Review Respect for metal @ De Dreef

Het rustige Vorselaar zou vandaag opgeschrikt worden… Langharig tuig, luide muziek, hoe kan dat ook anders? Wel helemaal fout. In zaal De Dreef speelden vandaag vier bands uit het zeer diverse metalgenre, drie van de vier hadden een vrouwelijke zangeres, dus vergeet maar het gebrul dat grunten wordt genoemd. Moshpits? De meeste mensen in Vorselaar zullen er zelfs nog nooit van gehoord hebben en ze zullen het na deze avond nog steeds niet kennen, want ook dat was niet te bespeuren. Wat was er dan wel? Een rustige, sfeervolle avond voor muziekliefhebbers van het hardere genre, georganiseerd door muziekliefhebbers. Respect voor metal!

Onder die naam ging dit evenement door. Headliner van dit evenement was Therion. Normaal zouden ze op Rommelrock gespeeld hebben, maar wegens politieke tussenkomst van het gemeentebestuur van Maasmechelen is dit festival niet meer mogen doorgaan, ondanks de jarenlange goede reputatie die het festival in de stad genoot. Wat jammer toch dat het zover moet komen, dat evenementen zonder incidenten plots verboden worden op basis van assumpties en niets meer… Er wordt nog niet genoeg gespot met ons land, leven we niet in een democratie?

Therion zou ondanks deze trieste gebeurtenis toch nog een optreden op Belgische bodem geven. De organisatie vond een goed last-minute alternatief in een klein privé optreden in zaal De Dreef in Vorselaar. Therion werd vergezeld door drie andere bands die op Rommelrock zouden spelen: Everglow, The Difference en Weeping Silence.

Everglow mocht de spits afbijten. De eerste van de female fronted bands, het was meteen een fijne opener. Wegens de hele situatie was er jammer genoeg niet zoveel volk deze avond. Everglow mocht maar voor een handvol mensen optreden, maar deden dat alsof de zaal nokvol zat. Het begon misschien een beetje stroef (qua podiumuitstraling toch, muzikaal zat alles goed) maar geleidelijk aan kwamen de bandleden wat losser, een goed teken. Je ziet en hoort klaarblijkelijk dat deze band heel wat in hun mars heeft en dat ze goed op elkaar afgestemd zijn, ze maken er gewoon een feestje van on stage. Dit reflecteert meteen ook naar het publiek toe, we vergeven hen daarom ook de kleine foutjes die af en toe hoorbaar waren, want het aanwezige publiek amuseerde zich ook overduidelijk.

Nu, denk bij female fronted metal niet direct aan opera achtige toestanden. Neen, het ging er hevig aan toe, power metal is wat ze spelen. De gitaren snoeiden loeihard door de speakers en de drum bonkte er op los. Ook het keyboard is bij deze band een groot pluspunt, het maakt alles meteen een tikje melodischer. Met keyboard kan je ook veel doen, leuke intro’s en tussenstukjes zijn zeker een kenmerk van Everglow. Zangeres Cindy Baert moet hier bovenop maar het beste van zichzelf geven en dat deed ze deze avond wederom. In een setlist van maar liefst 50 minuten konden ze zowel nieuw materiaal van hun laatste album Destination spelen als oud materiaal zoals het toch wel zeer verfijnde Turn Back Time. Ook de gitaarsolo’s waren met momenten toch wel bewonderenswaardig te noemen. Laten we natuurlijk niet te hard van stapel lopen, het is geen Floor Jansen in combinatie met Kerry King of dergelijke die daar staan, maar voor een opkomende Belgische band doen ze het lang niet slecht! We horen zeker nog van Everglow.

Ook in het melodische genre te situeren, was The Difference. Deze keer geen vrouw aan de microfoon, maar een kerel met een goede stem. Ook The Difference deed het zeer goed, België was goed vertegenwoordigd deze avond. Met hun melodische, progressieve muziek wisten ze een gemoedelijke sfeer te creëren in de zaal, het publiek genoot zichtbaar en deed actief mee met de band en de muziek. Hoofden gingen op en neer en knikten goedkeurend op de tonen van The Difference. Ook hen willen we graag ontdekken en meer aan het werk zien!

De derde band van de avond was Weeping Silence, uit Malta. Je zou ze goed kunnen vergelijken met Draconian, maar dan veel kleiner en lang nog niet zo goed natuurlijk. Maar wat we hoorden klonk al bij al niet slecht, anders zou deze vergelijking ook niet gemaakt zijn. Een heerlijke doom metal grunt en een goede vrouwelijke vocal, ondersteund door trage, gloomy muziek. Doom metal heten ze dat, of ook gothic metal, de grens tussen beiden was hier zeer klein. Het werd zoals verwacht dus wat rustiger in het publiek. Met meer volk zou dit wel eens tot een intense, pakkende sfeer kunnen geleid hebben. Nu, na drie kwartier was het toch meer dan genoeg, ze speelden in totaal zo’n 50 minuten net als de twee voorgaande bands. Ze prezen, ook net zoals de andere bands, ook even de organisatie van Rommelrock en het thema respect for metal voor ze hun laatste nummer inzetten.

Het moment waar iedereen nu op wachtte was aangebroken. Therion mocht hun full headliner show spelen. De band is ondertussen na al die jaren zo groot geworden, dat ze kleine zalen als deze zeker niet meer gewoon zijn. Ze vertelden zelfs op het einde van het optreden dat het sinds 1989 geleden is dat ze nog op een ‘privé feest’ gespeeld hebben. Een uniek Therion optreden dus voor zowel de fans als de band. Therion vond dit zeker niet erg, ze genoten er zelfs zichtbaar van om nog eens zo kleinschalig te spelen. Ook zij zetten de organisators, letterlijk, in de bloemetjes, een boeket bloemen werd in tussentijd overhandigd aan het kopstuk van Rommelrock en dus Respect for Metal. De twee mochten bij het bisnummer ‘The Blood of Kingu’ op het podium blijven en lekker meedoen met de band. Meer dan verdiend zeggen we dan ook.

Therion was ondanks de grootte van de zaal of de kleinschaligheid van het publiek hun eigen bombastische zelve. Met twee uitstekend zingende en ogende vrouwelijke vocalen en een knap uitgedoste zanger beschikt deze band over genoeg vocale kracht om indruk te maken. Ze speelden nummers van recente en oude albums en uiteraard kon klassieker ‘To Mega Therion’ niet ontbreken als afsluiter, voorgaand bisnummer niet meegerekend.

We sluiten gewoon kort af met: respect for metal! Dit zegt immers genoeg, dit evenement was deze benaming volledig waard en toonde waar het eigenlijk allemaal om gaat en wat deze slogan precies betekent. Een dikke pluim bovenop die bloemen voor de gehele crew en organisatie om dit op korte tijd voor elkaar te krijgen!

Voor meer foto's, klik hier.