Review Satan + RAM + Screamer @ OC 't Klokhuis
Het Britse Satan is helemaal terug van weggeweest. Met de verschijning van drie albums binnen een kort tijdbestek, lijkt de groep uit Newcastle upon Tyne zelfs productiever dan ooit. Het was van de 2013-editie van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival geleden dat we deze oudgedienden nog eens aan het werk zagen. Als gevolg van een ondankbaar tijdslot, kregen we in Kortrijk niet de mogelijkheid om Satan volledig naar waarde te schatten. In Beveren-Leie lagen de kaarten gelukkig helemaal anders. Russ Tippins en co. waren afgelopen weekend in het land om ‘Cruel Magic’ aan het publiek voor te stellen. Ook Screamer en RAM, de openers van dienst, tekenden present in Zuid-West-Vlaanderen. Bij GigView maakten we ons op voor een avond in het teken van de New Wave of British Heavy Metal.
Het was Scandinavië boven in ’t Klokhuis: een ‘Zweedse coalitie’ maar dan zonder het politieke gekibbel. We hebben het hier over de openers van dienst. Het was aan zowel Screamer als RAM om de nekspieren van de aanwezigen op te warmen. Over de eerstgenoemde groep kunnen we relatief kort zijn. De heavy metal van Screamer was goed uitegevoerd maar miste wat inspiratie om een blijvende indruk na te laten. Aan composities als Highway of Heroes, Slavegrinder en Monte Carlo Nights viel weinig aan te merken: echt verrassend was het nooit.
Het vijftal dat onder de naam RAM opereert, komt evenmin in aanmerking voor een originaliteitsprijs. Deze groep uit de Metal Blade stal slaagde er gelukkig wel in om voor de nodige animo te zorgen. Dat het combo de mosterd bij Judas Priest haalde, viel moeilijk te maskeren. Laten we wel eerlijk wezen: er bestaan slechtere inspiratiebronnen dan Rob Halford en co. RAM maakte een hongerige indruk en zag dit beloond met de goedkeuring van menig toeschouwer. Kortom: de aanstekelijke setlist – we herkenden ondermeer Gulag, On Wings of No Return en Machine Invaders – kon best bekoren!
Om kwart over tien – exact zoals aangekondigd – begon Satan eraan. Sinds de hereniging in 2011, lijkt de groep een tweede adem gevonden te hebben. De gretigheid waarmee oude krakers als Blades of Steel, Trial by Fire of Break Free werden gebracht, werkte haast ontroerend. De meest recente albums van Satan mochten er stuk voor stuk zijn, dit had dan ook een weerslag op het gebrachte werk. Zo kwamen onder meer Doomsday Clock, Twenty Twenty Five, Into the Mouth of Eternity, Cruel Magic en Legions Hellbound aan bod. Naast de op muzikaal vlak sterke prestatie, vielen eveneens de bindteksten van zanger Brian Ross op. De goede man, vijfenzestig lentes oud intussen, ontpopte zich tot een heuse spraakwaterval. Van woorden van steun voor de revaliderende Ozzy Osbourne tot diens voorliefde voor Saxon en Doctor Who: de Brit is een geboren entertainer! Met het nummer Testimony – opnieuw een recente compositie – leek afscheid te worden genomen van het publiek. Bij Satan stonden ze er echter op om de volle negentig minuten te spelen. Een bisronde bestaande uit Kiss of Death en Alone in the Dock viel ons dan ook te beurt. De duivel zag in hoogsteigen persoon dat het goed was!
Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!