Review Rock Am Ring dag 3

Datum: 
zondag, 4 juni, 2017

na een branderig weekend in België was het op zondag tijd om af te zakken naar de Nürburgring in Duitsland voor de laatste festivaldag van Rock Am Ring met heel wat moois op de affiche van deze laatste festivaldag.

Nadat het festival de voorbije jaren al heel wat tegenslag te verwerken had, bleef het dit jaar ook niet gespaard van de problemen. Na een reële terreurdreiging op vrijdag had de politie besloten om heel het festival te laten ontruimen. Gelukkig mocht het festival de volgende 2 dagen gewoon verder gaan.

Doordat sommige bands toch zeker wouden spelen was er op zondag een verschuiving in de programatie. Marteria werd toegevoegd aan de line up en Frank Carter and the Rattlesnakes begon een uur vroeger aan zijn set op the Beck's Crater stage. Dit zorgde er niet alleen voor dat er opvallend weinig mensen voor het podium stonden maar het bezorgde ook veel mensen een anticlimax toen bleek dat ze de volledige show gemist hadden. Na gesproken te hebben met enkele mensen op de camping bleek dat de organisatie zeer slecht gecommuniceerd had over de line-up veranderingen. Frank Carter liet dit echter niet aan zijn hard komen en zorgde voor een zeer energieke set zo vroeg op de dag. Hij heeft er zelfs voor gezorgd dat het Ginness world record van grootste circle pit gebroken werd. De kleine rosse Brit sprong ook in het publiek om daar enkele nummers te zingen. Dit is dus zeker een band om eens live aan het werk te zien. Na deze set begon op de Volcano stage Code Orange aan zijn set. Deze band is al enige tijd op tour met Gojira en bewijst ook hier dat ze ondanks hun jeugdig enthousiasme ze zeker thuis horen op een groter festival. De strakke riffs en high kicks van de bassist gecombineerd met een drummer die zingt maken dit een zeer strakke band. Hun vrouwelijke gitariste heeft zo een focus in haar ogen dat je gewoon beseft fu*k dit is een potentiële headliner binnen 10 jaar. 

Na Code Orange was het tijd aan de grootmeesters van de franse metal Gojira. Ook al deed hun vroege uur hun set wat verbleken doordat hun lichteffecten niet goed uitkwamen. Hun muziek compenseerde dit probleemloos, natuurlijk werd een nummer als L'Enfant Sauvage niet gespeeld want ja, Duitsers en Frans dat werkt niet goed samen *knipoog*. Als je de kans hebben om deze band op bijvoorbeeld Graspop of Dynamo aan het werk te zien, twijfel dan geen minuut, je zal niet teleurgesteld zijn. Wat wel zeer vervelend was tussen de optredens door was het feit dat de security constant door het publiek liep en iedereen die op de grond zat verplichtte om recht te  staan. Geen idee wat hier de reden van was maar het verpeste wel de sfeer voor veel mensen.

Gelukkig was Airbourne er om iedereen weer direct wakker te schudden en het publiek te veranderen in een bol energie. De zanger stond geen seconde stil en rende van links naar rechts over het podium. De strakke riffs in combinatie met het Australische accent maakte dit toch de topper van de dag. Zeker toen de zanger blikjes bier op zijn hoofd kapot sloeg en besloot om tot boven in het podium te klimmen om daar een solo te spelen. Na bands als AC/DC en Rose Tattoo is dit de volgende Australische band om in de gaten te houden.

Na een kleine time-out en controle van de foodcourt die uitpuilde van de hamburgerstandjes, was het tijd aan de supergroep Prophets of Rage. Een band die samengesteld is uit leden van Public Enemy, Cypres Hill en Rage Against The Machine, dat moest toch een geweldig optreden opleveren niet? Maar niks was minder waar het veranderde al snel in een cover show waaruit bleek dat chuck D en B Real niet in staat waren om Zach De La Rocha te vervangen. Het gitaarwerk van Tom Morello blijft natuurlijk van een andere planeet. Maar nadat B Real voor de 20e keer riep "bring back the rage" had hij toch iets anders mogen verzinnen. Gelukkig werd de matige show opgevangen door de cover Like a Stone. Dit nummer van Audio Slave werd gezongen door Serj Tankian (System Of A Down) om de onlangs overleden Chris Cornell te eren. Zorg er zeker voor dat je een video bekijkt op Youtube, hij zal je zeker kippenvel bezorgen.

Na Prophets of Rage was het al tijd voor de headliner op de Volcano stage. Niemand minder dan System Of A Down had de eer om Rock Am Ring af te sluiten. Ze hadden een indrukwekkende lichtshow mee die zelfs tot achteraan goed te zien was. De set begon wel wat rommelig doordat er wat problemen waren met het geluid en de in ear monitors van Serj. Maar eens dit probleem opgelost was bewees SOAD waarom zij de afsluiter waren. Een strakke set die de hits als Chop Suey en Aerials afwisselde met minder bekend werk. De nummers werden dan ook luidkeels meegebruld door de 90000 bezoekers. 

Op weg naar huis toch ook nog even enkele nummers meegepikt van Macklamore en Ryan Lewis die de Beck's Crater stage afsloten. Al is dit een meer poppy band, sommige van hun nummers hebben echt wel een diepgaande boodschap, waar de zanger zijn ziel in bloot legt en zijn eigen drugsmisbruik in aankaart. Het viel natuurlijk wel op dat veel minder mensen interesse hadden in deze band. Had dit te maken met het feit dat het meer een metaldag was of omdat het al zo laat was en dat na 3 dagen festival? Wie zal het zeggen.

Al bij al heeft Rock Am Ring na een editie met enkele doden(2015) en een editie met zwaar onweer (2016) ook deze editie weten te redden door toch nog 2 geweldige dagen te bezorgen aan hun bezoekers. Wij waren getuige van de laatste dag en kunnen alleen maar beamen dat Rock Am Ring daar op de Nürburgring eindelijk terug thuis is.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!