Review Puur Puur Puur! (Akoestische eindejaarsshow en expo 2019)

Datum: 
vrijdag, 20 december, 2019

Geert Fieuw, gitarist en bezieler van de Belgische classic rockband Beyond The Labyrinth, had een bijzonder origineel idee dat perfect aansloot bij de kerstsfeer van deze periode. In plaats van een zoveelste clichématig kerstconcert te organiseren, kwam hij op het idee om een akoestische avond te organiseren waarbij bands uit uiteenlopende genres op dezelfde avond en locatie zouden optreden. En deze afsluiten met een unieke akoestische set van zijn eigen Beyond The Labyrinth.

De naam van het event werd 'Puur Puur Puur!' en de locatie van het gebeuren was het JC Castelhof in Sint-Martens-Bodegem, een deelgemeente van de Brusselse randgemeente Dilbeek. Omdat onze oren zo naar het einde van het jaar ook wel eens wat rust kunnen gebruiken en natuurlijk ook omdat wij zeer benieuwd waren naar dit concept, namen wij Geert’s uitnodiging in dankbaarheid aan en trokken richting de taalgrens.

Het Castelhof blijkt een soort kasteel/hoeve te zijn met daaraan verbonden ook een flink uit de kluiten gewassen kapel. Het was in die kapel dat we moesten zijn. We arriveerden net op tijd om Eternal Breath de aftrap te zien geven. We kennen deze heren van hun ruige, snedige thrash metal. Blijkbaar was het voor hen ook de eerste keer dat ze zich aan een akoestische set waagden. Gelukkig hadden ze door dat akoestisch spelen niet hetzelfde is als zomaar wat power chords op een akoestische gitaar rammen. Het gegeven maakte hen duidelijk een beetje zenuwachtig en voor vocalist Andy was het hoorbaar een beetje zoeken naar hoe hij zijn stem het beste kon profileren in deze setting. Misschien niet meteen mega formidabel maar toch een flinke chapeau voor hem en zijn kompanen.

Waarna het podium werd beklommen door Mean Missy and The Oldtimers. Die oldtimers bleken Geert zelf en BTL bassist Wilfried Kiekens te zijn. Missy zelf is dan weer een jonge dame met mooie retro looks en zo liet ze de door haar gekozen songs ook klinken, als evergreens in een fris jasje. En die gingen van echte klassiekers als Summertime en Cry Me A River over iets moderners als KT Tunstall’s Black Horse and a Cherry Tree tot een buitenbeentje als I Wanna Be Like You (uit Jungle Book).

Dat waren al twee heel diverse dingen tot nu toe. Nu was het de beurt aan de Sproqueville Ramblers, een trio waar we de term skiffle op mogen kleven. Skiffle was een genre dat heel populair was eind jaren vijftig en zelfs The Beatles waren als skiffle band begonnen. De drie leden van de Sproqueville Ramblers zagen er uit alsof ze de skiffle hoogdagen nog bewust hadden meegemaakt. Maar voornamelijk de twee heren van het gezelschap wisten best wel aardige klanken uit hun instrumenten (gitaar, mondharmonica, accordeon) te toveren. Muzikaal klinkt het weinig bekend in de oren, alhoewel zelfs de iets jongere generatie een klassieker als Where Did You Sleep Last Night kent , al zal het in dan in de versie van Nirvana zijn.

Next stop, roots-rock reggae from Belgium. Ons gebracht door Sista Mika. Volgens de info op hun Facebook pagina is dit een veelhoofdig, bont gezelschap. Vanavond telde ik echter slechts vier leden op het podium. Twee zangeressen, een percussionist en een gitarist. Bovendien wilden ze blijkbaar absoluut op het verhoogde podium in het midden van het koorgedeelte staan. Daardoor bleef het geluid helaas teveel tussen de ronde muren hangen en kwam het heel slecht door naar de rest van de kapel (waar het publiek zat dus). Ze deden er echter alles aan om toch een feestsfeer te creëren, wat jammer genoeg niet echt goed lukte.

Beyond The Labyrinth heeft sinds enkele jaren een nieuwe adem gevonden. En met nieuwe zanger Filip Lemmens en het nieuwe album Brand New Start onder de arm hebben ze redenen genoeg om lekker veel live te spelen. Toch is ook voor hen het spelen van een akoestische set niet zomaar iets wat de heren uit hun mouwen schudden. Er werd geen geheim van gemaakt dat men hiervoor flink en duchtig gerepeteerd had. Het resultaat mocht er zeker wezen. Dit was, op akoestisch gebied, echt wel een van de knapste optredens die ik al heb mogen meemaken. Alle nummers waren zorgvuldig uitgekozen voor deze set en vervolgens uitgewerkt tot in de details. Maar zelfs muzikanten met tonnen ervaring als deze heren kunnen wel eens last hebben van wat zenuwen. Zo waren ze niet te beroerd om toe te geven dat ze de intro van Healer aan het verknoeien waren en begonnen ze het nummer dan maar gewoon opnieuw te spelen. Lemmens kon zijn vocale kunsten volledig etaleren want ook in beheerstheid kan kunst schuilen. Datzelfde gold ook voor de muzikanten. Ik had enkel wat medelijden met drummer Michel Lodder die zich vanavond moest beperken tot een houten beat box en een tamboerijn. Als enige folieke permitteerden ze het zich om Geert en toetsenist Sjoerd Bruyneel op het einde van instrumenten te laten wisselen. Volgens eigen zeggen enkel en alleen maar om te tonen dat ze allebei zowel gitaar als piano kunnen spelen.

De opkomst op Puur Puur Puur! was jammer genoeg wat aan de lagere kant. Dat kan verschillende oorzaken hebben maar aan het concept kan het volgens ons moeilijk liggen. Via akoestische optredens mensen kennis laten maken met muziek die ze anders niet snel zouden beluisteren, dat is toch een nobele opzet? Hopelijk wilt Geert dit verder zetten en heeft hij er volgende keer meer succes mee. Wij houden u op de hoogte over het waar en wanneer!

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!