Review REWIND 3 @ Vooruit Gent

Voor de derde keer werd een REWIND avond georganiseerd in de balzaal van de Vooruit in  Gent. Het concept is simpel. Het zijn allemaal bands met een jaren 80 en EBM tint uit het verleden samen op een affiche. Zo kwamen in vorige edities Dash Ich, A Split Second en The Klinik het mooie weer maken. Toen liep het zaaltje boven de Vooruit volledig vol. Deze keer was het iets minder, tot iets voorbij de PA was het wel druk maar wat naar achter viel dat goed mee. Nochtans was het wederom een heel sterke affiche.

Neem nu Flesh & Fell, in de jaren 80 in het club circuit toch redelijk goed gekend. Ze kwamen als eerste op het podium met wel een andere zangeres dan de oorspronkelijke die in die tijd moest afhaken wegens aanhoudende stem problemen. Ze combineren een strakke EBM sound met een sausje synth pop.  Puur muzikaal klonk dat alvast totaal niet slecht. De female voice in het geheel kwam echter het best tot zijn recht bij de meer ingetogen nummers. Alvast een geslaagde start van de avond.

En zowaar het duo Psyche deed het nog beter, hier kwam de stem van zanger Darin C. Huss beter tot zijn recht.  Een heel strakke en vaak harde set waarin de stem zorgde voor een synth pop tintje. Een heel bewegelijke Darin stal hier duidelijk de show. Soms was het een beetje op dezelfde lijn, waardoor het niet de hele tijd kon boeien, maar  alvast een blij weerzien.

Zowaar stond de balzaal iets voller voor Absolute Body Control. Dirk Ivens en zijn kompaan speelden de zaal weer eens volledig plat met een heel strakke set die je naar de strot greep zoals we dat van hen gewoon zijn.  De derde keer dat ik ze persoonlijk aan het werk zag en ze zijn en blijven live toch een belevenis op zich. Naast ‘grote bands' in het genre als Neon Judgment of Front242 moeten zij zeker niet onderdoen, integendeel! Dit was waar we heel de avond stonden op te wachten. Ondanks de goede optredens van de vorige bands, was dit wel het hoogtepunt van de avond. Keiharde EBM met een prachtige stem van een heel bewegelijke Dirk. Meer hebben we niet nodig.

En plots stond er heel wat minder volk in de zaal voor de pure synthpop van Blancmange. Ze traden ooit in de voetsporen van Depeche Mode en hadden  ook in het circuit wat succes maar commercieel braken ze nooit echt door.  Met mooie beelden op de achtergrond en een best dansbare set konden ze alvast de aanwezigen bekoren. Hun sound ligt een beetje in het midden van voornoemde Depeche Mode en Soft Cell en dat zorgden voor een als het ware 'mee zingen'' sfeertje met momenten. Gewoon pure synthpop zonder daar veel aan toe te voegen, vergeleken met hun voorgangers minder strak en iets te braaf waarschijnlijk, maar voor de fans van het genre zeker een aanrader. Ze komen op 30 oktober alvast naar Sinner’s Day als een van de eerste bands van de dag. Er vroeg bij zijn is de boodschap!

Ondanks de wat minder grote publieke belangstelling blijkbaar, toch wederom een heel geslaagde avond die voor herhaling vatbaar is.