sfeer voelbaar. Het was even vrezen dat we dezelfde set zouden krijgen voorgeschoteld als op Groezrock een week eerder, maar niets was minder waar. De Roosjes speelden hier op veilig en smeten al hun hits en klassiekers naar het publiek toe. Time is Ticking Away, Damclub Hooligan, Iedereen is Gek (behalve jij), Ik zie je Later, … ze kwamen allemaal aan bod. Het ging er soms zwaar aan toe bij bijvoorbeeld Nothing’s Wrong en Ik Wil Niks maar bij nummer als We’re All Fucked Up en Sjonnie & Anita droop de sfeer en samenhorigheid er af. We kregen zelfs enkele klassiekers als I’m not Deaf (I’m just Ignoring You) en Tering Tyfus Takketrut op ons af. Jaja, de Heideroosjes waren wederom in vorm en dat na een eerdere performance vandaag in Zwolle. Uiteraard kon ook de Ode to the Ramones niet ontbreken, waarop iedereen luid meezong met het ‘hey ho, let’s go’ moment. Afsluiten deden ze naar goede gewoonte met United Scum. Een punk rock feestje op en top.

De echte headliner van de Vendetta Stage was Unleashed. Na hen zou nog Nightwitches spelen, een vrouwelijke Black Sabbath coverband, maar zij konden onmogelijk (en op zo’n laat uur) op tegen deze Zweedse geoliede death metalmachine. Een uur lang bliezen ze de ene song na de andere op het publiek af. Maar wat was dat toch in de Vendetta Stage, bijna elke band moest tussen hun nummers een slok drank in hun keelgat kappen, dit was ook bij Unleashed niet anders waardoor de nummers niet echt goed op elkaar aansloten. Al te veel interactie met het publiek was er niet, maar daar moet Unleashed het niet van hebben, hun viking death metal spreekt voor hen. Met nummers als To Asgaard we Fly, Destruction of the Race of Men, Wir Kapitulieren Niemals, Hammer Battalion en This Time we Fight zat de sfeer er goed in. Ze brachten zelfs een cover van hun voorgangers op Puntpop Grave, zeer leuk. Afsluiten deden ze met het laatste nummer van hun nieuwste album, The Great Battle of Odalheim. Het was net als bij Grave death metal zoals het hoort, ruw tot op het bot. De voorste rijen waren dan ook een massa aan rondvliegende haren van de headbangers. Unleashed kwam, zag, overwon en heerste de Vendetta Stage op de tweede dag Puntpop. Niemand kon hen van hun troon hier afstoten.

Na dit intense optreden was het tijd voor wat thrash metal op de Main Stage. Wacht… klopt dit wel? Naar de Main Stage gaan voor thrash metal, hoort dit niet thuis in de Vendetta Stage? Neen hoor, het was Channel Zero die op deze tweede dag headliner was en dus terecht op het grootste podium mocht optreden. Zoals altijd zat muzikaal alles snor maar zoals dat altijd is op een festival is met een verscheidenheid aan muzikale smaken bij het publiek, kregen ze slechts enkel de voorste rijen goed mee. Uiteraard waren links, rechts, midden en achteraan ook mensen aan het meedoen, maar niet zo hard als we gewoon zijn bij een Channel Zero optreden. Het was dan ook een optreden dat iets zwaarder was dan menig ander band op de Main Stage, al zijn de Heideroosjes toch ook vrij hard en konden zij meer volk naar zich toetrekken.

Het was een dagje wisselen tussen de Main Stage en de zware Vendetta Stage, met optredens van telkens een groot contrast. Aan die andere stage, de Basspoint Stage, stond steeds veel volk te dansen en te feesten die door een DJ geëntertaind werden en dat een hele dag lang. Dit is meteen ook het fijne aan Puntpop, voor ieder is er wat wils. Zoals al eerder gezegd waren de ‘feestgangers’ overduidelijk in de meerderheid, want zowel Vendetta Stage als Main Stage leken minder volk aan te trekken dan de nokvolle Basspoint Stage, op enkele uitzonderingen zoals School is Cool en de Heideroosjes na. Overigens moet gezegd worden dat ondanks de toch wel sterke affiche er opmerkelijk minder volk was dan vorig jaar. Het slechte weer zal hier ongetwijfeld een grote rol in gespeeld hebben. Puntpop 2012 bracht alweer een gevarieerde affiche met heel wat leuke bands en enkele hoogtepunten.

Meer foto's van Taake en Unleashed kunt u hier zien.