U bent hier

Review Sabaton, Delain en Battle Beast @ 013

Posted by Tim Vermoens op Monday, 12 January 2015

Datum:

zondag, 11 januari, 2015

Vroeg op het jaar neemt Poppodium 013 alvast een goede start voor 2015. Ze boekten Sabaton, Delain en Battle Beast voor een uitverkochte zaal vol metalheads. Het was een schitterende avond, waardoor de zin om in februari in de Lotto Arena in Antwerpen deze bands opnieuw te aanschouwen alleen maar vergroot. Noteer 13 februari maar in je agenda, er staat ons wat te wachten!

Sabaton is aan het tweede deel van hun Europese tour bezig. Vanuit Duitsland kwamen ze naar de 013 in hartje Tilburg voor een lang op voorhand uitverkocht optreden. De Sabaton gekte mag in Nederland dan wel minder zijn dan in België, deze avond leek dat niet zo. Gekke Belgen stonden al om half 11 aan de zaal, maar de eerste Nederlanders kwamen pas rond 2 uur aan, gevolgd door een grotere massa rond 4 uur tot een hele rij voor openingstijd.

Eens de deuren open gingen en de vlekkeloze controle van de 013 zijn gang ging, was het nog een uur wachten eer Battle Beast mocht openen. De bezoekers werden alvast getrakteerd op goede achtergrondmuziek, waaronder zelfs Sabaton. Toen de lichten uitgingen was het duidelijk dat deze Finse heavy metalband goed bekend was. Ze zijn op tour om hun derde langspeler te presenteren genaamd ‘Unholy Savior’. Een iets minder album, wat duidelijk was aan de publieksinteractie. Ze begonnen met het nieuwe nummer Far Far Away dat toch niet echt insloeg als een bom om mee te starten. Beter was Black Ninja, waar zangeres Noora Louhimo veel meer kracht toonde met haar stem. Maar toen ging het even de mist in met de single Touch in the Night, dat als een popnummer klinkt. Zoals gedacht sloeg het ook live niet aan, het paste niet in de heavy metal setting die de band bracht. Madness was een van de betere nieuwe nummers, maar verbleek toch bij oud nummer Iron Hand en afsluiter Out of Control. Het was duidelijk dat er meer meegedaan werd met zulke nummers. Voor een eerste support was dit lang niet slecht, het publiek werd zeker opgewarmd en er was al veel sfeer, geheadbang en mensen die meezongen. Maar we weten dat de band beter kan.

Ze mochten plaats maken voor de sympathieke Nederlanders van Delain. Een thuismatch speelden ze, het was dan ook een schitterend optreden. Ze schoten uit de startblokken met Mother Machine en dat gevolgd door de hit Get the Devil Out of Me. De sfeer zat er onmiddellijk goed in, welke Nederlandse metalhead kent Delain dan ook niet. Wel niet echt de best passende Sabaton support wegens een totaal ander genre, maar het werd heel goed gesmaakt. Meer zelfs, we zijn van mening dat dit de beste Sabaton support ooit is. Naast de mooie verschijning van zangeres Charlotte Wessels, die voor de gelegenheid zwarte nylons, een zwart broekje, zwart topje en daarboven een witte jas met slierten aan de mouwen aanhad, was er ook ander vrouwelijk gezelschap op het podium. Gitarist Timo Somers was vervangen door gitaristje Merel Bechtold die dat opmerkelijk goed deed. Zij is onlangs ook vaste gitariste bij MaYan geworden en wordt steeds meer in de scene opgemerkt.

Delain heeft vorig jaar ‘The Human Contradiction’ uitgebracht, maar hier speelden ze slechts twee nummers van. Army of Dolls is zeker een goed live nummer, dat opvalt door de beat midden in het lied. Eerder een verrassing was Tell Me, Mechanist maar wederom zeer leuk om live te horen, mét grunts. We kregen wel geen grotere hits als Your Body is a Battleground of Stardust te horen, wel wat jammer. Ze konden dan ook maar 45 minuten spelen, maar de songkeuze was wel opmerkelijk. Zo was er ook geen The Gathering, wat geschrapt was op de setlist. In de plaats werd er veel van het album ‘We are the Others’ gespeeld, met nog wat oldies erbij gevoegd zoals Pristine en Go Away. Ook nog Not Enough kwam aan bod, een sneller nummer met veel sfeer en We are the Others als afsluiter, dat massaal werd meegezongen. Kortom, een fantastisch optreden dat veel langer mocht duren!

En dan moest Sabaton nog komen, het was nu al een geslaagde avond. Het decor was alvast speciaal, net als op Graspop Metal Meeting stond het drumstel op een tank, waren kisten met camouflagedekens bedekt en werd alles opgezet en nagekeken door de crew verkleed als commando’s, wat ludiek was om zien. Zoals gewoonlijk werd volledig The Final Countdown gespeeld voor de lichten uitgingen en de band het podium opstormde en Ghost Division inzetten. Je kent het ondertussen na jarenlang wel al: “We are Sabaton and this is Ghost Division!”. Het blijft een knallende opener van formaat, maar met het nieuwe album Heroes dat vorig jaar uitkwam, hebben ze een bepaalde andere fantastische potentiële opener, die pas veel later werd gespeeld. Als tweede nummer werd To Hell and Back ingezet. De intro hiervan, de fluittoon, werd eerst niet goed gehoord omdat het publiek nog volop stond te roepen en gillen na Ghost Division. Maar al snel werd duidelijk dat het meest vrolijk klinkende Sabaton nummer eraan kwam. Van headbangen ging het naar meespringen. Verder zette ook 40:1 de trend van snelle nummers verder, de 013 was al zo heet als een koolmijn.

Zanger Joakim heeft wel de gewoonte om lang tussen nummers te praten en het publiek te entertainen. Dit was ook deze avond het geval. Het publiek kreeg een paar keer de mogelijkheid om een nummer te kiezen. Soms tussen twee nummers of soms tussen een Engelse en Zweedse versie. Zo geschiedde, The Carolean’s Prayer en Gott Mit Uns werden in het Zweeds gebracht.

Hoewel Sabaton als kritiek krijgt dat zowel muziek als show steeds op elkaar lijkt, was er toch wat variatie op vlak van entertainment. Joakim kreeg ook een gitaar in zijn handen waarop hij enkele covers speelde van bijvoorbeeld Michael Jackson en Metallica. Tobbe en Chris zetten hem natuurlijk in de schaduw met hun daarop volgende solo’s. Maar Joakim wou niet van wijken weten en gaf zijn gitaar niet af. Uiteindelijk werden zijn snaren met een tang een voor een doorgeknipt, van lachen gesproken.

Een ander opvallende nummer op dit optreden was oldie 7734, wat jammer genoeg lang niet iedereen kende. Sabaton uit de oude doos klinkt anders dan het recente materiaal maar is daarom niet minder goed. Zo bewees ook uiteraard Swedish Pagans. Het publiek begon dit populair deuntje halverwege de show te zingen, waarop de band hen de keuze gaf tussen dit of een ander nummer. De keuze was blijkbaar snel gemaakt aan het kabaal te horen. Met Swedish Pagans verdween Sabaton voor even van het podium, maar ze kwamen al snel terug voor meer.

Donker was het in de zaal, tot sirenes begonnen te loeien, rode lichten oplichten en twee metalen adelaars opstegen links en rechts het podium. Hier was die potentiële opener, Night Witches. Wat een knaller van een song, iets dat ze ook op Graspop beter hadden gespeeld maar nog maar recent in de setlist zit. Vervolgens volgde er nog een vleugje nostalgie met Primo Victoria en Metal Crüe. Wanneer je in Nederland bent, kan je wel wat gekheden en rariteiten verwachten. Zo vroeg het Nederlandse publiek meermaals aan Joakim om zijn broek uit te trekken en op zijn hoofd te zetten… De Nederlanders kregen helemaal op het einde hun zin, toen Joakim in boxer en met legerbroek op zijn hoofd afscheid nam.